Ευτέρπη!

Όχι δεν μιλάω για τη γνωστή μούσα αλλά για κάτι πολύ πιο πεζό, το πρώτο μου αυτοκίνητο. Ένα Citroen GS μοντέλο του 1979. Το αγόρασα τότε το μακρινό πια 1991 από ένα φίλο μου.
Πάντα πλακατζής ο Δημήτρης: "Στο δίνω με την αυστηρή προϋπόθεση να μην αλλάξεις το όνομά του το λένε Ευτέρπη", γέλασα. Πήρα τα κλειδιά και έκανα την πρώτη βόλτα με δικό μου αυτοκίνητο, νέος οδηγός βλέπετε. Μετά δυο μήνες το οδήγησα στην Πάτρα από την Καλαμάτα, σπούδαζα ακόμα και ήταν το πρώτο μου ταξίδι.
Ιδιόρρυθμο αυτοκίνητο το GS, αερόψυκτο με δισκόφρενα πίσω από τότε. Η υδροπνευματική του ανάρτηση μοναδική πατέντα της Citroen σίγουρη και άνετη ξένιζε όσους αμύητους έβλεπαν το αμάξωμα να σηκώνεται σιγά σιγά καθώς η μηχανή έδινε υδραυλική πίεση στις σφαίρες της ανάρτησης.
Όλο το σύστημα δούλευε με το πράσινο υδραυλικό υγρό LHM, ανάρτηση και φρένα...
Τα χρόνια πέρασαν η Ευτέρπη έδειχνε πια την ηλικία της. Κάποια στιγμή έμεινα από συμπλέκτη, κάποια άλλη μια βλάβη στα ηλεκτρικά της, κάποια άλλη φορά διαρροή υδραυλικού υγρού. Κόντεψα να μείνω από φρένα μέσα στην κίνηση και οδήγησα σιγά σιγά στο συνεργείο αφού συμπλήρωσα λίγο από το πράσινο "αίμα" που έχανε η γέρικη πια Ευτέρπη.
Ήρθε ο καιρός για καινούργιο αυτοκίνητο, μια αγγελία στην τοπική εφημερίδα και η Ευτέρπη έφυγε. Πήγα μια βόλτα με τον αγοραστή του εξήγησα τις ιδιομορφίες του αυτοκινήτου, του έδωσα τα κλειδιά και ανταλλάξαμε χειραψία.
Οδηγώ πια ένα αξιόπιστο Toyota Corolla, κι όμως είναι ώρες ώρες που σκέφτομαι το παλιό μου GS... Πέρυσι το είδα κάπου στην Καλαμάτα παρατημένο, να σαπίζει πια. Στο επόμενο ταξίδι μου δεν το είδα στο ίδιο μέρος...



Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν...