SOS Titanic


Βράδυ Παρασκευής στο μικρό μπαράκι στην Ηλιούπολη... παίζει το "Lady in black" ο Νίκος... Έχω να το λέω η καλύτερη μουσική στην πόλη. Παλιά rock και το μαγαζί απλό και παλιομοδίτικο. Θυμίζει 80s ίσως και 70s. Πίσω από την μπάρα στον τοίχο ένα μεγάλο κολαζ από παλιές φωτογραφίες που δείχνουν περασμένες όμορφες στιγμές. Στο ουίσκι επιπλέουν τα παγάκια και μοιάζουν με παγόβουνα που επιπλέουν στη θάλασσα... Κι ο καπετάνιος θα μπορέσει να τα αποφύγει άραγε ή θα έχει την τύχη του Τιτανικού;



Κράτα καλά το τιμόνι καπετάνιε... Μπορείς...

Σχόλια

Ο χρήστης Unknown είπε…
ένα παγάκι κι εγώ μέσα στα σύννεφα που στάζουν βροχή. ο καπετάνιος τελευταίος λένε πως πνίγεται...

...μα γιατί νιώθω ήδη πνιγμένη;

...

φιλιά βρόχινα...
11 Ιανουαρίου 2009 στις 2:37 μ.μ.
Ο χρήστης Antianemikos είπε…
Ο καπετάνιος πάει μαζί με το πλοίο αν δεν μπορεί να το σώσει νεράιδα...
Θα μπορέσει να το σώσει; Εκεί θα φανεί...

Φιλιά
11 Ιανουαρίου 2009 στις 3:09 μ.μ.
Ο χρήστης Όναρ είπε…
Εμείς στους ΑΑ παραδινόμαστε στα πάθη μας..Καλησπέρες αμαχητί..
11 Ιανουαρίου 2009 στις 8:41 μ.μ.
Ο χρήστης Antianemikos είπε…
Τα πάθη πρέπει να είναι σεβαστά είπε ο E. A. Poe αλλά είναι και καταστροφικά...
Καλημέρες μπερδεμένες...
12 Ιανουαρίου 2009 στις 9:09 π.μ.
Ο χρήστης jacki είπε…
Θα μου βάλεις κι εμένα ένα ποτό.. Αλλά εγώ το πίνω σκέτο.. χωρίς παγόβουνα.
Καλό μεσημέρι.
12 Ιανουαρίου 2009 στις 1:29 μ.μ.
Ο χρήστης Antianemikos είπε…
Γιατί όχι; Ένα σκέτο για τη φίλη jacki, ας το πιει και μονορούφι :-)
12 Ιανουαρίου 2009 στις 6:58 μ.μ.
Ο χρήστης ILive2LoveMe είπε…
O καλό ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται ε ?
Καλή Χρονιά!
13 Ιανουαρίου 2009 στις 7:38 π.μ.
Ο χρήστης Antianemikos είπε…
Έτσι καλή μου φίλη... ακριβώς έτσι...
Καλή χρονιά επίσης
13 Ιανουαρίου 2009 στις 9:13 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

1, 100, 1000,...

Εικόνα
Εκατοστή ανάρτηση η σημερινή καλοί μου αναγνώστες και σχεδόν συμπίπτει με τον ένα χρόνο από την πρώτη μου. 100 ... σημαδιακός αριθμός και διάλεξα και την ημέρα Παρασκευή και 13 . Να δείξω πως δεν πιστεύω στις προλήψεις...Έδωσα κομάτια ψυχής εδώ, κάποιες φορές σας έκανα ίσως να σκεφτείτε, κάποιες να γελάσετε κάποιες ίσως να δακρύσετε κάποιες που μπορεί να διαφωνήσετε μαζί μου ή και να εξοργιστείτε ακόμα. Θα 'θελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που άλλοτε τακτικά κι άλλοτε περιστασιακά αφήνετε τα σχόλιά σας αλλά και εσάς που σιωπηλοί με διαβάζετε και δεν θέλετε να πείτε κάτι... Κι εσείς με τιμάτε με την παρουσία σας. Δεν μου αρέσει να λέω για τον εαυτό μου, τουλάχιστον ευθέως, γι αυτό αποκαλύπτομαι σε σας μέσα από τις αναρτήσεις μου. Όσοι με διαβάζετε ξέρετε ή έστω υποψιάζεστε τις απόψεις μου, τα πιστεύω μου, τα συναισθήματά μου. Προσπαθώ να μην είμαι μονότονος, οι αναρτήσεις μου έχουν αν όχι κάτι άλλο, τουλάχιστον ποικιλία. Πολλές φορές αγγίζω και θέματα πολιτικού ή κοινωνικού ενδιαφέρον...
Διαβάστε περισσότερα

Θα περιμένω... (Αμνησία)

Εικόνα
Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω δεν προχωράω πίσω ή μπροστά και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω δεν μ' ανατριχιάζουν πια γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης παθαίνουν αμνησία δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω... Αφιερωμένο... Από τον "antianemikos"...
Διαβάστε περισσότερα

Σήμερα βρέχει...

Εικόνα
Σήμερα βρέχει.... Είναι άνοιξη κι ο καιρός μοιάζει φθινοπωρινός. Σήμερα βρέχει... Και ξεκινάει μια καινούργια βδομάδα. Σήμερα βρέχει... Και δεν απορείς, είναι καιρός που βρέχει... Για την ακρίβεια ούτε θυμάσαι πόσος καιρός είναι που βρέχει. Σήμερα βρέχει... Κι η βροχή δεν ξεπλένει ένα δάκρυ που σιωπηλό κυλάει μέσα σου. Σήμερα βρέχει... Και αναρωτιέσαι γιατί βρέχει. Σήμερα βρέχει... Και πικραίνεσαι γιατί εκεί που βρίσκεσαι κάποτε είχε λιακάδα. Σήμερα βρέχει... Κι αναρωτιέσαι αν μπορείς να πεις πως βρέχει... Μίσθια δουλειά, σωροί χαρτιών, έγνοιες μικρές, και λύπες άθλιες, με περιμένανε σήμερα καθώς πάντα. Μόνο είδα, φεύγοντας πρωί, στην πόρτα μου τολύπες τα ρόδα, και γυρίζοντας έκοψα μια γιρλάντα. Κώστας Καρυωτάκης
Διαβάστε περισσότερα