Κάποια βραδιά στην Κοκκινιά...

Παρασκευή βράδυ και στο δρόμο για την Κοκκινιά... Οι ρόδες δαγκώνουν την άσφαλτο που ακόμα βράζει από τη ζέστη της ημέρας...
Κι ύστερα σε ένα δωμάτιο με δυο φίλους και ένα μπουκάλι κρασί που το χρώσταγα χρόνια... Απαλό φως και τρία ποτήρια με το εκλεκτό κρασί...
Έξω κεραυνοί και μυρωδιά βροχής. Οι πρώτες στάλες της καλοκαιριάτικης μπόρας χτυπάνε την άσφαλτο που αχνίζει...
Το μπουκάλι τελείωσε μαζί με τη μπόρα. Η όμορφη βραδιά στην Κοκκινιά έφτασε στο τέλος της...

Πέτρα πέτρα χτίσαμε μια φτωχή γωνιά

τη ζωή μας κλείσαμε μες την Κοκκινιά

δάκρυ δάκρυ φτάσαμε ως τη λησμονιά

τι είμασταν ξεχάσαμε μες την Κοκκινιά

...