Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Άλκα η άπτερος (Pinguinus impennis)


Μοναστηράκι Κυριακή και βολτάρω... χαζεύω το πολύχρωμο πλήθος μικροπωλητές, τουρίστες, ζευγάρια που περπατάνε χέρι χέρι, κράχτες καταστημάτων... Σε ένα στενό μπαίνω στο παλαιοβιβλιοπωλείο. Μυρωδιά πολυκαιρισμένου χαρτιού και φθαρμένα βιβλία. Χαζεύω τα ράφια και το μάτι μου πέφτει στο "Ο βίος των ζώων" παλιό δερματόδετο βιβλίο... με ασπρόμαυρες φωτογραφίες, κυανοτυπίες και γκραβούρες ζώων. Σε πολύ καλή κατάσταση και με το κάλυμα του. Το ανοίγω και ο νους μου ταξιδεύει χρόνια πίσω όταν μαθητής το είχα ανακαλύψει στην βιβλιοθήκη της Καλαμάτας.





Το θυμάμαι φθαρμένο, με σημειωμένα ονόματα και ημερομηνίες, κομμένες εικόνες από μαθητές των δεκαετιών του 40, 50 και 60 που τις ήθελαν για τα σχολικά λευκώματα που τους υποχρέωναν να διατηρούν οι δάσκαλοί τους.
Πήγα με το βιβλίο στο ταμείο....


"Πόσο κάνει;"


"30 ευρώ κύριε, άντε δώσε μου 25 και πάρτο"

Βγήκα από το καταστημα με το βιβλίο και περπάτησα μέχρι το σταθμό του μετρό.
Σπίτι το ξεφύλλισα, είδα τις εικόνες και διάβασα για διάφορα ζώα...
Μου κόλλησε το μάτι σε ένα παράξενο ζώο δεν το είχα ξανακούσει και δεν το είχα προσέξει όταν μικρός είχα ξαναδεί το βιβλίο αυτό.

"Άλκα η άπτερος"


'Αρχισα να διαβάζω:

"Η άλκα η άπτερος ανήκει εις τα πτηνά, άτινα η καταστρεπτική μανία του ανθρώπου εξηφάνισεν εκ του προσώπου της γης εις χρόνους ιστορικούς.

...

Η άλκα είχε μέγεθος περίπου χηνός, το δε σώμα της έφθανεν εις μήκος τα ενενήντα εστμ. περίπου. Είχε ράμφος μέγα, πολύ υψηλόν και στενόν, φέρον εις το άνω μέρος εγκαρσίας αυλακώσεις.

...


Διωκομένη εκολύμβα ταχέως, κατεδύετο δε από καιρού εις καιρόν και εσυνέχιζε τον δρόμον της υπό το ύδωρ με ταχύτητα απίστευτον. Η τροφή της απηρτίζετο αποκλειστικώς σχεδόν εξ ιχθύων.

...

Κατά τον Ιούνιον αι άλκαι συνήρχοντο κατά μεγάλα συνήθως σμήνη εις ερήμους ακτάς, βραχώδεις νησίδες ή σκοπέλους, δια να επωάσωσιν... εγγένων εν μόνον αυγόν, όπερ απετίθετο άνευ ουδεμίας προφυλάξεως, επί της γυμνής επιφανείας των βράχων."

Ήταν ουσιαστικά ο πιγκουΐνος της αρκτικής
Ευτυχισμένη ζούσε η άλκα η άπτερος λοιπόν μέχρι που ο αδηφάγος άνθρωπος ανακάλυψε το νόστιμο κρέας της. Το ανελέητο κυνήγι έκανε από τις αρχές του 19ου αιώνα τους πληθυσμούς της να υποχωρούν συνεχώς και το τελευταίο δείγμα του είδους της θανατώθηκε το 1844... Ο άνθρωπος με την καταναλωτική του μανία έκανε άλλο ένα έγκλημα ενάντια στη φύση.

Βαλσαμωμένες άλκες σε μουσεία φυσικής ιστορίας είναι τραγικές μούμιες που θα μας θυμίζουν για πάντα αυτό το έγκλημα....



Εβδομήντα αυγά της διασώζονται διασκορπισμένα σε διάφορα μουσεία επίσης. Είναι από τα ίδια αυτά αυγά που κάποτε ήταν συνηθισμένη τροφή για τους γηγενείς πληθυσμούς της Γροιλανδίας της Ισλανδίας. Δεν θα ξαναείναι ποτέ...



Έσβησα το τσιγάρο μου και σκούπισα ένα δάκρυ που έτρεξε από τα μάτια μου... Μακάρι να μην ξαναγίνει ένα τέτοιο έγκλημα ποτέ...

6 σχόλια:

Unknown είπε...

δάκρυ για την άπτερο, ε;

για κοίτα πράματα...



φιλιά βρόχινα...

Antianemikos είπε...

Έχουμε αφήσει να κυλήσουν δάκρυα και για πιο "ασήμαντα" καλή μου νεράιδα... Όλοι μας... Έτσι δεν είναι;

Φιλιά...

Unknown είπε...

όπως;

:ΡΡ

φιλιά βρόχινα ασήμαντα...

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα Αντιανεμικέ… Διαβάζοντας τις σκέψεις σου σε αυτό το κείμενο έχω προσέξει τελικά ότι όντως πρέπει να είσαι ένα άτομο με μεγάλη ευαισθησία… Ειλικρινά νιώθω την ανάγκη να σου ζητήσω συγνώμη για το «καυστικό» μου σχόλιο σχετικά με την ανάρτησή σου για τη γυναίκα που κλαίει… Ίσως εσύ να ανήκεις τελικά στις εξαιρέσεις… Φιλάκια…

Όναρ είπε...

Οι αναρτήσεις σου μου προκαλούν δέος και με κάνουν να αισθάνομαι ότι ο κόσμος του μυαλού ανεξερεύνητος θα μένει για αιώνες..Καληνύχτες άπτερες..

Antianemikos είπε...

@νεράιδα της βροχής

...

Φιλιά σιωπηλά...

@μωβ κρινάκι
Δεν είναι ανάγκη να ζητάς συγνώμη ούτε να απολογείσαι καλή μου καλά έκανες και έγραψες ελεύθερα τη γνώμη σου. Πάντα να εκφράζεσαι ελεύθερα σε αυτή τη μικρή διαδυκτιακή γωνιά.

Φιλιά μη απολογητικά

@όναρ

Για αιώνες; Λάθος καλή μου όναρ! Όχι για αιώνες αλλά αιώνια!

Φιλιά αιώνια...