Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2008

Moonchild (In the rain...)

Σάββατο πρωί και οδηγώ μέσα στη βροχή... Θολά τζάμια και υαλοκαθαριστήρες να τρίζουν... Ψάχνω τραγούδια στο ραδιόφωνο και πέφτω στον αξέχαστο βιρτουόζο της ηλεκτρικής κιθάρος Rory Gallagher... Moonchild... Moonchild You are a moonchild and pretty soon child I've got that feeling That I'm gonna make you smile forever If I can. Just give me a sign and I'll show you my plan ... Tell me why you look so sad, Time slips by like grains of sand Just put your future in my hands ... Just give me a sign and I'll show you my plan... Just give me...

Το ποτάμι κυλάει...(Και φωτιά στο Γοργοπόταμο)

Εικόνα
Πάνε πια εξήντα τόσα χρόνια από εκείνη τη νύχτα της 25-26/11/1942 που έγινε η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Η ιστορία είναι γνωστή λίγο πολύ σε όλους. Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ σε μια κοινή επιχείρηση εξουδετέρωσαν τη φρουρά της γέφυρας και οι β ρετανοί σαμποτέρ την ανατίναξαν. Μέσα στα μαύρα εκείνα χρόνια της κατοχής έγινε στην Ελλάδα το μεγαλύτερο μέχρι τότε σαμποτάζ στην κατεχόμενη Ευρώπη. Οι έλληνες αντάρτες δεν είχαν ούτε μια απώλεια... Η συνέχεια δεν ήταν τόσο ρόδινη. Διχόνοια... εμφύλιος σπαραγμός η αντίσταση παράνομη, ξερονήσια φυλακές... Η Ελλάδα του '50-'60 μια μίζερη χώρα, με ανάπηρη δημοκρατία ( ; ), πολιτικές διώξεις και τη μετανάστευση να τρώει τα καλύτερα παιδιά της... Πέρασαν δυο δεκαετίες και το 1964 για πρώτη φορά αποφασίστηκε να γιορταστεί επίσημα η επέτειος. Οι αντιστασιακοί ζούσαν ακόμα. Το πλήθος κατέκλυσε τον Γοργοπόταμο. Υπολογίζεται πως 20.000 άτομα μετείχαν στον εορτασμό. Ωστόσο δεν επετράπη στους εκπροσώπους των αντιστασιακών ο...

(Un)tie me!

Εικόνα
Όχι δεν απέκτησα ξαφνικά kinky γούστα καλοί μου αναγνώστες... Απλά αναφέρομαι σε ένα φετίχ που το έχω από μικρός. Τη γραβάτα! Μου αρέσει αφάνταστα να φοράω γραβάτα. Υποψιάζομαι πως ηθικός αυτουργός είναι ο πατέρας μου. Εκπαιδευτικός της παλιάς εποχής δεν θυμάμαι να πήγε μια φορά σχολείο χωρίς να φορέσει γραβάτα. "Μπαμπά πότε θα φορέσω και εγώ γραβάτα;" Ρώταγα κάθε τόσο με αγωνία. "Όταν μεγαλώσεις" ήταν η στερεότυπη απάντηση του πατέρα μου που χαμογελούσε. Πέρασαν τα χρόνια και οι μόνες γραβάτες που φόραγα ήταν αυτές με το λαστιχάκι στις σχολικές παρελάσεις. Στα 19 μου θυμάμαι αγόρασα την πρώτη μου γραβάτα. Έμαθα να την δένω και την φόρεσα. Την έχω ακόμα... Πολυέστερ γαλάζιες και ροζ ρίγες. Θυμάμαι μια από τις εξόδους μου με αυτή. Με το φίλο μου τον Ηλία με γραβάτα και αυτός να συνοδεύουμε την Μ. και την Ρ. στο κυριλέ πιάνο μπαρ των '80s με τα τσιγάρα και οι τέσσερις όταν για κακή μας τύχη μπήκε στο ίδιο μαγαζί και η μητέρα της Μ. Είδε την κόρη της με το τσι...

Πέρασα από κει κι εγώ... (Long Island)

Εικόνα
Όχι γύρω στο '48 που λέει και ο Σαββόπουλος στο τραγούδι της ταινίας "Happy day"αλλά μια ηλιόλουστη μαγιάτικη Κυριακή μερικά χρόνια πριν... Πρωί στον Πειραιά στο μικρό οχηματαγωγό με τους εκδρομείς προσκυνητές στη Μακρόνησο που οργάνωνε η ένωση εξορίστων. Το μικρό πλοίο πέρασε τα παράλια της Αττικής και έστριψε στο Σούνιο. Σε λίγο αποβιβαστήκαμε στο Μακρονήσι... Πέτρα και ήλιος... Κλασσικό κυκλαδίτικο τοπίο. Ωστόσο άρχισε να με πιάνει ένα δέος, ο τόπος βαρύς... Γεμάτος μνήμες. Σκουριασμένα συρματοπλέγματα και διαλυμένες δεξαμενές νερού. Εκκλησάκια χτισμένα από τους πολιτικούς κρατούμενους που σήμερα κάποιοι τσομπάνηδες τα έχουν μετατρέψει σε στάνες για τις κατσίκες τους γεμάτες βρωμιά... Το πλήθος πολύχρωμο, από παλιούς εξόριστους με χιόνια στα μαλλιά, παππούδες πια με τα εγγόνια τους, πολιτικοποιημένους φοιτητές και απλούς ανθρώπους που ήθελαν να δουν από κοντά αυτό τον τόπο μαρτυρίου των πιο μαύρων σελίδων της σύγχρονης ιστορίας μας. Παρακολούθησα τη σεμνή τελετή, πολιτ...

Έχω ένα "μυστικό"...

Εικόνα
Που δεν το έχω πει σε πολλούς... Ας το μοιραστώ μαζί σας καλοί μου αναγνώστες... Είμαι εσπεραντιστής. Ναι μιλάω την τεχνητή γλώσσα εσπεράντο. Η απόφασή μου να την μάθω είναι μάλλον τυχαία. Απλά γνώριζα την ύπαρξή της και τη θεωρούσα μια ρομαντική ιδέα που δεν περπάτησε. Κάποια φορά κοιτάζοντας στο google για το λήμα "esperanto" έπεσα πάνω σε πολλές σχετικές σελίδες. Άρχισα να τις διαβάζω και μου κινήθηκε το ενδιαφέρον. Βρήκα και μια σειρά δωρεάν μαθημάτων on-line. Kurso de Esperanto. Χμμμ λέω γιατί όχι; Και έστειλα το email με τις πρώτες ασκήσεις. Ο δάσκαλός μου ήταν ένας εσπεραντιστής από την Αριζόνα των Η.Π.Α. Πέρασα τη σειρά των δέκα μαθημάτων και πήρα το πρώτο δίπλωμα. Με γοήτευσε αυτή η γλώσσα και σαν ιδέα αλλά και με την απολύτως τεχνητή και προβλέψιμη δημιουργία λέξεων με καθορισμένα προθέματα και καταλήξεις καθώς και την παντελή έλλειψη ανώμαλων ρημάτων και εξαιρέσεων στους γραμματικούς της κανόνες και την απόλυτα φωνητική προφορά της. Άρχισα να μιλάω με άλλους εσπερα...

Πέτα ξανά...

Εικόνα
Σε λίγες μέρες θα πετάξεις μακριά με τα φτερά ενός... Χαμογέλα και νοιώσε σαν... Θα 'χεις αφήσεις πίσω σου τον... Κι όταν με το καλό γυρίσεις, τα... Θα 'χουν σκορπίσει στο... Τότε θα πετάξεις πάλι με τα δικά σου... Free as a bird! Κάποτε μου (πρωτο)άνοιξες τα φτερά... Σειρά μου να (ξανα)ανοίξω τα δικά σου...

Τι τραγούδι να σου πω;...

Τι τραγούδι; Πες μου... ... και θα σου φτιάχνω τραγουδάκια με τα πιο όμορφα στιχάκια στο ρεφρέν ... Ν. Άσιμος

Σε μια συννεφιασμένη μέρα του Νοέμβρη 14 χρόνια πριν...

Εικόνα
Πέρασαν κιόλας 14 χρόνια... 10/11/1994 η ημερομηνία που παρουσιάστηκα να υπηρετήσω τη στρατιωτική μου θητεία. Τυχερός μου είπαν κατατάχτηκα στην Πολεμική Αεροπορία. Πήρα το λεωφορείο από την Καλαμάτα και πήγα στην Τρίπολη. Είδα μια παρέα άγνωστα παιδιά "Και σεις παρουσιάζεστε στην αεροπορία;" "Ναι" ήταν η απάντηση "Κάτσε φίλε να πιούμε καφέ" Τον ήπιαμε και πήραμε ένα ταξί. Μας πήγε στην πύλη του στρατοπέδου και παραδώσαμε τις πολιτικές μας ταυτότητες. Να πω δεν είχα άγχος; Είχα και πολύ μάλιστα. Μας χώρισαν σε μοίρες και μπήκαμε στη σειρά. Καθένας που άκουγε το όνομά του απαντούσε με το ηχηρό "Διατάξτε" δεν είναι σχολείο εδώ Γιώργο σκέφτηκα. Ας είναι πήραμε τις στολές την άλλη μέρα αρχίσαμε την εκπαίδευση και τις αγγαρείες με όραμα την ημέρα της ορκωμοσίας και την 48ωρη άδεια που θα επακολουθούσε. Κυριακές και επισκεπτήρια. Άλλους επισκέπτονταν οι γονείς τους, άλλους γυναίκες τους άλλους οι κοπέλες τους. Έφέρναν τσιγάρα, γλυκά και διάφορα άλλα πο...

