Ένα μεγάλο οικολογικό έγκλημα ήταν οι αποξηράνσεις των λιμνών. Πολλά τα θύματα της κοντόφθαλμης αυτής πολιτικής του χάνεις λίμνη παίρνεις χωράφι. Το μικροκλίμα περιοχών άλλαξε, οι κοινωνικές δομές καταστράφηκαν, πουλιά έχασαν τους βιοτόπους τους και ο υδροφόρος ορίζοντας έπεσε δραματικά...Ένα από τα θύματα ήταν και η λίμνη Ξυνιάδα στο οροπέδιο του Δομοκού. Οι εργασίες της αποξήρανσης άρχισαν πριν τον πόλεμο διακόπηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής και του εμφυλίου και ολοκληρώθηκαν στη δεκαετία του 50. Ένας πολύτιμος βιότοπος χάθηκε... τα πουλιά έφυγαν και οι χειμώνες έγιναν δριμείς και κρύοι.
Αντιγράφω από τη σελίδα http://www.neomonastiri.gr/greek/articlesDet.asp?pid=30
μερικά πολύ συγκινητικά λόγια ενός κατοίκου της περιοχής:
"Περιέπλεε όλα αυτά τα χωριά και δρόσιζε με τα δροσερά νερά της τα πόδια τους και πρόσφερε τα πολύτιμα άγαθά της στούς κατοίκους των χωριών αυτών και σ' όσους κατέβαιναν έπίτηδες γιά ν' άπολαύσουν τή λίμνη, τίς χαρές καί τίς λαχτάρες της, τά παιχνίδια της όλλά καί τά πλούσια δώρα της.
Γιά όσους ταξίδευαν γιά πρώτη φορά μέ τό τραίνο γιά τήν Αθήνα καί έφθαναν στό σιδ. σταθμό Αγγειών μόλις περνούσαν τό σιδ. σταθμό Κουρνόβου, ταξιδεύοντας γιά τή Λάρισα - Θεσ/νίκη ξετυλιγόταν μπροστά τους μιά εύχάριστη έκπληξη και διερωτώνταν ποια θάλασσα είναι αύτή τι ώραιο θέαμα, τι όμορφη λίμνη!"
...
"Πόσος αλήθεια θησαυρός χάθηκε μέ τήν όποξήρανση της λίμνης! Πόσο χρήμα δέν στερήθηκε ό πληθυσμός τών παραλιμνίων καΙ πόση έκλεκτή, ύγιεινή καί πολύτιμη τροφή δέν στερήθηκαν οι κάτοικοι της περιοχης! -Άφθονη τροφή καί έκλεκτή. Κανείς δέν τήν εστερείτο. Εάν κανείς έμπαινε στό χωριό τίς βραδυνές ώρες θα τόν έπνιγε ή μυρωδιά τών τηγανιζόμενων ψαριών. Σ' όλα τά σπίτια τσιτσίριζαν τα τηγάνια και η μυρωδιά σ' έκανε να πέφτουν τά σάλια σου."
...
Και το θλιβερό τέλος της Ξυνιάδας όπως συγκινητικά το περιγράφει ο συγγραφέας του κειμένου:
"Τα νερά της είχαν περιορισθεί πλέον στό κέντρο καί άπό έκεί διά τού ποταμού Ονόχωνου έχύνοντο στό Θεσσαλικό κάμπο. Σημειωτέον δε ότι γιά νά χυθούν τά νερά της λίμνης, ή κοίτη τού ποταμού Όνόχωνου είχε όνοιχτεί καί έκβαθυστεί μέ τίς μεγάλες φαγάνες της έταιρείας πού τήν αποξήρανε. Μαζί μέ τά νερά της λίμνης συγκεντρώνονταν στό κέντρο καί τά ψάρια σέ μεγάλες ποσότητες. Έτσι όλα τά ψαροπούλια της Έλλάδος είχαν μαζευτεί στή Ξυνιάδα καί έτρωγαν τά ψάρια της. Όσο τά νερά έφευγαν, τόσο τά ψάρια συνωστίζονταν καί πολλές ποσότητες άπ' αύτά, όσα δέν είχαν όκολουθήσει τό ρεύμα τού ποταμού έμειναν στή ξηρά πρός μεγάλη χαρά τών πουλιών, πού κατά σμήνη έπεφταν στή λίμνη. Ήταν πραγματικά ενα πολύ θλιβερό θέαμα καί άκρως συγκινητικό.
Ή λίμνη Ξυνιάδα άφησε πλέον τήν τελευταία της πνοή, έπαψε πιά νά ζεί καί νά προσφέρει τό θησαυρό της, τήν όμορφιά της, τίς χαρές καί τίς λαχτάρες της. Ανήκει πλέον στήν ιστορία. Αποτελεί πλέον μιά γλυκειά ανάμνηση."
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια τάση ανασύστασης των αποξηραμένων λιμνών.. δειλά δειλά έπεσε η πρόταση για ανασύσταση της λίμνης Ξυνιάδας... Μακάρι να ξαναγεννηθεί και τα πουλιά μαζί με τις νεράιδες των θρύλων να ξαναβουτήξουν στα δροσερά νερά της...
MySpace Layouts MySpace Codes MySpace Backgrounds
1 σχόλιο:
Τελικά όλα ακολουθούν το δρόμο της δήθεν εξέλιξης...λουλούδια χωρίς αρώματα, λίμνες χωρίς νερό, πουλιά και νεράιδες...
Δημοσίευση σχολίου