Μόνος ήπιε τον καφέ του στο όμορφο καφέ στο Κεφαλάρι. Διάβασε την εφημερίδα του και χάζεψε τριγύρω τον πολύχρωμο κόσμο... Ζευγάρια με παιδιά, ηλικιωμένοι συνταξιούχοι που μόλις τελείωσε η λειτουργία κάθησαν για καφέ συζήτηση και αναπόληση, πετυχημένοι μεσήλικες...
Σηκώθηκε να φύγει και πέρασε από το παρκάκι με τα πεύκα. Στη μέση η μικρή λίμνη που τα ζευγάρια ρίχνουν κέρματα κάνοντας ευχές. Του 'ρθε στο μυαλό μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία από τη δεκαετία του '60. Ένας άνδρας και μια γυναίκα έγκυος στο πρώτο της παιδί ποζάρουν ευτυχισμένοι πάνω στο μικρό γεφυράκι της λίμνης. Ο άνεμος σκούπισε ένα δάκρυ από το μάγουλο του και ο άνδρας έριξε ένα κέρμα στo νερό...
Δελφίνι… δελφινάκι, πάμε πιο γρήγορα…
Πριν από 15 χρόνια
3 σχόλια:
Σίγουρα η μοναξιά δεν αντέχεται…πόσο μάλλον όταν συνοδεύεται με εικόνες, χρώματα, αρώματα, σκέψεις, στιγμές ζωής που πιστεύεις ότι είναι για τους άλλους και όχι για σένα... σου εύχομαι ολόψυχα να αποκτήσεις αυτό που πραγματικά ποθείς…όλα μπορούν να συμβούν.. Μη ζητήσεις όμως να γίνει ο κόσμος καλύτερος, γιατί τότε δεν θα σε έφτανε μια μικρή λίμνη… ούτε ένα τόσο δα μικρό κερματάκι… Καλή σου μέρα!
πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να το πάθεις, καλέ μου...
:)
Φιλιά...
@ μωβ κρινάκι
Σίγουρα δεν αντέχεται το κακό είναι πως συνηθίζεται όμως...
Φιλιά...
@νεράιδα της βροχής
Μακάρι νεράιδα... Γι αυτό κάνουμε τις ευχές, ελπίζουμε να πραγματοποιηθούν και όσα ονειρευόμαστε να τα ζήσουμε..
Φιλιά...
Δημοσίευση σχολίου