Κι όμως...

Εικόνα
Ηλιόλουστη ξεκίνησε η μέρα σήμερα κι ύστερα συννεφιά και ψύχρα... Διώξε μακριά το φόβο που σκεπάζει την ψυχή σου και ξαναπέτα... Μην κατηγορείς τον εαυτό σου προχώρα, ο ήλιος μετά τα σύννεφα θα ξαναβγεί... Θα σε ζεστάνει και πάλι... Κι όμως το γκρίζο θα φύγει και θα ξαναδείς τα χρώματα... Έλα χαμογέλα σε βλέπω... Είμαι δω! Κι εκεί! ... Μήλο, Μήλο, πορτοκάλι ξέρω σ' αγαπήσαν κι άλλοι φίλησε με όμως πάλι πάνω στων αφρών τη ζάλη ... Σε σένα που θέλω να σε βλέπω να χαμογελάς...

Η πριγκίπισσα της Αιθιοπίας...

Εικόνα
Μια φορά και έναν καιρό στη μακρινή Αιθιοπία βασίλευε ο βασιλιάς Κηφέας με την σύζυγό του την Κασσιόπη. Η Κασσιόπη έλεγε πως είναι πιο όμορφη από τις νηρηίδες τις κόρες νύμφες που ζούσαν στη θάλασσα. Όταν το έμαθε ο Ποσειδώνας εξοργίστηκε και έστειλε ένα φοβερό θαλάσσιο κήτος να τρομοκρατεί τις ακτές του βασιλείου του Κηφέα. Ο Κηφέας ζήτησε χρησμό από το μαντείο του Άμμωνα για να γλυτώσει την χώρα του. Ο χρησμός ήταν σαφής έπρεπε να δωθεί η κόρη του βορά του θαλάσσιου κήτους. Έδεσαν λοιπόν την Ανδρομέδα σε ένα βράχο γυμνή έτοιμη να δοθεί θυσία στο τρομερό θαλάσσιο κήτος. Ο Περσέας που είχε σκοτώσει τη Μέδουσα γυρίζοντας καβάλα στον φτερωτό Πήγασο που είχε ξεπηδήσε από τον κομμένο λαιμό της Μέδουσας είδε την Ανδρομέδα και την απελευθέρωσε ενώ δείχνοντας το κεφάλι της Μέδουσας στο κήτος το απολίθωσε. Θαμπωμένος από την ομορφιά της Ανδρομέδας τη ζήτησε από τον πατέρα της ο οποίος του την αρνήθηκε καθότι την είχε υποσχεθεί στον Φινέα. Ωστόσο ο Περσέας την παντρεύτηκε παρά την άρνηση του πα...

Δίδυμες αδερφές

Εικόνα
Οδηγούσα το αυτοκίνητό μου και κοίταξα προς τη δύση... Σαν κατάλευκο διαμάντι ο Αποσπερίτης στόλιζε τον ουρανό του δειλινού. Δεν είναι άλλος από τον πλανήτη Αφροδίτη για τους γνώστες. Αυγερινός ή Εωσφόρος όταν φαίνεται το πρωί πριν την ανατολή και Έσπερος ή Αποσπερίτης όταν φαίνεται το απόγευμα μετά την δύση. Ο ένας από τους δύο θυληκούς πλανήτες του ηλιακού συστήματος (ο άλλος είναι η Γη μας). Δίδυμη στις διαστάσεις με τη Γη αλλά σε τίποτα άλλο παρόμοια. Θαύμασα την ομορφιά της πάνω από το αστικό τοπίο... Δίκαια οι αρχαίοι της έδωσαν το όνομα της θεάς της ομορφιάς και του έρωτα. Το κατάλευκο φως της στόλιζε τον ουρανό. Κάποιες φορές όταν είναι στο μέγιστο της λάμψης της από σκοτεινό μέρος μπορεί να ρίξει ακόμα και σκιές ενώ είναι δυνατόν να τη δει κανείς με γυμνό μάτι μέρα μεσημέρι! Ναι την έχω δει και δεν το πίστευα, νόμιζα πως αυτά τα γράφουν τα βιβλία και στην καλύτερη άντε να το μπορέσουν άνθρωποι με εξαιρετική όραση. Ωστόσο δεν ήταν καθόλου δύσκολο όταν το δοκίμασα από περιέργει...