Because the night...

Άνοιξε το ντουλάπι και έβγαλε ένα μπουκάλι βότκα που του είχε φέρει... Άναψε και ένα μισοκαμένο κερί... Έβαλε ένα ποτό και ήπιε αργά. "Τι να κάνεις άραγε;", "Κοιμάσαι μάλλον κι ονειρεύεσαι...", σκέφτηκε. "Στην υγειά σου...", ευχήθηκε σιωπηλά. Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του. Ξάπλωσε στον καναπέ και αποκοιμήθηκε... Κι είδε τα πιο πολύχρωμα όνειρα...


...
Come on now try and understand
The way I feel when Im in your hands
Take my hand come undercover
They cant hurt you now
Because the night belongs to lovers
Because the night belongs to us...


Στα όνειρά σου…

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Για να σχηματιστεί ένα χαμόγελο στα χείλη του θα πρέπει αυτό που σκέφτηκε να ήταν υπέροχο… Είναι πολύ όμορφο να αναπολεί κάποιος όμορφες στιγμές… όμως είναι πολύ πιο ωραίο να ζει όμορφες στιγμές ξανά και ξανά…

Καλή σου μέρα!

Πολλά φιλάκια…
11 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:33 π.μ.
Ο χρήστης Antianemikos είπε…
Έτσι καλό μου κρινάκι... Ξανά και ξανά...
Πολλά φιλιά...
11 Δεκεμβρίου 2008 στις 11:41 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

1, 100, 1000,...

Εικόνα
Εκατοστή ανάρτηση η σημερινή καλοί μου αναγνώστες και σχεδόν συμπίπτει με τον ένα χρόνο από την πρώτη μου. 100 ... σημαδιακός αριθμός και διάλεξα και την ημέρα Παρασκευή και 13 . Να δείξω πως δεν πιστεύω στις προλήψεις...Έδωσα κομάτια ψυχής εδώ, κάποιες φορές σας έκανα ίσως να σκεφτείτε, κάποιες να γελάσετε κάποιες ίσως να δακρύσετε κάποιες που μπορεί να διαφωνήσετε μαζί μου ή και να εξοργιστείτε ακόμα. Θα 'θελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που άλλοτε τακτικά κι άλλοτε περιστασιακά αφήνετε τα σχόλιά σας αλλά και εσάς που σιωπηλοί με διαβάζετε και δεν θέλετε να πείτε κάτι... Κι εσείς με τιμάτε με την παρουσία σας. Δεν μου αρέσει να λέω για τον εαυτό μου, τουλάχιστον ευθέως, γι αυτό αποκαλύπτομαι σε σας μέσα από τις αναρτήσεις μου. Όσοι με διαβάζετε ξέρετε ή έστω υποψιάζεστε τις απόψεις μου, τα πιστεύω μου, τα συναισθήματά μου. Προσπαθώ να μην είμαι μονότονος, οι αναρτήσεις μου έχουν αν όχι κάτι άλλο, τουλάχιστον ποικιλία. Πολλές φορές αγγίζω και θέματα πολιτικού ή κοινωνικού ενδιαφέρον...
Διαβάστε περισσότερα

Θα περιμένω... (Αμνησία)

Εικόνα
Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω δεν προχωράω πίσω ή μπροστά και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω δεν μ' ανατριχιάζουν πια γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης παθαίνουν αμνησία δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω... Αφιερωμένο... Από τον "antianemikos"...
Διαβάστε περισσότερα

Σήμερα βρέχει...

Εικόνα
Σήμερα βρέχει.... Είναι άνοιξη κι ο καιρός μοιάζει φθινοπωρινός. Σήμερα βρέχει... Και ξεκινάει μια καινούργια βδομάδα. Σήμερα βρέχει... Και δεν απορείς, είναι καιρός που βρέχει... Για την ακρίβεια ούτε θυμάσαι πόσος καιρός είναι που βρέχει. Σήμερα βρέχει... Κι η βροχή δεν ξεπλένει ένα δάκρυ που σιωπηλό κυλάει μέσα σου. Σήμερα βρέχει... Και αναρωτιέσαι γιατί βρέχει. Σήμερα βρέχει... Και πικραίνεσαι γιατί εκεί που βρίσκεσαι κάποτε είχε λιακάδα. Σήμερα βρέχει... Κι αναρωτιέσαι αν μπορείς να πεις πως βρέχει... Μίσθια δουλειά, σωροί χαρτιών, έγνοιες μικρές, και λύπες άθλιες, με περιμένανε σήμερα καθώς πάντα. Μόνο είδα, φεύγοντας πρωί, στην πόρτα μου τολύπες τα ρόδα, και γυρίζοντας έκοψα μια γιρλάντα. Κώστας Καρυωτάκης
Διαβάστε περισσότερα