Άνοιξη 1948 και ο εμφύλιος πόλεμος μαίνεται... Στα αστικά κέντρα τα έκτακτα στρατοδικεία καταδικάζουν σε θάνατο και σε εκτοπισμό χιλιάδες. Το Μακρονήσι είναι γεμάτο όμως έξω από τα τείχη των πόλεων οι ανάρτες του Δημοκρατικού Στρατού έχουν διεισδύσει στον Κιθαιρώνα και την Πάρνηθα φτάνοντας σχεδόν ως τα κράσπεδα της Αθήνας.
Το αθηναϊκό κράτος ενισχυμένο με την άπλετη αμερικανική βοήθεια που έχει αρχίσει πια να έρχεται αποφασίζει να χτυπήσει την Ρούμελη, την καρδιά της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Εθνικής Αντίστασης ήδη από τα χρόνια της κατοχής.
Το σχέδιο "Χαραυγή" ετοιμάζεται. Θέατρο των επιχειρήσεων θα είναι ένα τετράπλευρο με περίμετρο 350 χιλιομέτρων του οποίου νότια πλευρά ειναι ο Κορινθιακός κόλπος στο οποίο οι αντάρτες θα εγκλεισθούν και θα εξοντωθούν.
Στο μεταξύ έχει ήδη αρχίσει η εκκένωση της υπαίθρου από τις κυβερνητικές δυνάμεις ώστε οι αντάρτες να μην βρισκουν υποστήριξη και πληροφορίες. Είναι η τακτική δημιουργίας "νεκρών ζωνών". Οι χωρικοί στοιβάζονται στους καταυλισμούς "ανταρτόπληκτων" στις πόλεις αποτελώντας και τον πρώτο σπόρο της μετεμφυλιακής αστυφιλίας καθώς πολλοί δεν επέστρεψαν στις εστίες τους ποτέ....
Οι δυνάμεις που μαζεύονται ειναι μεγάλες απο μεριάς κυβερνητικού στρατού:
Τρεις Μεραρχίες με 27 τάγματα, 16 εθνοφρουράς, 6 χωροφυλακής, 2 μοίρες καταδρομών, 48 πυροβόλα, ένα σύνταγμα θωρακισμένων, ομάδες ΜΑΥ και αεροπορία απέναντι στην δεύτερη μεραρχία των ανταρτών που αριθμεί περίπου 2.500 άνδρες και γυναίκες.
Η εξόρμηση του στρατού ειναι στις 15/4 η "Χαραυγή" ξεδιπλώνει τη σιδερένια σκούπα της και σαρώνει τη Ρούμελη, οι υποδομές των ανταρτών που δινουν μάχες και ελίσσονται διαρκώς, δέχονται πλήγματα ενώ "τμήματα φράξεως" κλείνουν τις διόδους διαφυγής από τον σιδερένιο κλοιό...
Ο στρατός όμως αδυνατεί να δώσει το αποφασιστικό πλήγμα ενώ θεωρεί πως έχει την ΙΙ μεραρχία κλεισμένη στη φάκα και αργά η γρηγορα θα την συντρίψει. Οι πολιτικάντηδες του κράτους της Αθήνας πανηγυρίζουν πως θα φέρουν τους "συμμορίτες" δεμένους στην Καρδίτσα...
Ωστόσο η ΙΙ μεραρχία δεν έχει πεί την τελευταία της λέξη ειναι 30/5 του 1948, η ματωμένη εκείνη άνοιξη κοντεύει να τελειώσει πια και οι προφυλακές της συναντούν τμήματα φράξεως στο Πυργούλι στο πέρασμα για τα Αγραφα... οι αντάρτες επιτίθενται με οπλοπολυβόλα, αρκετοί θερίζονται από τα εχθρικά πυρά όμως δρόμος επιστροφής δεν υπάρχει, η επίθεση συνεχίζεται με πείσμα και ο κλοιός σπάζει η μεραρχία διαφεύγει στο χώρο των Αγράφων φτάνοντας στο οροπέδιο της Νευρόπολης που ήταν το αντάρτικο αεροδρόμιο στα χρόνια της κατοχής και που το έχει κατακλύσει η τεχνητή λίμνη Πλαστήρα πια...
Άγρυπνοι, εξουθενωμένοι και μπαρουτοκαπνισμένοι οι άνδρες και γυναίκες που την απότελούν έχουν μια μικρή ανάπαυλα από τον αδερφοκτόνο πόλεμο.
