ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ

Έχω γράψει και παλιότερα για το φόβο μου, μάλλον φοβία καλύτερα, για τα αεροπορικά ταξίδια. Ωστόσο έχω κάνει αρκετά εντός Ελλάδος και ένα στο εξωτερικό. Παλιότερα στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '80 ήμουν τακτικός αεροταξιδιώτης. Αντιμετώπιζα το φόβο μου δραστικά και επιθετικά! Ναι θα πάω στην Αθήνα αεροπορικώς από την Καλαμάτα. Μια πτήση 25 λεπτών με το 737 που είχε η "Ολυμπιακή" δρομολογημένο στη γραμμή τότε. Έκανα και πολλά ταξίδια Αθήνα-Ηράκλειο και Ηράκλειο-Αθήνα. Τώρα που το σκέφτομαι ταξίδεψα με όλους τους τύπους των τζετ της "Ολυμπιακής" της εποχής εκείνης... Boeing 707, 727, 737 ακόμα και με 747 και με Airbus A300. Τυχερός με το 747 που με πήρε από το αεροδρόμιο του Ηρακλείου όπου περίμενα υπομονετικά στη λίστα αναμονής. Επιβιβαστήκαμε όλοι από τη λίστα αναμονής ενώ είχαμε και αρκετή καθυστέρηση μιας και συνταξιδιώτης μας ήταν ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου και περιμέναμε αρκετή ώρα την άφιξή του στο αεροδρόμιο. Πιθανολογώ πως αυτός ήταν και ...

Σήμερα λέω να σας τρομάξω λίγο καλοί μου αναγνώστες... Θα μιλήσω για την πιθανότητα πτώσης μεγάλου μετεωρίτη στη Γη. Κάποτε 63 εκατομμύρια χρόνια πριν στη Γη μας επικρατούσαν οι δεινόσαυροι και μια μέρα ξαφνικά στον ουρανό φάνηκε μια τεράστια πυρωμένη σφαίρα... Ένας μετεωρίτης διαμέτρου περίπου δέκα χιλιομέτρων χτύπησε τη Γη εκεί που σήμερα βρίσκεται η χερσόνησος Γιουκατάν στο Μεξικό. Δέκα χιλιόμετρα θα πει κάποιος σιγά το πράγμα σαν ένας κόκκος άμμου δίπλα σε μια μπάλα ποδοσφαίρου... Κι όμως ήταν αρκετός! Ένας ισχυρότατος σεισμός ακολούθησε και πυρωμένα πετρώματα πετάχτηκαν ψηλά στην ατμόσφαιρα... Πέφτοντας σε τεράστιες αποστάσεις προκάλεσαν τεράστιες πυρκαγιές ενώ ένα τεράστιο τσουνάμι (μίλια ψηλό!) έφτασε μέχρι εκεί που σήμερα βρίσκεται το Κάνσας.. Κι όλες αυτές οι συνέπειες ήταν τοπικές... Η χειρότερη καταστροφή ήταν η σκόνη που σηκώθηκε στην ατμόσφαιρα... Επικράτησε σκοτάδι για χρόνια... ψύχος ανάλογο με αυτό ενός πυρηνικού χειμώνα παγκοσμίων διαστάσεων, η φωτοσύνθεση σταμάτησε κα...

Εκατοστή ανάρτηση η σημερινή καλοί μου αναγνώστες και σχεδόν συμπίπτει με τον ένα χρόνο από την πρώτη μου. 100 ... σημαδιακός αριθμός και διάλεξα και την ημέρα Παρασκευή και 13 . Να δείξω πως δεν πιστεύω στις προλήψεις...Έδωσα κομάτια ψυχής εδώ, κάποιες φορές σας έκανα ίσως να σκεφτείτε, κάποιες να γελάσετε κάποιες ίσως να δακρύσετε κάποιες που μπορεί να διαφωνήσετε μαζί μου ή και να εξοργιστείτε ακόμα. Θα 'θελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που άλλοτε τακτικά κι άλλοτε περιστασιακά αφήνετε τα σχόλιά σας αλλά και εσάς που σιωπηλοί με διαβάζετε και δεν θέλετε να πείτε κάτι... Κι εσείς με τιμάτε με την παρουσία σας. Δεν μου αρέσει να λέω για τον εαυτό μου, τουλάχιστον ευθέως, γι αυτό αποκαλύπτομαι σε σας μέσα από τις αναρτήσεις μου. Όσοι με διαβάζετε ξέρετε ή έστω υποψιάζεστε τις απόψεις μου, τα πιστεύω μου, τα συναισθήματά μου. Προσπαθώ να μην είμαι μονότονος, οι αναρτήσεις μου έχουν αν όχι κάτι άλλο, τουλάχιστον ποικιλία. Πολλές φορές αγγίζω και θέματα πολιτικού ή κοινωνικού ενδιαφέρον...

