Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Κι όμως...






Ηλιόλουστη ξεκίνησε η μέρα σήμερα κι ύστερα συννεφιά και ψύχρα... Διώξε μακριά το φόβο που σκεπάζει την ψυχή σου και ξαναπέτα... Μην κατηγορείς τον εαυτό σου προχώρα, ο ήλιος μετά τα σύννεφα θα ξαναβγεί... Θα σε ζεστάνει και πάλι... Κι όμως το γκρίζο θα φύγει και θα ξαναδείς τα χρώματα...
Έλα χαμογέλα σε βλέπω...
Είμαι δω! Κι εκεί!


...
Μήλο, Μήλο, πορτοκάλι
ξέρω σ' αγαπήσαν κι άλλοι
φίλησε με όμως πάλι
πάνω στων αφρών τη ζάλη
...

Σε σένα που θέλω να σε βλέπω να χαμογελάς...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολλές φορές ο χειμώνας κρατάει περισσότερο.... σε σημείο που αναρωτιέσαι αν όντως θα ακολουθήσει η άνοιξη…Κι αν όντως έρθει θα έχει τα ίδια χρώματα, τα ίδια αρώματα;

Κι όμως… ποτέ δεν ξέρεις το αύριο…

Καλό απόγευμα να έχεις!
Πολλά φιλιά

Antianemikos είπε...

Κι όμως θα έρθει καλό μου κρινάκι η άνοιξη και θα φέρει ακόμα καλύτερα χρώματα και αρώματα απ' την προηγούμενη...
Μην ρωτάς πως το ξέρω :-)

Σε φιλώ...