Μια βδομάδα έμεινε ώς τη μεγάλη γιορτή και όμως έχω την αίσθηση φέτος πως δεν έρχονται γιορτές. Η πόλη στολισμένη και ο κόσμος μοιάζει μουδιασμένος... Ξέρω η κρίση, οι πρόσφατες ταραχές, η αβεβαιότητα για το μέλλον. Η βαλίτσα χάσκει άδεια περιμένει να την γεμίσω σιγά σιγά γιατί σε λίγες μέρες πάω στους δικούς μου στην πόλη που μεγάλωσα. Ένας χρόνος και κάτι που την άφησα κι όμως φαίνονται αιώνες... Έκανα βήματα το ξέρω πέταξα φορτία που κουβαλούσα μέσα μου κι όμως ο δρόμος ακόμα φαντάζει μακρύς. Δεν πειράζει θα δω πάλι δικούς μου ανθρώπους, φίλους και φίλες, συγγενείς και με το νέο χρόνο θα πάω σε ένα γάμο γιου ξαδέρφης μου. Πως πέρασαν τα χρόνια... Αρχές του 1975 είχα πάει στο δικό της γάμο παράνυμφος. Πριν λίγο καιρό με είδα αποτυπωμένο σε ένα παλιό φιλμάκι super 8 βουβό... Τώρα μια γενιά μετά σε λίγο οι νεόνυμφοι του τότε θα είναι παππούς και γιαγιά πια. Όσο για μένα; Ελπίζω να κρατάω κάτι ακόμα μέσα μου από την αθωότητα του παιδιού κι ας είμαι στη μέση του δρόμου... Να μπορώ να δίνω αγάπη...
Καλές γιορτές ας έχουμε και τα Χριστούγεννα ας λάμψουν πάλι!
Aφήνω πίσω τις αγορές και τα παζάρια
θέλω να τρέξω στις καλαμιές και τα λιβάδια
να ξαναγίνω καβαλάρης και ξαναέλα να με πάρεις ουρανέ
για δεν υπήρξα κατεργάρης και τη χρειάζομαι τη χάρη σου μωρέ
...
Νικόλας Άσιμος
Στο άστρο της Βηθλεέμ, στο άστρο μου, στο άστρο σου...
6 σχόλια:
Πιστεύω πως όλοι μας κρατάμε λίγη αθωότητα από τα παιδικά μας χρόνια αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε σε αυτό το σκληρό κόσμο που εμείς φτιάξαμε. Πίστεψε με ότι εσύ είσαι από τους λίγους που ξέρουν να δίνουν απλόχερα αγάπη…με ανιδιοτέλεια… και εγώ πολύ τυχερή που σε γνωρίζω έστω και με αυτές τις συνθήκες!
Καλό βράδυ να έχεις!
Μακάρι να κράταγαν όλοι λίγη από την αθωότητα του παιδιού μέσα τους καλό μου κρινάκι... Φοβάμαι πως πολλοί αν όχι οι περισσότεροι δεν το κάνουν κι εκμεταλλεύονται ψυχές. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Τώρα για το αν είσαι εσύ η πιο τυχερή ή εγώ ο πιο τυχερός... χμμμ δεν ξέρω :-)
Σε φιλώ...
από τα πιο όμορφά σου κείμενα αυτό και δεν μπορώ να μη σου αφήσω ένα αποτύπωμά μου εδώ...
βλέπεις οι παιδικές ψυχές σαν μένουν αναλοίωτες φαντάζουν εξωπραγματικές. με τον τρόπο τους κάθε φορά δείχνουν ότι κρύβουν μέσα τους ακόμη κι αν στα μάτια των άλλων φαντάζει περίεργο, κουτό, αθώο ή και φοβιστικό ακόμη...
δεν θα πάψω ποτέ να δείχνω με όλους τους τρόπους αυτό που είμαι κι αυτό που γίνομαι. και εσύ που λες πως με καταλαβαίνεις, ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ...
σου εύχομαι και από εδώ να περάσεις όμορφα με αυτούς που αγαπάς, όπως σου εύχομαι να βρεις και να αγαπηθείς...
φιλιά βρόχινα...
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια καλή μου νεράιδα. Όντως οι παιδικές ψυχές και η αθωότητά τους τρομάζουν πολλούς...
Σου εύχομαι και εγώ ολόψυχα καλές γιορτές με τους αγαπημένους σου ανθρώπους και επίσης να βρεις κι εσύ αγάπη που τόσο έχει ανάγκη η ψυχή σου όπως και η ψυχή όλων μας...
Σε φιλώ...
Ακριβώς την ίδια αίσθηση έχω για τις φετινές γιορτές. Σαν κάτι να πέφτει σαν σκιά που εμποδίζει τη λάμψη και δεν μ'αφήνει να χαρώ.
Να περάσεις όμορφα. Να ξαναγίνεις και να ξαναζήσεις όλα εκείνα που σου έλειψαν. Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, με ελπίδα και αγάπη.
Επίσης καλά Χριστούγεννα αγαπητή φίλη. Μακάρι να νιώσουν όλοι καλά και φέτος παρά τις όποιες δυσκολίες.
Δημοσίευση σχολίου