Θα περιμένω... (Αμνησία)

Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω

δεν προχωράω πίσω ή μπροστά
και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω
δεν μ' ανατριχιάζουν πια

γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει
και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο
τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει
θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω

λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης
με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία
όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης
παθαίνουν αμνησία

δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω
πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά
θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω
σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά

γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει
και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο
τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει

θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω...

Αφιερωμένο...


Από τον "antianemikos"...