Πρωί στο Μαραθώνα.
Άνοιξη κι η φύση σε οργασμό... Κίτρινα ξινολούλουδα παντού χρωματίζουν το τοπίο. Προχωρώ στον περιφραγμένο χώρο του Τύμβου και κοιτάζω την μακέτα του πεδίου της μάχης...
Κι ύστερα κάτω από τον τύμβο που έγινε για τους 192 νεκρούς της μάχης του Μαραθώνα...
Σκεφτόμουν τα σχολικά βιβλία... Την εκστρατεία των Περσών ενάντια στην Ελλάδα... Την καταστροφή της Ερέτριας ύστερα από προδοσία και τον εξανδραποδισμό των κατοίκων της. Τη μεγαλοφυΐα του Μιλτιάδη που αποδυνάμωσε το κέντρο και ενίσχυσε τα άκρα της διάταξής του προχωρώντας σε κατά μέτωπο επίθεση εναντίων των υπερδιπλάσιων Περσών...
Το κέντρο των Αθηναίων υποχώρησε ενώ τα άκρα τους συνέτριψαν τα αδύναμα άκρα των Περσών με αποτέλεσμα να τους κυκλώσουν και να τους εξοντώσουν.
Η μάχη κράτησε λένε οι ειδικοί γύρω στη μία ώρα...
Γνωστός και ο θρύλος του Κυναίγειρου που κρατούσε ένα περσικό πλοίο με τα χέρια του, όταν του τα έκοψαν το κρατούσε με τα δόντια ώσπου του έκοψαν το κεφάλι...
Η πρώτη νίκη εναντίων των Περσών που μετά δέκα χρόνια την ακολούθησε ο ναυτικός θρίαμβος της Σαλαμίνας...
Η νίκη των Αθηναίων είναι από τις νίκες με μακροϊστορική σημασία. Από τις νίκες σε μάχες κλειδιά που προσδιορίζουν τον ρου της ιστορίας.
Σαν τις νίκες εναντίων των Αράβων στην Κωνσταντινούπολη από τον Λέοντα τον Γ' τον Ίσαυρο και τον Κάρολο Μαρτέλ στο Πουατιέ.
'Εχει όμως και μια άλλη σημασία συμβολική και ουσιαστική η νίκη στο Μαραθώνα. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία νίκησε τον Περσικό δεσποτισμό... Δεν είναι τυχαίο πως ο αιώνας που άνοιξε με τη Μάχη του Μαραθώνα ήταν ο χρυσός αιώνας του Περικλή.
Στον ιερό αυτό τόπο μια χούφτα γενναίοι Αθηναίοι Ελεύθεροι Πολίτες τίμησαν τον όρκο τους μια μέρα του Σεπτέμβρη του 490 π.Χ. ...
Έστρεψα τα μάτια μου στον Τύμβο... Ένα ταπεινό υψωματάκι που σκέπασε τις στάχτες των 192 νεκρών Αθηναίων, πράσινο και κίτρινο από την ανοιξιάτικη βλάστηση κι έμεινα σιωπηλός...
Είμαι εδώ, σκέφτομαι, ονειρεύομαι, ερωτεύομαι, πονάω στα ελληνικά ίσως γιατί εσείς βρίσκεστε εκεί...
«Ελληνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν»
11 σχόλια:
Ίσως πίσω από τα μαύρα γυαλιά μου να κύλησε και ένα δάκρυ...
Και εθνικιστής δεν είμαι...
Από τις πλέον επικές αναμετρήσεις, ίσως το πλέον αγαπημένο θέμα από την ιστορία μαχών ενός λαού που κάποτε ήταν αυτός που έβγαζε τους μεγαλύτερους φιλοσόφους-πολεμιστές του πλανήτη Γή."Χρυσοφόρων Μήδων ΕΣΤΟΜΩΣΑΝ ΔΥΝΑΜΙΝ".
Και κάπου λίγο πιό πέρα, σένα ταπεινό χορτάρινο τάφο, κείτονταν οι σκλάβοι που πολέμησαν μαζί τους.Χωρίς μαστίγια και απειλές.Αλλοι από μεμψιμοιρία, άλλοι γιατί δεν είχαν διαφορετική επιλογή, άλλοι γιατί ειχαν καλές σχέσεις με τα αφεντικά τους, όπως οι σκλάβοι του Κυναίγειρου του αδερφού του Αισχύλου, άλλοι γιατί φοβόντουσαν την σκληρότητα του νέου αφέντη, του Πέρση.Αλλοι γιατί ήταν γεννημένοι μαχητές,προτίμησαν να πεθάνουν με το σπαθί στο χέρι, δεν μπορούσαν άλλο το αλέτρι και το δίκρανο.Η ιστορία δεν τους θυμήθηκε ποτέ, κανένα ποίημα δεν γράφτηκε γι αυτούς, κανένας δεν θα προσκυνήσει ποτέ τον τάφο τους.Ζήσαν σε μια ξένη γη και πέθαναν για μια ξένη γη.Μόνο οι συμπολεμιστές τους, όσοι ζήσαν, ελεύθεροι ή σκλάβοι, καταμαρτυρήσαν την ανδρεία τους.
Τους θεωρώ κι αυτούς ισάξιους των προγόνων μου, προγόνους μου τους θεωρώ.Η κραυγή του Μιλτιάδη "γυρίστε πίσω και κυκλώστε τους Πέρσες και τους Σάκες" είχε ΚΑΙ αυτούς άξιους αποδέκτες.
