Δίδυμες αδερφές

Οδηγούσα το αυτοκίνητό μου και κοίταξα προς τη δύση... Σαν κατάλευκο διαμάντι ο Αποσπερίτης στόλιζε τον ουρανό του δειλινού. Δεν είναι άλλος από τον πλανήτη Αφροδίτη για τους γνώστες. Αυγερινός ή Εωσφόρος όταν φαίνεται το πρωί πριν την ανατολή και Έσπερος ή Αποσπερίτης όταν φαίνεται το απόγευμα μετά την δύση. Ο ένας από τους δύο θυληκούς πλανήτες του ηλιακού συστήματος (ο άλλος είναι η Γη μας). Δίδυμη στις διαστάσεις με τη Γη αλλά σε τίποτα άλλο παρόμοια.

Θαύμασα την ομορφιά της πάνω από το αστικό τοπίο... Δίκαια οι αρχαίοι της έδωσαν το όνομα της θεάς της ομορφιάς και του έρωτα. Το κατάλευκο φως της στόλιζε τον ουρανό. Κάποιες φορές όταν είναι στο μέγιστο της λάμψης της από σκοτεινό μέρος μπορεί να ρίξει ακόμα και σκιές ενώ είναι δυνατόν να τη δει κανείς με γυμνό μάτι μέρα μεσημέρι! Ναι την έχω δει και δεν το πίστευα, νόμιζα πως αυτά τα γράφουν τα βιβλία και στην καλύτερη άντε να το μπορέσουν άνθρωποι με εξαιρετική όραση. Ωστόσο δεν ήταν καθόλου δύσκολο όταν το δοκίμασα από περιέργεια, ξέροντας φυσικά που θα κοιτάξω.

Η ανηψιά του γράφοντος παρατηρεί εκστασιασμένη την Αφροδίτη μέρα μεσημέρι με ένα από τα τηλεσκόπια του θείου της

Το μυαλό μου γύρισε πίσω πολλά χρόνια όταν μαθητής γυμνασίου ακόμα με ένα τηλεσκόπιο 60 μόνο χιλιοστών διαπίστωσα τις φάσεις της. Έτσι είχε κάνει 350 και χρόνια πριν ο Γαλιλαίος δίνοντας το τελειωτικό χτύπημα στο γεωκεντρικό σύστημα του Πτολεμαίου στην αυγή της εποχής της τηλεσκοπικής παρατήρησης στην αστρονομία. Ακόμα θυμάμαι τον λεπτό κατάλευκο μηνίσκο της που είχα παρατηρήσει μέσα από τον προσοφθάλμιο.

Η σιλουέτα της Αφροδίτης ενώ περνάει μπροστά από τον ήλιο (φωτογραφία του γράφοντος)

Όμως στην πραγματικότητα η θεά της ομορφιάς σαν πλανήτης είναι μια κόλαση. Καλύπτεται από σύνεφα σκόνης που δεν αφήνουν ποτέ να γίνει ορατή η επιφάνειά της ενώ στην αποτελούμενη από διοξείδιο του άνθρακα ατμόσφαιρά της το φαινόμενο του θερμοκηπίου έχει σαν αποτέλεσμα η θερμοκρασία να είναι πάνω από 450 κελσίου και η ατμοσφαιρική πίεση 100 ατμόσφαιρες... Η επιστήμη διέλυσε τις αυταπάτες που υπήρχαν κάποτε πως είναι ένας πλανήτης που πάντα βρέχει γεμάτος ωκεανούς και υδρόβια ζωή...

Ας είναι... Μόνο το θέαμα της Αφροδίτης που έλαμπε με γέμισε αισιοδοξία... Χαμογέλασα... Θεά του έρωτα σε θαυμάζω και έχω αναμνήσεις από σένα αλλά προτιμώ τη δίδυμη αδερφή σου την αγαπημένη μου Γη... Η ομορφιά και ο έρωτας είναι εδώ, στη Γη μας που σφύζει από ζωή!

...

Κι ο ίσκιος σου σαν αρχάγγελος

πλημμύριζε το σπίτι
κι εκεί στ' αυτί σου σπίθιζε

η γαζία τ' Αποσπερίτη

Κι ήταν το παραθύρι μας

η θύρα όλου το κόσμου
κι έβγαζε στον παράδεισο

που τ' άστρα ανθίζαν φως μου

...

Γιάννης Ρίτσος

Στο εδώ... και στο εκεί που γεννήθηκε η Αφροδίτη...