«Μπαμπά συμβαίνει κάτι περίεργο σήμερα;» τον ρώτησε. «Είναι έκλειψη ηλίου» απάντησε ο πατέρας του. «Το φεγγάρι μπαίνει μπροστά από τον ήλιο και τον κρύβει. Αν είσαι τυχερός και είσαι κάτω από τη σκιά του τότε για λίγο η μέρα γίνεται νύχτα». Μετά από λίγο σπίτι με ένα κομμάτι τζάμι μαυρισμένο στη φλόγα ενός κεριού πατέρας και γιος κοίταζαν μαζί τον ήλιο με ένα κομμάτι του να λείπει «δαγκωμένο» από τη σελήνη. Στο όμορφο νησί της Σαντορίνης η έκλειψη ήταν δακτυλιοειδής με τη σιλουέτα της αρχόντισας της νύχτας να διαγράφεται πάνω στον άρχοντα της μέρας καθώς αυτή ήταν μακριά από τη γη μας.
Η πορεία του "μονοπατιού" της ηλιακής έκλειψης της 29/4/1976
Τα χρόνια πέρασαν το αγόρι εκείνο έγινε άνδρας, τα μαλλιά του πατέρα του τα κάλυψαν τα χιόνια, αλλά πάντα είχε την εικόνα εκείνη με τον ήλιο μισοσκεπασμένο από τη σελήνη χαραγμένη στο μυαλό του.
29 Μάρτη του 2006 τριάντα χρόνια μετά στο πανέμορφο Καστελλόριζο το παιδί του 1976 άνδρας πια, είδε την ολική έκλειψη… Tον ήλιο να μικραίνει να μένει μια μικροσκοπική φλούδα, τη λάμψη του «διαμαντένιου δαχτυλιδιού» να αστράφτει κι ύστερα τη σκιά του φεγγαριού να περνάει σαν σίφουνας κάνοντας καταμεσήμερο τη νύχτα να κερδίζει τη μέρα. Στη θέση του ήλιου ήταν ένας μαύρος κύκλος με το μεγαλόπρεπο ηλιακό στέμμα γύρω του ενώ το τοπίο περιβάλλονταν από ένα απαλό σούρουπο με χρώμα ώχρας.
Η ολική έκλειψη ηλίου στο Καστελλόριζο. Φωτογραφία του γράφοντος
Μετά από λίγα λεπτά ο άρχοντας της μέρας ξαναγύρισε.
Ο άνδρας είχε λουστεί στη σκιά του φεγγαριού κάτι που ίσως να μην του ξανασυμβεί ποτέ όσο ζει. Πατέρα σε ευχαριστώ ψιθύρισε, τα μάτια του ήταν υγρά…
Η μαυρίλα της κατοχής έπεσε πάνω στην Ελλάδα... Μέρη όπως τα Καλάβρυτα, το Δίστομο, ο Χορτιάτης, η Κοκκινιά, η Καισαριανή κι αμέτρητα άλλα θα γίνονταν συνώνυμα της ναζιστικής θηριωδίας και απανθρωπιάς.
