Οι μνήμες είναι φορές που με φοβίζουν.Αλλοτε Κήρες άλλοτε Αρπυες και άλλοτε Ερινύες.Καλύτερα να μην τις είχα.Οχι, ούτε αυτό θέλω να το πω, δεν θα είχα ζήσει τότε.Δε θέλω να υπάρχουν στη ζωή μου διαστήματα σαν άγραφα κομμάτια σε ταινία παλιού μαγνητόφωνου.Θόρυβος και τίποτε άλλο. Ενα ελαφρύ φύσημα που να μη δείχνει παρά μόνο οτι ο χρόνος περνάει.Να πατάω το forward και να πέφτω πού? στο ewenoyme? το κλάμα των αγγέλων σου λένε, η κραυγή αγωνίας των αγγέλων δε λες καλυτερα? Το βλέπω ότι δεν μπορείς να γράψεις.Μη σε στεναχωρεί αυτό.Κάτι τέτοιο πάει να πεί οτι έχεις ένα σωρό πράματα να δώσεις και να περιγράψεις, απλά δεν είναι τώρα ελεύθερη η πένα σου.Αφουγκράσου τον εαυτό σου.Και δώστου τον χρόνο που χρειάζεται.
Κάποτε η μνήμη είναι η καλύτερη φίλη που έχεις αφού σε γυρίζει πίσω και βλέπεις τα πράγματα από άλλη οπτική γωνιά πιο σωστή χωρίς την φόρτιση των χιλιάδων συναισθημάτων… Εγώ είμαι από αυτούς που σπάνια ξεχνούν… Πολλά φιλιά!
Εκατοστή ανάρτηση η σημερινή καλοί μου αναγνώστες και σχεδόν συμπίπτει με τον ένα χρόνο από την πρώτη μου. 100 ... σημαδιακός αριθμός και διάλεξα και την ημέρα Παρασκευή και 13 . Να δείξω πως δεν πιστεύω στις προλήψεις...Έδωσα κομάτια ψυχής εδώ, κάποιες φορές σας έκανα ίσως να σκεφτείτε, κάποιες να γελάσετε κάποιες ίσως να δακρύσετε κάποιες που μπορεί να διαφωνήσετε μαζί μου ή και να εξοργιστείτε ακόμα. Θα 'θελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που άλλοτε τακτικά κι άλλοτε περιστασιακά αφήνετε τα σχόλιά σας αλλά και εσάς που σιωπηλοί με διαβάζετε και δεν θέλετε να πείτε κάτι... Κι εσείς με τιμάτε με την παρουσία σας. Δεν μου αρέσει να λέω για τον εαυτό μου, τουλάχιστον ευθέως, γι αυτό αποκαλύπτομαι σε σας μέσα από τις αναρτήσεις μου. Όσοι με διαβάζετε ξέρετε ή έστω υποψιάζεστε τις απόψεις μου, τα πιστεύω μου, τα συναισθήματά μου. Προσπαθώ να μην είμαι μονότονος, οι αναρτήσεις μου έχουν αν όχι κάτι άλλο, τουλάχιστον ποικιλία. Πολλές φορές αγγίζω και θέματα πολιτικού ή κοινωνικού ενδιαφέρον...
Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω δεν προχωράω πίσω ή μπροστά και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω δεν μ' ανατριχιάζουν πια γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης παθαίνουν αμνησία δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω... Αφιερωμένο... Από τον "antianemikos"...
Σήμερα βρέχει.... Είναι άνοιξη κι ο καιρός μοιάζει φθινοπωρινός. Σήμερα βρέχει... Και ξεκινάει μια καινούργια βδομάδα. Σήμερα βρέχει... Και δεν απορείς, είναι καιρός που βρέχει... Για την ακρίβεια ούτε θυμάσαι πόσος καιρός είναι που βρέχει. Σήμερα βρέχει... Κι η βροχή δεν ξεπλένει ένα δάκρυ που σιωπηλό κυλάει μέσα σου. Σήμερα βρέχει... Και αναρωτιέσαι γιατί βρέχει. Σήμερα βρέχει... Και πικραίνεσαι γιατί εκεί που βρίσκεσαι κάποτε είχε λιακάδα. Σήμερα βρέχει... Κι αναρωτιέσαι αν μπορείς να πεις πως βρέχει... Μίσθια δουλειά, σωροί χαρτιών, έγνοιες μικρές, και λύπες άθλιες, με περιμένανε σήμερα καθώς πάντα. Μόνο είδα, φεύγοντας πρωί, στην πόρτα μου τολύπες τα ρόδα, και γυρίζοντας έκοψα μια γιρλάντα. Κώστας Καρυωτάκης
Σχόλια
Ενα ελαφρύ φύσημα που να μη δείχνει παρά μόνο οτι ο χρόνος περνάει.Να πατάω το forward και να πέφτω πού? στο ewenoyme? το κλάμα των αγγέλων σου λένε, η κραυγή αγωνίας των αγγέλων δε λες καλυτερα?
Το βλέπω ότι δεν μπορείς να γράψεις.Μη σε στεναχωρεί αυτό.Κάτι τέτοιο πάει να πεί οτι έχεις ένα σωρό πράματα να δώσεις και να περιγράψεις, απλά δεν είναι τώρα ελεύθερη η πένα σου.Αφουγκράσου τον εαυτό σου.Και δώστου τον χρόνο που χρειάζεται.
Εγώ είμαι από αυτούς που σπάνια ξεχνούν…
Πολλά φιλιά!
Η μουσική με σκίζει.
Η μνήμη χειρότερα.
Σήμερα είναι από τις μέρες που θέλεις να μην υπάρχεις.. Έτσι απλά.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε μου!
Ναι μικρή λέξη και ολομόναχη...
Καλό σου βράδυ!
maxplank
Έχεις δίκιο σε αυτά που λες φίλε Βασίλη...
Ναι τον εαυτό μου αφουγράζομαι... Κάνω και τίποτε άλλο θαρρείς;
Καλό σου βράδυ!
Λουλούδι χωρίς άρωμα
Κι άλλοτε σε γεμίζει συναισθήματα...
Χμμ εγώ είμαι από αυτους που δεν ξεχνάω ποτέ αλλά και "ξεχνάω" συνάμα...
Πολλά φιλιά καλό μου λουλούδι να έχεις ένα όμορφο βράδυ!
jacki
Ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου καλή μου φίλη :-)
Σήμερα μέρα να μην υπάρχεις!!! ΑΑΑ θα σε μαλώσω!
Φιλιά, καλό σου βράδυ!
Η μουσική και οι εικόνες πολύ όμορφες !