Στη χώρα με τα άσπρα και μαύρα τετράγωνα...

Πολλά παιχνίδια υπάρχουν... Κάποια ξεχάστηκαν κάποια παρήκμασαν όμως υπάρχει ένα που είναι διαχρονικό και κλασσικό το σκάκι.
64 άσπρα και μαύρα τετράγωνα δυο στρατοί που αγωνίζονται πάνω στη σκακιέρα σε μια ειρηνική μάχη δύναμης πνεύματος και υπομονής...
Παιχνίδι όχι πολύ διαδεδομένο στη χώρα μας. Ίσως το σκάκι δεν ταιριάζει στην λιγάκι τζογαδόρικη ψυχολογία του Έλληνα. Δεν μπορείς να επικαλεσθείς την τύχη, ούτε πως σε έκλεψε ο αντίπαλος, είναι τέτοια η φύση του παιχνιδιού.
Απ' την άλλη θεωρώ πως με τον τρόπο που παίζουμε σκάκι δείχνουμε και το πως αντιμετωπίζουμε τη ζωή. Άλλος ριψοκίνδυνα, άλλος αμυντικά, άλλος επιπόλαια...
Ωστόσο δεν είχα την υπομονή να γίνω καλός παίχτης (ναι πείτε το ανυπόμονος) και έχω χρόνια να παίξω πια...
Μ' αρέσει και να διαβάζω γι αυτό. Την ιστορία του παιχνιδιού, τους διάσημους σκακιστές των περασμένων εποχών... Γκρέκο, Φιλιντόρ, Άντερσεν, Πωλ Μόρφυ, Καπαμπλάνκα, Αλιέχιν... Μπόμπυ Φίσερ... Τις ιστορικές παρτίδες τους, Αθάνατη παρτίδα, του Άντερσεν, την παρτίδα του Πωλ Μόρφυ που έπαιξε στην όπερα ενάντια στο Δούκα του Μπράουνσβαιγκ και τον κόμη Ισουάρ. Κανείς δεν θυμάται το αν ήταν καλός "Ο κουρέας της Σεβίλλης" στην όπερα εκείνη την ημέρα αλλά ακόμα προκαλεί θαυμασμό η εντυπωσιακή νίκη του Μόρφυ ενάντια στους αντιπάλους του.
Πιστεύω καλοί μου αναγνώστες και ας μην θεωρηθεί υπερβολή, πως αν το σκάκι ήταν περισσότερο διαδεδομένο κάποιες παρτίδες θα θεωρούνταν κλασσικά αριστουργήματα και θεωρώ πως χάνουν όσοι δεν μπορούν να κατανοήσουν το παιχνίδι. Είναι σαν να μην απολαμβάνεις ένα έργο τέχνης.
Θα θελα ωστόσο να σταθώ στον Πωλ Μόρφυ.



Γεννημένος σε πλούσια οικογένεια της Λουϊζιάνας κανένας δεν τον δίδαξε σκάκι αλλά έμαθε μόνος του απλά βλέποντας τον πατέρα και το θείο του να παίζουν. Ύστερα από μια παρτίδα ανάμεσα στο θείο και τον πατέρα του τους εξέπληξε λέγοντας πως ο θείος του μπορούσε να έχει νικήσει και το απέδειξε βάζοντας τη θέση στη σκακιέρα και αποδεικνύοντας τους ισχυρισμούς του ενώ νόμιζαν πως ο μικρός Πωλ (δεν ήταν ούτε εννέα χρονών) δεν ήξερε καν τις κινήσεις. Σε ηλικία εννέα ετών ήταν ο ισχυρότερος παίχτης στη Νέα Ορλεάνη.
Ο Πωλ Μόρφυ σε ηλικία 21 ετών πήρε το δρόμο για την Ευρώπη όπου και εκεί σάρωσε όλους τους μεγάλους σκακιστές της εποχής του και γύρισε πίσω στην πατρίδα του. Δεν κατατάχτηκε στο Συνομοσπονδιακό στρατό κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου των ΗΠΑ και προσπάθησε να κάνει καριέρα στη νομική την οποία είχε σπουδάσει. Δεν τα κατάφερε και οι υποψήφιοι πελάτες του προτιμούσαν να μιλάνε μαζί του για το σκάκι παρά για τις νομικές τους υποθέσεις. Ο μετέπειτα πρωταθλητής Στάινιτς κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη Νέα Ορλεάνη θέλησε να συναντήσει τον Μόρφυ. Κανονίστηκε μια συνάντηση με τον όρο να μη γίνει καμία συζήτηση για σκάκι... Μάλλος θα ήταν μια δύσκολη συνάντηση και για τους δύο...
Οι σκακιστές στην εποχή του δεν θεωρούνταν από την κοινή γνώμη σαν κάτι περισσότερο από τους τζογαδόρους και ούτε το θεωρούσε σαν επαγγελματική απασχόληση ακόμα και στο πιο υψηλό επίπεδο.
Λέγεται πως κάποια γυναίκα που αγάπησε ο Μόρφυ τον απέρριψε ισχυριζόμενη πως δεν σκοπεύει να παντρευτεί κάποιον σκακιστή...
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε μην κάνοντας τίποτα μιας και η οικογένειά του ήταν πλούσια. Κύλησε σιγά σιγά στην κατάθλιψη και στην μανία καταδίωξης...
Ύστερα από έναν μακρύ περίπατο βρέθηκε νεκρός στην μπανιέρα του. Η νεκροψία έδειξε πως είχε πάθει εγκεφαλικό ύστερα από το κρύο μπάνιο που έκανε γυρίζοντας από περπάτημα στον καυτό μεσημεριανό ήλιο... Ήταν μόνο 47 ετών...
Σε αντίθεση με τους ζωγράφους ο Μόρφυ άφησε έργα ζωγραφισμένα πάνω στα 64 άσπρα και μαύρα τετράγωνα. Έργα που συνεχίζουν να εμπνέουν και να προκαλούν θαυμασμό σε όσους εντρυφούν στα μυστικά του σκακιού...

Δείτε εδώ τις παρτίδες του Πωλ Μόρφυ:

http://www.chessgames.com/player/paul_morphy.html