Στη δική μας πλάτη...



Ο κυρ-Βοριάς,


ο κυρ-Νοτιάς


κι ο κυρ-Παλουκοκάφτης


τη μέρα τα κουτσόπιναν, το βράδυ τρεχαλάγαν

Και φώναζαν και σφύριζαν
και πάνω κάτω γύριζαν
κι όλο μιλούσαν για ραχάτι
πάνω στη δική μας πλάτη

Ο κυρ-Βοριάς, ο κυρ-Νοτιάς κι ο κυρ-Παλουκοκάφτης

τη μέρα μας καλόπιαναν,


το βράδυ μας χτυπούσαν


Και φώναζαν και σφύριζαν
και πάνω κάτω γύριζαν
κι όλο μιλούσαν για ραχάτι
πάνω στη δική μας πλάτη

Τον κυρ- Βοριά, τον κυρ-Νοτιά, τον κυρ-Παλουκοκάφτη
μια μέρα τους επιάσανε, στο στάβλο τους εκλείσαν



Και φώναζαν και σφύριζαν
και πάνω κάτω γύριζαν

μα δεν έχει πια ραχάτι


πάνω στη δική μας πλάτη




Σχόλια

Ο χρήστης Ερατώ είπε…
Ωραίο τραγουδάκι!
Δεν το ήξερα!
28 Αυγούστου 2011 στις 7:40 μ.μ.
Ο χρήστης Antianemikos είπε…
Καλησπέρα Ερατώ!
Εγώ το ήξερα αλλά το είχα ξεχάσει. Σήμερα τυχαίως το ξανάκουσα και μου έφερε τους συνειρμούς για την ανάρτηση εδώ στο μυαλό.
Είναι πολύ επίκαιρο παρότι έχει γραφτεί πολλά χρόνια πριν.
28 Αυγούστου 2011 στις 9:09 μ.μ.
Ο χρήστης JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε…
ΕΠΕΣΤΡΕΨΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ-ΦΙΛΕΣ ΝΑ ΜΑΘΩ ΝΕΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ Ο ΝΕΟΣ ΜΗΝΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΛΑ ΣΤΗ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑ!!!!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!

ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.ΔΕΝ ΤΟΗΞΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΣΤΟΧΩΡΙΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΕΡΘΕΙ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ Ο ΧΑΛΚΙΑΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ.
2 Σεπτεμβρίου 2011 στις 4:42 μ.μ.
Ο χρήστης ή διδαξε ή μαθε ή φυγε είπε…
Στεναχωρήθηκα για τον Γιώργο τον Μακρή.Πολύ ζορίστηκα.Λίγο νωρίς αρχίσαμε να πεθαίνουμε ε? τελικά τί μένει? αντί για ανθρώπινη ζεστασιά, μόνο πίκρα μένει...
5 Σεπτεμβρίου 2011 στις 10:29 μ.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

1, 100, 1000,...

Εικόνα
Εκατοστή ανάρτηση η σημερινή καλοί μου αναγνώστες και σχεδόν συμπίπτει με τον ένα χρόνο από την πρώτη μου. 100 ... σημαδιακός αριθμός και διάλεξα και την ημέρα Παρασκευή και 13 . Να δείξω πως δεν πιστεύω στις προλήψεις...Έδωσα κομάτια ψυχής εδώ, κάποιες φορές σας έκανα ίσως να σκεφτείτε, κάποιες να γελάσετε κάποιες ίσως να δακρύσετε κάποιες που μπορεί να διαφωνήσετε μαζί μου ή και να εξοργιστείτε ακόμα. Θα 'θελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που άλλοτε τακτικά κι άλλοτε περιστασιακά αφήνετε τα σχόλιά σας αλλά και εσάς που σιωπηλοί με διαβάζετε και δεν θέλετε να πείτε κάτι... Κι εσείς με τιμάτε με την παρουσία σας. Δεν μου αρέσει να λέω για τον εαυτό μου, τουλάχιστον ευθέως, γι αυτό αποκαλύπτομαι σε σας μέσα από τις αναρτήσεις μου. Όσοι με διαβάζετε ξέρετε ή έστω υποψιάζεστε τις απόψεις μου, τα πιστεύω μου, τα συναισθήματά μου. Προσπαθώ να μην είμαι μονότονος, οι αναρτήσεις μου έχουν αν όχι κάτι άλλο, τουλάχιστον ποικιλία. Πολλές φορές αγγίζω και θέματα πολιτικού ή κοινωνικού ενδιαφέρον...
Διαβάστε περισσότερα

Θα περιμένω... (Αμνησία)

Εικόνα
Δεν ξεσηκώνομαι, δεν ψάχνω, δεν ξεσπάω δεν προχωράω πίσω ή μπροστά και όλα αυτά που θέλω να αγαπάω δεν μ' ανατριχιάζουν πια γύρω μου οι σκιές έχουν παγώσει και έχω μείνει με το χέρι απλωμένο τι ήθελα να κάνω έχω ξεχάσει θα περιμένω ώσπου να θυμηθώ θα περιμένω λιώνουν τα μάτια μου στο φως της τηλεόρασης με νανουρίζει μια στριμμένη μελωδία όσοι περνούν τη χώρα της απόγνωσης παθαίνουν αμνησία δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω πως συνεχίζω να υπάρχω μ' όλα αυτά θέλω να βγω από εδώ μέσα και όμως μένω σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά γύρω μου το τζαμί έχει σπάσει και έχω μείνει με το βλέμμα καρφωμένο τι ήθελα να δω έχω ξεχάσει θα περιμένω, ώσπου να θυμηθώ, θα περιμένω... Αφιερωμένο... Από τον "antianemikos"...
Διαβάστε περισσότερα

Σήμερα βρέχει...

Εικόνα
Σήμερα βρέχει.... Είναι άνοιξη κι ο καιρός μοιάζει φθινοπωρινός. Σήμερα βρέχει... Και ξεκινάει μια καινούργια βδομάδα. Σήμερα βρέχει... Και δεν απορείς, είναι καιρός που βρέχει... Για την ακρίβεια ούτε θυμάσαι πόσος καιρός είναι που βρέχει. Σήμερα βρέχει... Κι η βροχή δεν ξεπλένει ένα δάκρυ που σιωπηλό κυλάει μέσα σου. Σήμερα βρέχει... Και αναρωτιέσαι γιατί βρέχει. Σήμερα βρέχει... Και πικραίνεσαι γιατί εκεί που βρίσκεσαι κάποτε είχε λιακάδα. Σήμερα βρέχει... Κι αναρωτιέσαι αν μπορείς να πεις πως βρέχει... Μίσθια δουλειά, σωροί χαρτιών, έγνοιες μικρές, και λύπες άθλιες, με περιμένανε σήμερα καθώς πάντα. Μόνο είδα, φεύγοντας πρωί, στην πόρτα μου τολύπες τα ρόδα, και γυρίζοντας έκοψα μια γιρλάντα. Κώστας Καρυωτάκης
Διαβάστε περισσότερα