Κάθε λιμάνι και καημός...
Μικρολίμανο... πες καλύτερα Τουρκολίμανο. Λες και έχει καμιά σημασία που του άλλαξαν το όνομα... Τρίτη βράδυ, ψιλόβροχο να πέφτει στο ήρεμο νερό της θάλασσας και το καφέ να είναι σχεδόν άδειο... Κι όπως κοιτάς τη θάλασσα σκέψεις, αναμνήσεις, εικόνες, να σου έρχονται στο μυαλό...
Κι ένας ώμος να σε αφήνει να πλαγιάσεις πάνω του, να πονάς, να αναρωτιέσαι και να μην έχεις απαντήσεις...
Σστττ μην πεις τίποτα...
Κοιτάς τις στάλες της βροχής στο παρμπρίζ κι ακούς τη μουσική, κι ένα δάκρυ ίσως κυλήσει στο μάτι σου όταν πια μόνος οδηγείς το αυτοκίνητό σου... Ίσως κι ένα αδιόρατο χαμόγελο να φανεί στα χείλη σου...
Ίσως...
Κι ένας ώμος να σε αφήνει να πλαγιάσεις πάνω του, να πονάς, να αναρωτιέσαι και να μην έχεις απαντήσεις...
Σστττ μην πεις τίποτα...
Κοιτάς τις στάλες της βροχής στο παρμπρίζ κι ακούς τη μουσική, κι ένα δάκρυ ίσως κυλήσει στο μάτι σου όταν πια μόνος οδηγείς το αυτοκίνητό σου... Ίσως κι ένα αδιόρατο χαμόγελο να φανεί στα χείλη σου...
Ίσως...
Σχόλια
Καλή σου μέρα.
Και να έχω έναν ώμο να ακουμπήσω...
Ζηλεύω καταλαβαίνεις;
Όμορφο ναι αλλά πιο όμορφο να μην έχεις θλίψη...
Καλή σου μέρα...
@jacki
Μη ζηλεύεις καλή μου φίλη, θα βρεις το (δρ)ώμο σου... Κάπου εκεί έξω...
Σκόπιμη ανορθογραφία :-)
Καλή σου ημέρα...