Στις 2 του Ιούνη πεθαίνει το γουρούνι! (Ίδια γεύση!)

Σε μια βδομάδα ψηφίζουμε... ευρωεκλογές και ας είναι υποτονικό το κλίμα. Πολλοστή φορά που θα ψηφίσω και ο νους μου πάει στις πρώτες εκλογές που ψήφισα στις 2 του Ιούνη του 1985.
Το πολιτικό κλίμα είχε πυροδοτηθεί από νωρίς. Οι δυο κυρίαρχες πολιτικές παρατάξεις της χώρας ας τους ονομάσω οι Πράσινοι και οι Βένετοι όπως και οι δύο φατρίες της στάσης του νίκα στο Βυζάντιο. Τα κυρίαρχα συνθήματά τους "Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά" και το "Κάτω η χούντα του ΠΑΣΟΚ" κι ένα κοινό σύνθημα που παραπέμπει σε πολιτικό χουλιγκανισμό (όχι πως η πολιτική κουλτούρα της εποχής απείχε και πολύ από αυτόν): "Στις 2 του Ιούνη πεθαίνει το γουρούνι".
Τι να σχολιάσει κανείς όταν γνωστή φυλλάδα που καυχιόταν πως "γκρέμισε τον καραμανλισμό" και σήμερα έγινε ο πιο ένθερμος υποστηρικτής του έγραφε για τα "ξερονήσια" (λες και οι πράσινοι βρήκαν εξόριστους που τους απελευθέρωσαν όταν ήρθαν στην εξουσία) ενώ οι άλλοι μίλαγαν για "χούντα" που φυσικά δεν τους είχε στερήσει καμία πολιτική ελευθερία.
Ανοησίες περί δύο "κόσμων" που αναμετριόντουσαν, βερμπαλισμοί στα μπαλκόνια (βλέπετε δεν υπήρχαν τα τόσα κανάλια με τα παράθυρά τους τότε) και καμία ουσιαστική συζήτηση για τα πραγματικά προβλήματα της χώρας.
Τα καφενεία στα χωριά χωρισμένα αναλόγως χρώματος και στα αυτοκίνητα οι απαραίτητες σημαίες μπας και ξεχάσει κανείς από τους οπαδούς να δηλώσει την κομματική του ταυτότητα.
Επεισόδια στις αφισσοκολήσεις και τραμπουκισμοί, κλίμα μισαλλοδοξίας, σχεδόν διχασμού στην κοινωνία.
Τα προηγούμενα χρόνια φυσικά είχαν γίνει κάποια γεγονότα σημαντικά: αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση, επιτράπηκε στους πολιτικούς πρόσφυγες να επιστρέψουν πια τρεις δεκαετίες και μετά τη λήξη του εμφυλίου στην Ελλάδα ενώ ακούστηκαν και ανοησίες πως το κυβερνών κόμμα πραγματοποιεί "σοσιαλιστικό μετασχηματισμό" της κοινωνίας... (προφανώς με το απεργοκτόνο άρθρο 4 για όσους το θυμούνται) ενώ οι πανηγυρίστηκε η αποχώρησή μέσω της παραμονής των αμερικανικών βάσεων...
Τελικά ήρθε η 2 του Ιούνη και κανένα συμπαθές τετράποδο γουρουνάκι δεν πέθανε, σφαγιάστηκαν όμως εκατοντάδες αρνιά σε όλη τη χώρα για να σουβλιστούν στις γιορτές της νίκης των Πράσινων με τις περισευούμενες αφίσσες του αρχηγού να μετατρέπονται σε αυτοσχέδια λαδόχαρτα για το στρώσιμο των τραπεζιών που θα καταναλώνονταν τα σουβλιστά αρνιά με συνοδεία κρασιού ενώ ο γράφων είδε μέχρι και φέρετρα (!) με τη σημαία των Γαλάζιων και κεριά τριγύρω σε ένα δείγμα υψηλού πολιτικού πολιτισμού οπαδών των νικητών (όχι πως οι άλλοι δηλαδή θα έκαναν διαφορετικά σε περίπτωση νίκης τους)...

Μετά λίγες μέρες οι πλαστικές σημαίες κατέληξαν ρύποι στην χώρα, ενώ κάποιες βρήκαν χρήση σαν σακκούλες σκουπιδιών. Οι αφίσσες των αρχηγών έμειναν λαδόχαρτα για τους μαγαζάτορες στα χωριά για αρκετούς μήνες (ναι βρήκαν και μια χρησιμότητα επιτέλους!)
Όσο για τους "δυο κόσμους" δεν είδα να αλλάζει και τίποτα παρά την εναλλαγή που ακολούθησε και στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, σκάνδαλα συνετέλεσαν στην ήττα των Πράσινων το 1989 και νέα σκάνδαλα φαίνεται πως θα συντελέσουν και στην ήττα των Βένετων όποτε γίνουν πάλι βουλετικές εκλογές... Ίδια γεύση...
Κι όμως εγώ θα πάω να ψηφίσω... δεν σας λέω τι και δεν έχει σημασία. Να πάτε και εσείς καλοί μου αναγνώστες ό,τι κι αν πιστεύετε! Πολλές αποφάσεις που αφορούν τη χώρα μας παίρνονται στο Ευρωκοινοβούλιο και οι ευρωεκλογές μας αφορούν!