Πόσο θα θελα... (Mal du depart)
Να ήμουν άμμος... Κάθε μέρα ο άνεμος και το κύμα να σβήνει τα ίχνη πάνω μου... και να ζωγραφίζει καινούργια σχήματα... Κάθε φορά και διαφορετικά...
Δεν είμαι τίποτα από όλα αυτά...
Αναρωτιέμαι...
Να ήμουν πουλί... Να μπορώ να πετάξω μακριά ανέμελο... Καλύτερα χελιδόνι σαν κι αυτά που μαζεύονται Σεπτέμβρη στα σύρματα έτοιμα για το μακρύ ταξίδι στη θαλπωρή του νότου...
Να ήμουν λάμπα... Να φέγγω και να σβήνω με το πάτημα ενός διακόπτη...
Δεν είμαι τίποτα από όλα αυτά...
Σκέφτομαι, θυμάμαι, αναπολώ, γελάω, δακρύζω...
Αναρωτιέμαι...
...
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
...
Νίκος Καββαδίας
Σχόλια
Άνθρωπος..
Και είναι υπέροχο που είμαστε άνθρωποι..
Που μπορούμε να νιώθουμε.
Να είσαι καλά γλυκιέ μου..
Και να χαμογελάς.. και να δακρύζεις..
Να θυμάσαι και να αναπολείς.
Καλημέρα.
Σε φιλώ καλή σου μέρα!