Βροχή και σήμερα...

Στο γραφείο πρωί και δεν έχω όρεξη για δουλειά.... Οι γιορτές έχουν περάσει πια και οι απόκριες δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα. Πάντα θεωρούσα την εποχή μετά τις γιορτές την πιο χειρότερη εποχή της Αθήνας που βγάζει τα γιορτινά της, γίνεται μουντή κι ο κόσμος επανέρχεται από την ανεμελιά των γιορτών (που φέτος δεν ξέρω αν υπήρξε καν) και κουμπωμένος προσπαθεί για την επιβίωση στις δύσκολες συνθήκες.
Μέρες κυλούν βαριά και κουρασμένα.... Στο σπίτι μοναξιά κι οι φίλοι λιγοστοί και μακριά... Περιμένω την Άνοιξη...


Βροχή και σήμερα, βροχή στη στέγη μας,
βροχή στη πόρτα μας, ατέλειωτη βροχή

Σχόλια

Ο χρήστης Antianemikos είπε…
JK O SKROYTZAKOS και Κατερίνα τα σχόλιά σας δεν μου τα εμφανίζει το blogspot παρότι τα ενέκρινα. Αν δεν σας κάνει κόπο ξαναστείλτε τα!
Προφανώς κάποιο bug ή κάτι δεν έκανα σωστά εγώ...
19 Φεβρουαρίου 2013 στις 9:24 μ.μ.
Ο χρήστης Unknown είπε…
Έγραφα λοιπόν Γιώργο, ότι έχω ξεκινήσει και διαβάζω όλες τις αναρτήσεις από το 2008 και προχωρώ στις πιο πρόσφατες. Έχω εντυπωσιαστεί με τις ωραίες περιγραφές και τα πλούσια συναισθήματα που τις συνοδεύουν! Δεν περίμενα να βρω απόσπασμα από το ποίημα "Ουλαλούμ" του Σκαρίμπα, που τόσο λίγοι το γνωρίζουν! Δεν περίμενα να βρώ ποίηση και αστρονομία(μεγάλες μου αγάπες) μαζί! Ειδικά αυτά τα δυο, μόνο σε ένα Σύμπαν της Τέχνης τα συνάντησα, αλλά κι εκεί τα κλείδωσαν φυλακίζοντάς τα... Η μοίρα της Τέχνης; Οι παρωπίδες των ανθρώπων; Αναπάντητα "γιατί", αναπάντητα ερωτηματικά...
Ωστόσο, έγραφα και στο προηγούμενο σχόλιο που χάθηκε, πως κάνεις κατάθεση ψυχής σε ό,τι ανεβάζεις εδώ μέσα και σου εύχομαι να είσαι πάντα τόσο αληθινός κόντρα στα ψέματα και στον άνεμο!
W

ΥΓ: την επόμενη φορά βόλτα με το ντεσεβώ!
25 Φεβρουαρίου 2013 στις 12:36 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

1, 100, 1000,...

Εικόνα
Εκατοστή ανάρτηση η σημερινή καλοί μου αναγνώστες και σχεδόν συμπίπτει με τον ένα χρόνο από την πρώτη μου. 100 ... σημαδιακός αριθμός και διάλεξα και την ημέρα Παρασκευή και 13 . Να δείξω πως δεν πιστεύω στις προλήψεις...Έδωσα κομάτια ψυχής εδώ, κάποιες φορές σας έκανα ίσως να σκεφτείτε, κάποιες να γελάσετε κάποιες ίσως να δακρύσετε κάποιες που μπορεί να διαφωνήσετε μαζί μου ή και να εξοργιστείτε ακόμα. Θα 'θελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που άλλοτε τακτικά κι άλλοτε περιστασιακά αφήνετε τα σχόλιά σας αλλά και εσάς που σιωπηλοί με διαβάζετε και δεν θέλετε να πείτε κάτι... Κι εσείς με τιμάτε με την παρουσία σας. Δεν μου αρέσει να λέω για τον εαυτό μου, τουλάχιστον ευθέως, γι αυτό αποκαλύπτομαι σε σας μέσα από τις αναρτήσεις μου. Όσοι με διαβάζετε ξέρετε ή έστω υποψιάζεστε τις απόψεις μου, τα πιστεύω μου, τα συναισθήματά μου. Προσπαθώ να μην είμαι μονότονος, οι αναρτήσεις μου έχουν αν όχι κάτι άλλο, τουλάχιστον ποικιλία. Πολλές φορές αγγίζω και θέματα πολιτικού ή κοινωνικού ενδιαφέρον...
Διαβάστε περισσότερα

Θα περιμένω... (Αμνησία)

Εικόνα
Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω δεν προχωράω πίσω ή μπροστά και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω δεν μ' ανατριχιάζουν πια γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης παθαίνουν αμνησία δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω... Αφιερωμένο... Από τον "antianemikos"...
Διαβάστε περισσότερα

Σήμερα βρέχει...

Εικόνα
Σήμερα βρέχει.... Είναι άνοιξη κι ο καιρός μοιάζει φθινοπωρινός. Σήμερα βρέχει... Και ξεκινάει μια καινούργια βδομάδα. Σήμερα βρέχει... Και δεν απορείς, είναι καιρός που βρέχει... Για την ακρίβεια ούτε θυμάσαι πόσος καιρός είναι που βρέχει. Σήμερα βρέχει... Κι η βροχή δεν ξεπλένει ένα δάκρυ που σιωπηλό κυλάει μέσα σου. Σήμερα βρέχει... Και αναρωτιέσαι γιατί βρέχει. Σήμερα βρέχει... Και πικραίνεσαι γιατί εκεί που βρίσκεσαι κάποτε είχε λιακάδα. Σήμερα βρέχει... Κι αναρωτιέσαι αν μπορείς να πεις πως βρέχει... Μίσθια δουλειά, σωροί χαρτιών, έγνοιες μικρές, και λύπες άθλιες, με περιμένανε σήμερα καθώς πάντα. Μόνο είδα, φεύγοντας πρωί, στην πόρτα μου τολύπες τα ρόδα, και γυρίζοντας έκοψα μια γιρλάντα. Κώστας Καρυωτάκης
Διαβάστε περισσότερα