Θα 'θελα σήμερα να αναφερθώ σε ένα ποίημα του Γιάννη Ρίτσου το οποίο το γνώρισα πρώτη φορά σαν τραγούδι μελοποιημένο από το Θάνο Μικρούτσικο και ερμηνευμένο εκπληκτικά από την αξέχαστη Μαρία Δημητριάδη που πρόσφατα έφυγε από κοντά μας. Τότε με είχε συγκλονίσει πραγματικά... Έχει για τίτλο το όνομα ενός ταπεινού σκύλου που εκανε παρέα στους εξόριστους στη Λήμνο, "Ο Ντικ". Είναι εκπληκτικό το πως ο ποιητής "αρπάζεται" από το φόνο ενός άκακου ζώου για να δείξει με το ταλέντο του που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη κακία και μισαλλοδοξία αλλά και να εμψυχώσει αυτούς που υπέφεραν μαζί του στην εξορία... Η πέτρα σταυρωμένη από τον άνεμο Ο άνεμος η σιγαλιά Δεν ακούγεται τίποτα Μόνο το καρδιοχτύπι της πέτρας Κι η πέτρα της καρδιάς μου δουλεύεται Με τον θυμό και με τον πόνο Βαριά, σιγά και σταθερά Μπόλικη πέτρα Μπόλικη καρδιά Να χτίσουμε τις αυριανές μας φάμπρικες Τα λαϊκά μέγαρα Τα κόκκινα στάδια Και το μεγάλο μνημείο των ηρώων της επανάστασης Να μη ξεχάσουμε και το μν...

Θέλω να αναφερθώ σε ένα θέμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία καλοί μου αναγνώστες. Την πυρηνική ενέργεια. Θα σοκάρω ίσως και κάποιους από εσάς... Είμαι υπέρ της χρήσης της! Η χώρα έχει ανάγκη από ενέργεια και δεν μπορεί πια να βασίζεται ούτε στο ρυπογόνο λιγνίτη ούτε στις επικουρικού χαρακτήρα και δευτερεύουσας σημασίας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ειδικά στην περίπτωση των ανεμογεννητριών πρόκειται και για πρωτοφανή ύβρι προς το αγέρωχο ελληνικό τοπίο. Ακούω για τα παιδάκια που πεθαίνουν στην Πτολεμαΐδα και στην Μεγαλόπολη από την καύση του λιγνίτη. Σωστά, οι κάτοικοι των περιοχών αυτών έχουν πληρώσει βαρύ τίμημα για την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες. Όμως τα θερμοηλεκτρικά εργοστάστια της Πτολεμαΐδας και της Μεγαλόπολης δεν θα κλείσουν στήνοντας παλούκια με φτερωτές που δίνουν (;) ρεύμα όταν και άν φυσάει ενώ σφαγιάζουν κορφές, ραχούλες και νησάκια με τις εκτρωματικές τους φιγούρες... Θα κλείσουν μια και καλή με την κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων για την ...

Στις 27 Γενάρη έφυγε από τη ζωή ο Πάνος Τζαβέλλας ο γνωστός τροβαδούρος των αντάρτικων της μεταπολίτευσης. Αγωνιστής της αντίσταστης και του "Δημοκρατικού Στρατού" ανάπηρος στο ένα πόδι από το 1947 καταδικάστηκε δυο φορές σε θάνατο και πέρασε πολλά χρόνια από τη ζωή του στις φυλακές της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια της χούντας συνελήφθη και πάλι για να αποφυλακιστεί το 1971 λόγω "ανηκεστου βλάβης" της υγείας του. Ο Πάνος Τζαβέλας από το "αντάρτικο λημέρι" του που τραγουδούσε γνώρισε την εθνική αντίσταση σε μας τους νεώτερους μέσα από τα τραγούδια του. Θα αφήσω να μιλήσει ο ίδιος για τον εαυτό του: "Ήμουν ένα εύθραυστο και ευαίσθητο παιδί. Όμως η ζωή με οδήγησε σε δρόμους δύσβατους και σκληροτράχηλους. Εθνική Αντίσταση, Δημοκρατικός Στρατός, παρανομία, πέντε στρατοδικεία, δύο καταδίκες σε θάνατο, είκοσι χρόνια από τη χούντα, δεκάξι χρόνια στα κάτεργα, ένα ποδάρι κομμένο, βασανιστήρια. Τους εφιάλτες μου τις νύχτες τους παλεύω με τις λέξεις κι...

... και θ' ανάψουνε φωτιές λέει το τραγούδι. Τι είναι όμως η εποχή του Υδροχόου; Ας το πω απλά και όποιος θέλει το ψάχνει σε επιστημονικά βιβλία. Το επίπεδο της τροχιάς της Γης τέμνει τον ουράνιο ισημερινό σε δύο σημεία το ένα ονομάζεται γ και το άλλο γ'. Ο άξονας της Γης έχοντας μια κλίση 23.4 μοίρες περίπου κάνει να υπάρχει η αλλαγή των εποχών. Τη σημείο γ στην αρχαιότητα βρισκόταν στον αστερισμό του Κριού και όταν ο ήλιος βρίσκονταν εκεί κατά την εαρινή ισημερία συμβόλιζε την άνοιξη και το ορμητικό ξύπνημα της φύσης που τόσο καλά το συμβολίζει ο αστερισμός του Κριού. Το σημείο γ και γ' όμως κινούνται σιγά σιγά λογω μιας κίνησης που ονομάζεται μετάπτωση των ισημεριών (εαρινής και φθινοπωρινής) η Γη είναι σαν μια τεράστια σβούρα που παλαντζάρει αιώνια με περίοδο 26.000 ετών περίπου... Η κίνηση αυτή οφείλεται στην έλξη του Ήλιου και της Σελήνης πάνω στο ισημερινό εξόγκωμα της Γης. Κατά τα δύο χιλιάδες χρόνια απο την αρχαιότητα το σημείο γ βρίσκεται πια στους Ιχθείς. Στην ε...