Κι η δική τους θυσία είναι ισάξια καλέ μου φίλε Βασίλη... Όντως αυτούς δεν τους τίμησε κανείς...
Ναι είναι και αυτοί δικοί μας πρόγονοι!
"Στο κάτω-κάτω της γραφής, ΓΙΑΤΙ να είμαι σκλάβος;;;"
maxplanck , έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που γράφεις για την ανδρεία των πιστών αλλά αφανών σκλάβων που πολέμησαν ....και ποιός τους τιμά ;
Στη μάχη των Θερμοπυλών όλοι εξαίρουν την ανδρεία των 300 Σπαρτιατών , που δεν είχαν άλλη επιλογή " ή ταν ή επί τας" ήταν ο αποχαιρετισμός από τις μητέρες δινόντάς τους την ασπίδα .
Τους 200 Θεσπιείς που εθελοντικά έμειναν και πολέμησαν ξέρωντας ότι θα σκοτωθούν , ποιός τους τιμά;
Ακόμα και το μνημείο στον χώρο εις μνήμη των πεσόντων , είναι εμφανώς μικρότερο από αυτό των Σπαρτιατών !
Σωστό αυτό που λες για τους Θεσπιείς αλλά για τους δούλους των Αθηναίων δεν ισχύει το ίδιο... Δεν θα πολεμούσαν αυτοβούλως πιστεύω οι περισσότεροι... Αυτό δεν μειώνει την αξία και της δικής τους θυσίας φυσικά αγαπητέ Βασίλη.
Οι καταγραφεις της ιστορίας, οι καθευατω ιστορικοί, προσπαθούν να είναι χειρουργικά ακριβοδίκαιοι, όταν τουλάχιστον δεν εμπλέκονται άλλες σκοπιμότητες στο έργο τους.Τα συναισθήματα όμως που θα συντροφεύουν ες αεί την ιστορική μνήμη, αποκρυσταλλώνονται σχεδόν στιγμιαία κατά τη διάρκεια του συμβάντος και το ακολουθουν για πάντα.Το αποτέλεσμα αυτής της ... ταχείας πήξης δεν είναι πάντα ισότροπο και ομογενές.Να το κάνω λιανά, μιας και οι θεσσαλοί είναι πασίγνωστοι για το λιάνισμα από τα αρχαία χρόνια- στο "Ιφιγένεια εν Ταύροις" αναφέρεται αυτό.Λοιπόν, όλοι θυμούνται τη Χιροσίμα, πόσοι όμως θυμούνται το Ναγκασάκι;Η μνήμη του θα φυτοζωεί δίπλα σ'αυτήν της Χιροσίμα.Οι πολεμικοί ελιγμοί του Αλέξανδρου είναι από τα πρώτα αντικείμενα μελέτης στις στρατιωτικές ακαδημίες όλου του κόσμου, ποιός θυμάται όμως τους Αγριάνες ακοντιστές;Ποιός θυμάται το θεσσαλικό ιππικό;Θα "ζούν" πάντα στη σκιά της μακεδονικής φάλαγγας.Φίλοι μου, το παρελθόν είναι κύβος που έχει ριφθεί, η ανθρώπινη μνήμη δεν θα πάψει ποτέ όμως να είναι επιλεκτική.
Ευτυχώς υπάρχει το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη...
Ο Γιώργης όμως ανάρτησε ένα θέμα για το ΕΠΟΣ του Μαραθώνα.Δέκα χιλιάδες Αθηναίοι και χίλιοι Πλαταιείς- ετσι πρέπει, ο φίλος τρέχει όταν ο φίλος τον καλεί- απέναντι σε πολλαπλάσιους εισβολείς.Ο Θεμιστοκλής κι ο Αριστείδης στο κέντρο με την Λεοντίδα και την Αντιοχίδα φυλή.Να κρατήσουν μέχρι να προωθηθούν τα επίλεκτα τμήματα στις δύο λαβίδες.Την αγωνία των γερόντων και των μαννάδων πίσω, ποιός μπορεί να τη ξεχάσει;Ξημερώνει τη μέρα ο ήλιος και δεν ξέρεις αν το μεσημέρι θα είσαι ελεύθερος.
Γιώργη, ένα μεγάλο μπράβο από μένα για το θέμα που άνοιξες!!!
Ετσι, χωρίς κανέναν απολύτως εθνικισμό.Η τιμή οφείλει να αποτίεται άλλωστε.
Διαβάζοντας το κείμενό σου ντράπηκα που τοτέ δεν έδωσα σημασία στο μάθημα της ιστορίας..Πιστεύω πως σε μεγαλύτερη ηλικία θα εκτιμούσα πολύ περισσότερο αυτό το μάθημα..Ποτέ δεν είναι αργά όμως..
Σε ευχαριστώ γι αυτή τη μίνη επανάληψη.. Περήφανη για την ιστορία μας..
maxplank
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Βασίλη... Έχεις δίκιο η τιμή πρέπει να αποδίδεται...
Καλό σου βράδυ
Χάρτινο το φεγγαράκι
Καλησπέρα... Ναι έτσι είναι με τους Θεσπιείς δυστυχώς...
jacki
Μην αισθάνεσαι ντροπή καλή μου...
Ποτέ δεν είναι αργά και για την ιστορία είναι εδώ ο "antianemikos" να σου τη θυμίζει :-)
Σε φιλώ και σου εύχομαι καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου