8 του Μάρτη...

και ημέρα της γυναίκας σήμερα. Φαντάζομαι ελάχιστοι γνωρίζουν γιατί τη γιορτάζουμε στις 8 του Μάρτη.
Οι ρίζες της γιορτής βρίσκονται στην απεργία των γυναικών που εργάζονταν στις βιοτεχνίες ρούχων στη Νέα Υόρκη στις 8/3/1857.
Η αστυνομία διέλυσε με βίαιο τρόπο την απεργία όμως το γυναικείο εργατικό κίνημα είχε έρθει ορμητικά στο προσκήνιο.
Η 8 του Μάρτη καθιερώθηκε ως ημέρα της γυναίκας ύστερα από πρόταση της γνωστής γερμανίδας κομμουνίστριας Κλάρας Τσέτκιν το 1910 στη δεύτερη διεθνή συνάντηση σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη.

Κλάρα Τσέτκιν και Ρόζα Λούξεμπουρκ

Ο αγώνας για την ισοτιμία των γυναικών στη δουλειά και στη ζωή ήταν και είναι μακρύς και δύσκολος... Μέχρι χτες τα δικαιώματα των γυναικών ήταν ψαλιδισμένα και στις πολιτισμένες υποτίθεται χώρες ενώ ακόμα και σήμερα εκατομμύρια γυναίκες σε διάφορες χώρες ζουν σε άθλιες συνθήκες και αντιμετωπίζονται σαν αντικείμενα...Ας σταθούμε δίπλα τους καθώς και δίπλα στις μητέρες, αδελφές και αγαπημένες γυναικείες υπάρξεις που αρωματίζουν τη ζωή μας...

Η κόκκινη Ρόζα χάθηκε κι αυτή

Κανείς δεν ξέρει

Πού το κορμί της παραχώσαν

Έλεγε την αλήθεια στους φτωχούς

Γι’αυτό κι οι πλούσιοι την σκοτώσαν.

Bertolt Brecht

Αυτή η ημέρα ανήκει σε όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους. Πιο πολύ φέτος θα έλεγα πως ανήκει σε μια μετανάστρια από τη Βουλγαρία την Κωνσταντίνα Κούνεβα που έπεσε θύμα μαφιόζικης δολοφονικής επίθεσης με βιτριόλι εξ αιτίας της συνδικαλιστικής της δράσης ενάντια στην υπερεκμετάλλευση και την εργοδοτική αυθαιρεσία. Η Κωνσταντίνα τυφλή και με καμένα τα σωθικά της από το βιτριόλι δίνει τη μάχη της για τη ζωή σε ένα δωμάτιο του "Ευαγγελισμού"...

Επίσης θέλω να αφιερώσω αυτή την ημέρα στην φίλη και συντρόφισσα στον πολιτικό χώρο που ανήκα τότε, την Π. Μια όμορφη ξανθιά και πάντα γελαστή κοπέλα που έχασε τη μάχη με τη ζωή από ασθένεια στις 8 του Μάρτη του 1983. Ήταν μόλις 17... Η 8 του Μάρτη γι αυτό το λόγο θα μου φέρνει πάντα μια θλίψη...