Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Ήταν καλός ο Ντικ...


Θα 'θελα σήμερα να αναφερθώ σε ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου το οποίο το γνώρισα πρώτη φορά σαν τραγούδι μελοποιημένο από το Θάνο Μικρούτσικο και ερμηνευμένο εκπληκτικά από την αξέχαστη Μαρία Δημητριάδη που πρόσφατα έφυγε από κοντά μας.
Τότε με είχε συγκλονίσει πραγματικά... Έχει για τίτλο το όνομα ενός ταπεινού σκύλου που εκανε παρέα στους εξόριστους στη Λήμνο, "Ο Ντικ". Είναι εκπληκτικό το πως ο ποιητής "αρπάζεται" από το φόνο ενός άκακου ζώου για να δείξει με το ταλέντο του που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη κακία και μισαλλοδοξία αλλά και να εμψυχώσει αυτούς που υπέφεραν μαζί του στην εξορία...



Η πέτρα σταυρωμένη από τον άνεμο
Ο άνεμος η σιγαλιά
Δεν ακούγεται τίποτα
Μόνο το καρδιοχτύπι της πέτρας
Κι η πέτρα της καρδιάς μου δουλεύεται


Με τον θυμό και με τον πόνο
Βαριά, σιγά και σταθερά

Μπόλικη πέτρα
Μπόλικη καρδιά
Να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες

Τα λαϊκά μέγαρα
Τα κόκκινα στάδια
Και το μεγάλο μνημείο των ηρώων της επανάστασης

Να μη ξεχάσουμε και το μνημείο του Ντικ
Ναι, ναι του σκύλου μας του Ντικ
Που τον σκοτώσαν οι χωροφυλάκοι



Γιατί αγάπαγε πολύ τους εξόριστους
Να μην ξεχάσουμε σύντροφοι τον Ντικ
Τον φίλο μας τον Ντικ
Που γάβγιζε τις νύχτες
Στην αυλόπορτα αντίκρυ στη θάλασσα


Κι αποκοιμιόταν τα χαράματα
Στα γυμνά πόδια της λευτεριάς
Με τη χρυσόμυγα του αυγερινού
Πά στο στυλωμένο αυτί του

Τώρα ο Ντικ κοιμάται στη Λήμνο
Δείχνοντας πάντα το ζερβί του δόντι
Μπορεί μεθαύριο να τον ακούσουμε πάλι
Να γαβγίζει χαρούμενός σε μια διαδήλωση


Περνοδιαβαίνοντας κάτου απ’ τις σημαίες μας
Έχοντας κρεμασμένη στο ζερβί του δόντι
Μια μικρή πινακίδα «κάτω οι τύραννοι»


ΗΤΑΝ ΚΑΛΟΣ Ο ΝΤΙΚ!

8 σχόλια:

jacki είπε...

Πολύ καλός ήταν ο Ντικ.. Τι έφταιξε το ζωντανό;

Antianemikos είπε...

Τίποτα δεν έφταιξε, αλλά η ανθρώπινη κακία και βλακεία πολλές φορές δεν γνωρίζει όρια καλή μου jacki.
Καλά να περνάς, φιλιά

ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΧΩΡΙΣ ΑΡΩΜΑ είπε...

Δυνατά μηνύματα μας στέλνεις σήμερα Antianemike μου. Πόσοι μπορούν να τα ακούσουν και πόσοι μπορούν και έχουν τη διάθεση να τα κατανοήσουν όμως…έχουμε ξεφύγει εντελώς…

Να έχεις ένα υπέροχο απόγευμα

Φιλιά!

Ερατώ είπε...

Ήταν καλός ο Ντικ...
Άλλα είναι τα κακά σκυλιά στο πέρασμα της ιστορίας...
Πολύ ωραίο ποίημα.
Πολύ όμορφη και η εικόνα με το μαύρο καράβι.

Antianemikos είπε...

Λουλούδι χωρίς άρωμα

Πόσοι μπορούν να ακούσουν τέτοια μηνύματα; Αυτοί που στέκονται κόντρα στον άνεμο καλό μου λουλούδι...
Καλό σου βράδυ, πολλά φιλιά!

Antianemikos είπε...

Ερατώ

Έχεις δίκιο Ερατώ μου, πολλά τα κακά σκυλιά στο περασμα της ιστορίας αλλά και πολλά τα κακά σκυλιά γύρω μας και σήμερα. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Φιλιά και καλό σου βράδυ

ή διδαξε ή μαθε ή φυγε είπε...

Εχετε δοκιμάσει ποτέ να περιγράψετε με λόγια το κούνημα της ουράς ενός σκύλου;Οταν δοκίμασα, το μόνο πού κατάφερα ήταν να αντιληφθώ το μέγεθος της λεξιπενίας μου.Κάποιες χρονιές, όταν πήγαινα Αθήνα να φορτώσω γλάστρες, έπαιρνα και το λυκόσκυλο μαζί, να με φυλάει.Ηταν η εποχή των Αλβανών, λές και μόνο αυτοί ήταν οι "κακοί".Για όσα χρόνια θα ζήσω, δεν πρόκειται ποτέ, μα ποτέ, να ξεχάσω πώς κουλουριαζόμασταν και οι δύο,στη στενή καμπίνα του Mercedes 508D, προσπαθώντας να ζεσταθούμε.Ούτε θα ξεχάσω ποτέ, πώς γαύγιζε στα διόδια, όταν ο εισπράκτορας άπλωνε το χέρι του.Φαίνεται ότι μέχρι και ένα σκυλί είχε καταλάβει ότι όταν ο άνθρωπος απλώνει το χέρι σε συνάνθρωπο, δεν το κάνει για να τον τραβήξει,να τον βοηθήσει, παρά για να τον σπρώξει βαθύτερα.
Κι αυτό είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει ο Γιώργος.Οχι η καλοσύνη και η ανιδιοτέλεια ενός ταπεινού τετράποδου, αλλά η κακία μερικών.Τη λέξη "κακία" θα σας παρακαλέσω να τη διαβάσετε, όπως ακριβώς την εννοώ, σφίγγοντας τα δόντια, ζαρώνοντας το μέτωπο, αφήνοντας μια ειδεχθή έκφραση να αποτυπωθεί στο πρόσωπό σας.
Σ'όλους αυτούς, που σκοτώνουν χωρίς να σκεφτούν,που ταλαιπωρούν χωρίς να προβληματιστούν, που εκμεταλλεύονται χωρίς τύψεις, εμείς, αντιπαραθέτουμε έναν λαμπερό πρωινό ήλιο, ένα χαμόγελο, και μια αγάπη για τον δίπλα μας.
Δεν ξέρω άμα θα νικήσουμε, αλλά το χαμόγελο δε θα μας το σβήσει κανείς.-

Antianemikos είπε...

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια φίλε Βασίλη. Έτσι είναι αυτό που δείχνει το ποίημα είναι όχι η αθωότητα του τετράποδου φίλου μας αλλά η κακία των συνανθρώπων μας...
Καλή σου μέρα!