Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

Η νύχτα και η πόλη


Ξημέρωμα και να μην έχεις ύπνο... Το τασάκι γεμάτο και να ακούς τη βροχή μονότονη να χτυπάει την μεταλλική τέντα. Η πόλη ακόμα κοιμάται με τα χρωματιστά της λαμπιόνια να θυμίζουν πως οι μέρες είναι γιορτινές κι εσύ να μην το νιώθεις και να αναρωτιέσαι που είμαι; που πάω; Και να κρύβεις πράγματα μέσα στην ψυχή σου που δεν μπορείς να τα μοιραστείς με κάποιον. Και να τα πετάς στη θάλασσα και να τα ξεβράζει το κύμα πάλι στην ακτή σαν κουφάρια. Και να αναρωτιέσαι γιατί;


Ξέρεις την απάντηση, είναι πως δεν υπάρχει απάντηση...


A Dream Within A Dream

Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow-
You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night, or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand-
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep- while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?

Edgar Allan Poe


Χαράζει...


2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όλοι κρύβουμε πράγματα μέσα στην ψυχή μας, πράγματα που δεν μπορούμε να τα μοιραστούμε παρά μόνο με τον εαυτό μας. Κι αν αγαπάμε τον εαυτό μας, μας κάνει αυστηρή κριτική και αυτό πάλι μας πληγώνει… Ξέρεις τι έχω καταλάβει; Κάποια πράγματα καλυτέρα να μένουν μυστικά. Η αποκάλυψη τους ίσως φέρει την καταστροφή… Δεν είσαι ο μόνος που δεν νιώθει τις γιορτές αυτές τις μέρες… Απλά η διαφορά είναι ότι όταν έχεις παιδιά οφείλεις να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, να φορέσεις το πιο όμορφο, το πιο φωτεινό σου χαμόγελο και να γιορτάσεις κι εσύ μαζί τους σαν μικρό παιδί…

Γιώργο μου, δεν είσαι μόνος…

Antianemikos είπε...

Το ξέρω... καλό μου κρινάκι... το ξέρω...