Φράουλες και αίμα...

Άνθρωποι που δουλεύουν όλη μέρα και μαζεύουν τις φράουλες που απολαμβάνουμε εμείς οι νεοέλληνες, για 22 ευρώ μεροκάματο εκεί στην Ηλεία...
Άνθρωποι που ζουν σαν ποντίκια στοιβαγμένοι σε άθλιες παράγκες... στο κρύο και τη ζέστη...
Άνθρωποι που τα πνευμόνια τους καίγονται από την πνιγηρή ατμόσφαιρα στο θερμοκήπιο...
Ανθρωποι που τόλμησαν να ζητήσουν 8 ευρώ μεροκάματο παραπάνω και αντιμετώπισαν τον τραμπουκισμό όπως και όσοι τόλμησαν να τους συμπαρασταθούν...
Μαζί σου άγνωστε πακιστανέ εργάτη... μαζί σου και όχι με το νεοέλληνα που απολαμβάνει μακάριος τη νιρβάνα του καταναλωτισμού του...
Μαζί σου και όχι με τον σκυφτό υπάλληλο που δεν τολμάει κάν να ζητήσει αυτά που του δίνει ο νόμος...
Αν ο κόσμος κάποτε γίνει καλύτερος θα το χρωστάω και σε σένα... ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ





Κατερίνα Γώγου Θα ρθει καιρός...

Σχόλια

Ο χρήστης Όναρ είπε…
Συμφωνώ μαζί σου Νεοέλληνα..τέτοια θέματα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας όταν πάλι κληθούμε την κάλπικη ψήφο μας να ρίξουμε..πώς αλλιώς βρε ΑΔΕΡΦΕ; Καλησπέρες πολιτικοποιημένες..
21 Απριλίου 2008 στις 9:01 μ.μ.
Ο χρήστης Antianemikos είπε…
Όπως λέει και η Κατερίνα Γώγου αγαπητή φίλη "Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος"
Καλή σου μέρα
22 Απριλίου 2008 στις 9:58 π.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
«Τα χάλια της ζωής μας…» και δυστυχώς δεν είναι μόνον αυτά, τα οποία πολύ εύστοχα περιγράφεις… Η ειρωνεία είναι ότι ενώ το αντιλαμβανόμαστε σηκώνουμε απλά τα χέρια με δέος μπροστά σε αυτό το απαράδεχτο χάλι της ζωής μας και στη συνέχεια ακολουθεί θριαμβευτικά η παραίτηση αφού έχουμε προαποφασίσει ότι όλα είναι ανώφελα, είναι αδύνατο να αλλάξουν, επομένως γιατί να προσπαθήσω εγώ να τα αλλάξω…δυστυχώς είναι λίγοι οι άνθρωποι … Καλή Μεγάλη Εβδομάδα σου εύχομαι!
22 Απριλίου 2008 στις 6:53 μ.μ.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
όναρ δεν κατάλαβα τι σχέση έχει η ψήφος .Η εκμετάλευση εργασίας δεν έχει χρώμα ούτε πολιτική τοποθέτησ.
Ολοι το ξέρουμε και όλοι κάνουμε τσ..τσ..τσ....όταν τέτοια θέματα τα βγάζουν στη φόρα οι εφημερίδες. Ποιός δεν έχει πάρει στη δούλεψή του , σε οποιαδήποτε εργασία ένα άτομο αυτής της κατηγορίας .Μη κρυβόμαστε λοιπόν πίσω από το δάχτυλό μας !
22 Απριλίου 2008 στις 7:32 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

1, 100, 1000,...

Εικόνα
Εκατοστή ανάρτηση η σημερινή καλοί μου αναγνώστες και σχεδόν συμπίπτει με τον ένα χρόνο από την πρώτη μου. 100 ... σημαδιακός αριθμός και διάλεξα και την ημέρα Παρασκευή και 13 . Να δείξω πως δεν πιστεύω στις προλήψεις...Έδωσα κομάτια ψυχής εδώ, κάποιες φορές σας έκανα ίσως να σκεφτείτε, κάποιες να γελάσετε κάποιες ίσως να δακρύσετε κάποιες που μπορεί να διαφωνήσετε μαζί μου ή και να εξοργιστείτε ακόμα. Θα 'θελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που άλλοτε τακτικά κι άλλοτε περιστασιακά αφήνετε τα σχόλιά σας αλλά και εσάς που σιωπηλοί με διαβάζετε και δεν θέλετε να πείτε κάτι... Κι εσείς με τιμάτε με την παρουσία σας. Δεν μου αρέσει να λέω για τον εαυτό μου, τουλάχιστον ευθέως, γι αυτό αποκαλύπτομαι σε σας μέσα από τις αναρτήσεις μου. Όσοι με διαβάζετε ξέρετε ή έστω υποψιάζεστε τις απόψεις μου, τα πιστεύω μου, τα συναισθήματά μου. Προσπαθώ να μην είμαι μονότονος, οι αναρτήσεις μου έχουν αν όχι κάτι άλλο, τουλάχιστον ποικιλία. Πολλές φορές αγγίζω και θέματα πολιτικού ή κοινωνικού ενδιαφέρον...
Διαβάστε περισσότερα

Θα περιμένω... (Αμνησία)

Εικόνα
Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω δεν προχωράω πίσω ή μπροστά και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω δεν μ' ανατριχιάζουν πια γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης παθαίνουν αμνησία δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω... Αφιερωμένο... Από τον "antianemikos"...
Διαβάστε περισσότερα

Σήμερα βρέχει...

Εικόνα
Σήμερα βρέχει.... Είναι άνοιξη κι ο καιρός μοιάζει φθινοπωρινός. Σήμερα βρέχει... Και ξεκινάει μια καινούργια βδομάδα. Σήμερα βρέχει... Και δεν απορείς, είναι καιρός που βρέχει... Για την ακρίβεια ούτε θυμάσαι πόσος καιρός είναι που βρέχει. Σήμερα βρέχει... Κι η βροχή δεν ξεπλένει ένα δάκρυ που σιωπηλό κυλάει μέσα σου. Σήμερα βρέχει... Και αναρωτιέσαι γιατί βρέχει. Σήμερα βρέχει... Και πικραίνεσαι γιατί εκεί που βρίσκεσαι κάποτε είχε λιακάδα. Σήμερα βρέχει... Κι αναρωτιέσαι αν μπορείς να πεις πως βρέχει... Μίσθια δουλειά, σωροί χαρτιών, έγνοιες μικρές, και λύπες άθλιες, με περιμένανε σήμερα καθώς πάντα. Μόνο είδα, φεύγοντας πρωί, στην πόρτα μου τολύπες τα ρόδα, και γυρίζοντας έκοψα μια γιρλάντα. Κώστας Καρυωτάκης
Διαβάστε περισσότερα