Η οθόνη βουλιάζει σαλεύει το πλήθος
εικόνες ξεχύνονται με μιας
πού πας παλικάρι ωραίο σαν μύθος
κι ολόισια στο θάνατο κολυμπάς
Και όλες οι αντένες μιας γης χτυπημένης
μεγάφωνα και ασύρματοι από παντού
γλυκά σε νανουρίζουν κι εσύ ανεβαίνεις
ψηλά στους βασιλιάδες τ' ουρανού
Μακάρι να μην ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο... μακάρι...
2 σχόλια:
Πολύ όμορφη αφιέρωση στον Αλέξανδρο. Δεν έχω λόγια. Ας γαληνέψει η ψυχή του, κι ας είναι καλά όπου κι αν βρίσκετε.
Κανείς μας δεν έχει λόγια, κανείς...
Δημοσίευση σχολίου