2 years after...

Πέρασαν κιόλας δυο χρόνια από τότε που εγκαταστάθηκα στην Αθήνα... Φιλοξενούμενος στην αρχή με μια άσχημη δουλειά... Δεν βαριέσαι σκέφτηκα κάτι είναι κι αυτό κι έσφιξα τα δόντια. Νοίκιασα σπίτι, εργαζόμουν Σάββατα και Κυριακές με ένα ρεπό ενδιάμεσα και λίγο μετά η δουλειά τέλος... Φτου κι απ' την αρχή...
Χριστούγεννα με αβεβαιότητα, νέο έτος με ελπίδα, μοναξιά και παρέα το διαδίκτυο...
Κι ύστερα άνοιξη στη φύση και μέσα μου κι ας ήμουν άνεργος... Η ψυχή μου ζεστάθηκε... Και μια νέα δουλειά και μετά πάλι απόλυση κι από κει και πάλι Χριστούγεννα και γιορτές...
Δύσκολα αυτή τη φορά... Αντικειμενικά και προσωπικά... Πήγα στην πόλη που μεγάλωσα για τις γιορτές χωρίς κέφι με τους φίλους να αναρωτιούνται: "Γιώργο είσαι άκεφος, γιατί έτσι;" δεν απαντούσα μέσα μου μια τρικυμία και μια θλίψη.
Ήρθε η καινούργια χρονιά με μια νέα δουλειά που επιτέλους έδειχνε σταθερή.
Πολλές οι ώρες στο γραφείο πια... Εδώ στην καρδιά της πόλης. Ακούω το βόμβο από την αέναη κίνηση των αυτοκινήτων κι απ΄το παράθυρο βλέπω τσιμεντένια κτίρια ενώ σκυμένος στον υπολογιστή κανονίζω ταξίδια άλλων. Κλείνω ξενοδοχεία, εισιτήρια, φτιάχνω λίστες κι ονειρεύομαι πως ταξιδεύω κι εγώ..
Δυο χρόνια... και τόσες αναμνήσεις, τόσα που έπρεπε να ξεπεράσω, βήματα που έκανα και που έπρεπε να κάνω τα έκανα και θα κάνω κι άλλα κι εσύ που μίλησες κάποτε για την αναποφασιστικότητά με σκληρά λόγια τις προάλλες με θαύμασες...

"Άλλαξες Γιώργο..."

Δυο χρόνια μετά και μέσα μου εικόνες σκέψεις αναμνήσεις όμορφες κι άσχημες. Στιγμές χαράς και ευτυχίας, απογοήτευσης...

Σ΄αυτά που γκρεμίστηκαν ένα απόγευμα...

Σ' αυτά που γεννήθηκαν ένα βράδυ...

Σε μια άδεια αγκαλιά...

Σε μένα...

Όταν θα 'ρθείς να με ξεθάψεις απ' τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
και εγώ αχίσω να κυλάω ξανά

Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν
και άνεργες θα θρηνούν
Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές
και θα ρωτούν

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε
τα άλλα τρένα να περνούν...

Τρύπες