Η νύχτα και η πόλη

Ξημέρωμα και να μην έχεις ύπνο... Το τασάκι γεμάτο και να ακούς τη βροχή μονότονη να χτυπάει την μεταλλική τέντα. Η πόλη ακόμα κοιμάται με τα χρωματιστά της λαμπιόνια να θυμίζουν πως οι μέρες είναι γιορτινές κι εσύ να μην το νιώθεις και να αναρωτιέσαι που είμαι; που πάω; Και να κρύβεις πράγματα μέσα στην ψυχή σου που δεν μπορείς να τα μοιραστείς με κάποιον. Και να τα πετάς στη θάλασσα και να τα ξεβράζει το κύμα πάλι στην ακτή σαν κουφάρια. Και να αναρωτιέσαι γιατί;

Ξέρεις την απάντηση, είναι πως δεν υπάρχει απάντηση...

A Dream Within A Dream

Take this kiss upon the brow!

And, in parting from you now,

Thus much let me avow-

You are not wrong, who deem

That my days have been a dream;

Yet if hope has flown away

In a night, or in a day,

In a vision, or in none,

Is it therefore the less gone?

All that we see or seem

Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar

Of a surf-tormented shore,

And I hold within my hand

Grains of the golden sand-

How few! yet how they creep

Through my fingers to the deep,

While I weep- while I weep!

O God! can I not grasp

Them with a tighter clasp?

O God! can I not save

One from the pitiless wave?

Is all that we see or seem

But a dream within a dream?

Edgar Allan Poe

Χαράζει...