Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Γυρίζει τις πλάτες του το μέλλον...

Για τον προσεκτικό παρατηρητή τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στην Ελλάδα τις προηγούμενες μέρες δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία... Πολλοί πια δεν νοιώθουν πως έχουν μέλλον... Μεγάλα κομάτια της κοινωνίας και ειδικώτερα της νεολαίας νοιώθουν πως είναι "στην απέξω" χωρίς δυνατότητα καν επιβίωσης, όταν κάποιοι προκλητικά ζουν μέσα στη χλιδή, κάνουν οποιαδήποτα παρανομία και προκαλούν μένοντας ατιμώρητοι. Με ένα σπινθήρα ξέσπασε η τυφλή βία... Ας αφουγκραστούν οι κυβερνώντες κάλλιο αργά πάρα ποτέ. Γιατί η τυφλή βία ούτε οδηγεί πουθενά ούτε τους τρομάζει. Το να σηκωθεί ο κόσμος από τον καναπέ και να βγει στο προσκήνιο όμως... Αυτό το τρέμουν!





Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια,
σωπαίνει, ακούει, κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια.

Και κάποιο βράδυ –πες σαν χτες- υψώνει το κεφάλι
κι αστράφτουνε τα μάτια του κι αστράφτει ο νους του πάλι.

Κι όπως περνάν κι όπως βροντάν, μαδάει ο αγέρας ρόδα
κι από τη λάσπη ξεκολλά της Ιστορίας η ρόδα.

Και τούτο το περήφανο, τ’ άμετρο ψυχομέτρι,
μόνο σημαία το φως κρατεί, μόνο σπαθί το αλέτρι.

Κι από τους τάφους ξεκινάν όλοι οι νεκροί του Αγώνα
και μπαίνουν πάλι στη σειρά με σιδερένιο γόνα.


...
Γιάννης Ρίτσος


Στο μέλλον και σ' αυτούς που επιμένουν να ονειρεύονται...

3 σχόλια:

Antianemikos είπε...

Η πόλη προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της... Οι πληγές μέσα μας;...

ILive2LoveMe είπε...

Οι πληγές δεν επουλώνονται πάντα εύκολα. Και το κακό είναι πως ο αντίκτυπος των πληγών τις περισσότερες φορές φαίνεται χρόνια αργότερα. Και αναρωτιέσαι τι συνέβει. Και ψάχνεις την πηγή. Και κάνεις αναδρομές. Και τελικά?
Ας έρθει η ίαση πια. Και ο άρρωστος όταν κουράζεται ή να γίνει καλά ή να πεθάνει θέλει. Εύχομαι να μην επιλέξουν άλλοι αντί για μας το 2ο.
Πολύ όμορφο ποστ να είσαι καλά. Καλό βράδυ.

Antianemikos είπε...

Μακάρι να έρθει η ίαση αγαπητή φίλη... Αλλά δεν το βλέπω. Η κοινωνία μας θα κουβαλάει τις πληγές της για πολύ καιρό και εμείς το ίδιο σαν κομμάτι της...

Καλό σου βράδυ