Air traveller...

Ξημερώματα στο "Ελευθέριος Βενιζέλος" με τη βαλίτσα στο χέρι και το web check-in από πριν. Φωτογραφική μηχανή και laptop κρεμασμένα στον ώμο και έτοιμος... Σκοτάδι ακόμα και το airbus της Aegean τροχοδρομεί... μπαίνει στο διάδρομο οι τουρμπίνες ουρλιάζουν ώθηση και είμαστε στον αέρα...τα φώτα της Αθήνας που δεν έχει ξυπνήσει ακόμα μικραίνουν. Πάλι στον αέρα μετά από πολλά χρόνια...

Χαζεύω από το παράθυρο τα χρώματα πάνω από το Αιγαίο...

Είμαι μόνος στη σειρά των καθισμάτων το αεροπλάνο μισοάδειο χαζεύω από το παράθυρο και περιμένω τον καφέ από την αεροσυνοδό σκέψεις στριφογυρίζουν στο μυαλό μου... Πάω επιτέλους στο νησί της Αφροδίτης ένα ταξίδι που ονειρευόμουν καιρό... Μόνος στο ταξίδι αυτό, είναι ένα ταξίδι μέσα μου...

Πληροφορίες από τις οθόνες στο αεροπλάνο ύψος, ταχύτητα, εξωτερική θερμοκρασία...
Μια ώρα και κάτι μετά διακρίνω κάτω την κυπριακή γή χμμ μάλλον ο κόλπος της Μόρφου κι ύστερα κίτρινο έδαφος με λίγη βλάστηση και φάνηκε το αεροδρόμιο της Λάρνακας...

Στροφή πάνω από τη θάλασσα και μια απίστευτα ομαλή προσγείωση. Παίρνω τη βαλίτσα μου και το μικρό λεωφορείο με μεταφέρει στη Λευκωσία.

Μετά το ξενοδοχείο το ταξί με πάει στην οδό Λήδρας κάποτε κέντρο διακοινοτικών ταραχών... σήμερα ένας εμπορικός πεζόδρομος. Περπατάω και βγάζω φωτογραφίες ώσπου φτάνω στην πράσινη γραμμή.
Δεν το σκέφτομαι πολύ θα περάσω στο κατεχόμενο κομάτι της Λευκωσίας. Μου κρατάνε τα στοιχεία τα περνούν σε έναν υπολογιστή και περνάω απέναντι. Η αλλαγή είναι αισθητή. Στριφογυριστά δρομάκια με επορικά με φτηνιάρικα πράγματα μου θυμίζουν φτηνό παζάρι, οι σημαίες της Τουρκίας και του ψευδοκράτους δεσπόζουν παντού δεν μου αρέσει το κλίμα φωτογραφίζω ένα μεγάλο τζαμί και κάποιους δρόμους και γυρίζω πίσω στον ελληνοκυπριακό τομέα της Λευκωσίας. Περπατώντας στην οδό Λήδρας βλέπω μια ταμπέλα ΜΟΥΣΕΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΣ ΚΥΠΡΟΥ
Ενδιαφέρον σκέφτομαι και ακουλουθώ. Ο κύριος Αργύρης με την έντονη κυπριακή προφορά με καλοσωρίζει μου λέει πως αυτός και οι γιοί του έχουν φτιάξει το μουσείο. Με ξεναγεί και μου εξηγεί τα εκθέματα. Εντυπωσιακά ανακατασκευασμένες παλιές μοτοσυκλέτες Enfield. Matchless, Ariel... βέσπες... Δυστυχώς η φωτογράφηση παρά τις παρακλήσεις μου δεν επιτρέπεται αλλά παίρνω μια κάρτα με φωτογραφίες.
Προχωρώ στην Λαϊκή γειτονιά και παραγγέλνω μια κυπριακή σεφταλιά και μια παγωμένη μπύρα... Δεν το πιστεύω ακόμα πως είμαι στην Κύπρο... Νοιώθω περίεργα η γλώσσα παρά την προφορά της ίδια και το μέρος τόσο διφορετικό... Τα αμάξια πάνε ανάποδα και ο ταξιτζής που θα με πάει πίσω στο ξενοδοχείο χαμογελάει που πάω να ανοίξω την πόρτα του αντι του συνοδηγού...

Συνεχίζεται...