Εκεί ψηλά... για πάντα...

Στις 27 Γενάρη έφυγε από τη ζωή ο Πάνος Τζαβέλλας ο γνωστός τροβαδούρος των αντάρτικων της μεταπολίτευσης. Αγωνιστής της αντίσταστης και του "Δημοκρατικού Στρατού" ανάπηρος στο ένα πόδι από το 1947 καταδικάστηκε δυο φορές σε θάνατο και πέρασε πολλά χρόνια από τη ζωή του στις φυλακές της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια της χούντας συνελήφθη και πάλι για να αποφυλακιστεί το 1971 λόγω "ανηκεστου βλάβης" της υγείας του. Ο Πάνος Τζαβέλας από το "αντάρτικο λημέρι" του που τραγουδούσε γνώρισε την εθνική αντίσταση σε μας τους νεώτερους μέσα από τα τραγούδια του. Θα αφήσω να μιλήσει ο ίδιος για τον εαυτό του:

"Ήμουν ένα εύθραυστο και ευαίσθητο παιδί. Όμως η ζωή με οδήγησε σε δρόμους δύσβατους και σκληροτράχηλους. Εθνική Αντίσταση, Δημοκρατικός Στρατός, παρανομία, πέντε στρατοδικεία, δύο καταδίκες σε θάνατο, είκοσι χρόνια από τη χούντα, δεκάξι χρόνια στα κάτεργα, ένα ποδάρι κομμένο, βασανιστήρια. Τους εφιάλτες μου τις νύχτες τους παλεύω με τις λέξεις κι όταν τις συνταιριάζω σε ποίημα το επαναλαμβάνω άπειρες φορές ώσπου η μελωδία να αναβλύζει από μόνη της. Τα τραγούδια μου είναι παιχνίδια με τους εφιάλτες."

Στα παλιά μου παπούτσια
τ’ αγάλματα από μπρούντζο, τα βαριά,
στα παλιά μου παπούτσια
και του μαρμάρου η γαλιφιά.
...
Όταν θα παρουσιαστώ,
στου φωτεινού σας μέλλοντος την Κεντρική Επιτροπή,
θά 'ρθω
πάνω από τη συμμορία
της ποίησης των πλεονεχτών και σαλταδόρων.
...

Βλαδίμηρος Μαγιακόβσκι