Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Μια ψυχή 1.96 Μb...


Τόσο είναι το backup του ιστολογίου μου που έκανα σήμερα...
Ένας χρόνος και σε 1.96 Mb...
Σκέψεις, θύμησες, καταθέσεις ψυχής σε 1.96 Mb... Ούτε καν 2 να στρογυλέψει ο αριθμός.
Κοίταζα παλιές μου αναρτήσεις και ταξίδεψα.. διάβασα παλιά σχόλια χαμογέλασα, αναρωτήθηκα, δάκρυσα...
Ναι ήθελε κουράγιο να ξαναδιαβάσω, να τολμήσω να δω πίσω, να δω και μέσα μου...

Σαββατοκύριακο πάλι και δεν έχω κανένα κέφι γράφω και κοιτάζω από την μπαλκονόπορτα απέναντι πολυκατοικίες ντουβάρια που κλείνουν ανθρώπινες ψυχές και αυτά... Ποιος ξέρει τι κρύβει κάθε ψυχή μέσα της; Κάποιες στον κυβερνοχώρο τα βγάζουν σε ένα ιστολόγιο ίσως, κάποιες τα κρατάνε μέσα τους...
Παρασκευή βράδυ και δεν θέλω να πάω πουθενά... Ελάχιστοι οι φίλοι καθένας με τις δικές του έγνοιες...
Παρασκευή βράδυ και τίποτα...
Σκέψεις μου στριφογυρνάνε στο μυαλό αναμνήσεις και ερωτηματικά...
Λίγα kb ακόμα στο επόμενο backup ή μήπως να πατήσω διαγραφή ιστολογίου;...
Θα γλυτώσω από τα Mbytes στον σκληρό μου δίσκο όμως από το μυαλό μου τα Terabytes δεν διαγράφονται...



...

Silence like a cancer grows.

Hear my words that I might teach you,

Take my arms that I might reach you.

But my words like silent raindrops fell,

And echoed

In the wells of silence

...



Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Μια γοργόνα...



Στην απάνω γειτονίτσα
Μ' αγαπάνε δυο κορίτσια


Στην απάνω γειτονίτσα

Μα εγώ πονάω γι' άλλη
μα εγώ πονάω γι' άλλη
μια Γοργόνα στ' ακρογιάλι


φυλαχτό με τ' άγιο ξύλο
που να βρω για να της στείλω
φυλαχτό με τ' άγιο ξύλο


Φυλαχτό να τη φυλάει
φυλαχτό να τη φυλάει
και ας μη με αγαπάει...



Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Η μνήμη...



Η μνήμη... γυρνάει στο εδώ, στο εκεί, στο παντού και στο πουθενά...
"Δεν έχω ποίημα αύρα μουσική"
Δεν μπορώ να γράψω...

Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Airwreck...



Μια τραγική είδηση ο χαμός της πτήσης 447 της Air France... 228 ψυχές χάθηκαν στον Ατλαντικό. Μια τραγωδία που καλύπτεται από μυστήριο για τις αιτίες της με πιθανότερη τις καιρικές συνθήκες τροπικής καταιγίδας μέσα στις οποίες πέταγε το μοιραίο Airbus A330.


Παρά την πρόοδο ο άνθρωπος και τα κατασκευάσματά του είναι αδύναμα μπροστά στις δυνάμεις της φύσης. Το αεροσκάφος ένα τεχνολογικό θαύμα που πετάει με βάση τους φυσικούς νόμους... Τη δυναμική άνωση... Τόσο φυσικά όσο φυσικά επιπλέει ένα κομμάτι ξύλο κι όμως κάποτε, σπάνια, μια σειρά από αλυσιδωτά γεγονότα μπορούν να φέρουν την καταστροφή...


Ας ελπίσουμε η έρευνα να φέρει στο φως τα αίτια της απίστευτης αυτής τραγωδίας και να οδηγήσει σε μεγαλύτερη ασφάλεια των πτήσεων... Και ανάπαυση στις αδικοχαμένες ψυχές στα σκοτεινά νερά του Ατλαντικού...

Η σημερινή μου ανάρτηση δεν θα έχει μουσική υπόκρουση καλοί μου αναγνώστες...