Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Μάιος...


Μάιος κι άνοιξη πια για τα καλά... Όχι δεν πήγα πουθενά το σαββατοκύριακο έμεινα στην Αθήνα.
Μοναστηράκι... ήλιος και πολυκοσμία. Μόνος στο καφέ παρατηρώ το πλήθος, πίνω τον καφέ μου και διαβάζω ένα βιβλίο...
Άνοιξη και σιωπή... σπίτι δουλειά κι έχω τόσο ανάγκη να ξεφύγω...

Άνοιξη κι ο κόσμος παγωμένος από τη σκληρή οικονομική κρίση...

'Ανοιξη και θυμάμαι... παλιότερες άνοιξες...

Τελειώνω τον καφέ μου κι αφήνω το αντίτιμο στο μαρμάρινο τραπεζάκι. Σβήνω το Lucky Strike παίρνω το μετρό και γυρίζω σπίτι.


Είναι τόσο άδειο...



Χρώματα κι αρώματα... αγαπημένα...

2 σχόλια:

Αchernar είπε...

Σε καταλαβαίνω φίλε μου. Μην νομίζεις, υπάρχουν πολλοί που αισθάνονται έτσι...ακόμα και καταμεσίς στην άνοιξη...
Δεν είσαι ο μόνος...

Antianemikos είπε...

Έχεις δίκιο καλή μου φίλη... Πολύ δίκιο...
Σε φιλώ καλό σου βράδυ