Το σχέδιο περικύκλωσης αποτυγχάνει και ο αμερικανός στρατηγός Βαν Φλητ που παρακολουθεί τις επιχειρήσεις διατάσει κυρώσεις κατά της ηγεσίας της Χ Μεραρχίας του κυβερνητικού στρατού…
Η ΙΙ μεραρχία με επικεφαλής τον αξέχαστο Διαμαντή θα ξαναπέρναγε στα φυσικά της λημέρια στη Ρούμελη μετά από λίγο. Αυτή η φορά όμως θα ήταν και η τελευταία...
Το αθηναϊκό κράτος ενισχυμένο με την άπλετη αμερικανική βοήθεια που έχει αρχίσει πια να έρχεται αποφασίζει να χτυπήσει την Ρούμελη, την καρδιά της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Εθνικής Αντίστασης ήδη από τα χρόνια της κατοχής.
Το σχέδιο "Χαραυγή" ετοιμάζεται. Θέατρο των επιχειρήσεων θα είναι ένα τετράπλευρο με περίμετρο 350 χιλιομέτρων του οποίου νότια πλευρά ειναι ο Κορινθιακός κόλπος στο οποίο οι αντάρτες θα εγκλεισθούν και θα εξοντωθούν.
Χάρτης της επιχείρησης "Χαραυγή"
Στο μεταξύ έχει ήδη αρχίσει η εκκένωση της υπαίθρου από τις κυβερνητικές δυνάμεις ώστε οι αντάρτες να μην βρισκουν υποστήριξη και πληροφορίες. Είναι η τακτική δημιουργίας "νεκρών ζωνών". Οι χωρικοί στοιβάζονται στους καταυλισμούς "ανταρτόπληκτων" στις πόλεις αποτελώντας και τον πρώτο σπόρο της μετεμφυλιακής αστυφιλίας καθώς πολλοί δεν επέστρεψαν στις εστίες τους ποτέ....
Οι δυνάμεις που μαζεύονται ειναι μεγάλες απο μεριάς κυβερνητικού στρατού:
Τρεις Μεραρχίες με 27 τάγματα, 16 εθνοφρουράς, 6 χωροφυλακής, 2 μοίρες καταδρομών, 48 πυροβόλα, ένα σύνταγμα θωρακισμένων, ομάδες ΜΑΥ και αεροπορία απέναντι στην δεύτερη μεραρχία των ανταρτών που αριθμεί περίπου 2.500 άνδρες και γυναίκες.
Η εξόρμηση του στρατού ειναι στις 15/4 η "Χαραυγή" ξεδιπλώνει τη σιδερένια σκούπα της και σαρώνει τη Ρούμελη, οι υποδομές των ανταρτών που δινουν μάχες και ελίσσονται διαρκώς, δέχονται πλήγματα ενώ "τμήματα φράξεως" κλείνουν τις διόδους διαφυγής από τον σιδερένιο κλοιό...
Ατέλειωτες πορείες...
Ο στρατός όμως αδυνατεί να δώσει το αποφασιστικό πλήγμα ενώ θεωρεί πως έχει την ΙΙ μεραρχία κλεισμένη στη φάκα και αργά η γρηγορα θα την συντρίψει. Οι πολιτικάντηδες του κράτους της Αθήνας πανηγυρίζουν πως θα φέρουν τους "συμμορίτες" δεμένους στην Καρδίτσα...
Ωστόσο η ΙΙ μεραρχία δεν έχει πεί την τελευταία της λέξη ειναι 30/5 του 1948, η ματωμένη εκείνη άνοιξη κοντεύει να τελειώσει πια και οι προφυλακές της συναντούν τμήματα φράξεως στο Πυργούλι στο πέρασμα για τα Αγραφα... οι αντάρτες επιτίθενται με οπλοπολυβόλα, αρκετοί θερίζονται από τα εχθρικά πυρά όμως δρόμος επιστροφής δεν υπάρχει, η επίθεση συνεχίζεται με πείσμα και ο κλοιός σπάζει η μεραρχία διαφεύγει στο χώρο των Αγράφων φτάνοντας στο οροπέδιο της Νευρόπολης που ήταν το αντάρτικο αεροδρόμιο στα χρόνια της κατοχής και που το έχει κατακλύσει η τεχνητή λίμνη Πλαστήρα πια...
Άγρυπνοι, εξουθενωμένοι και μπαρουτοκαπνισμένοι οι άνδρες και γυναίκες που την απότελούν έχουν μια μικρή ανάπαυλα από τον αδερφοκτόνο πόλεμο.
Το σχέδιο περικύκλωσης αποτυγχάνει και ο αμερικανός στρατηγός Βαν Φλητ που παρακολουθεί τις επιχειρήσεις διατάσει κυρώσεις κατά της ηγεσίας της Χ Μεραρχίας του κυβερνητικού στρατού…
Σχεδιάγραμμα της μάχης στο Πυργούλι
Μάνα μη στενάζεις
μάνα μη θρηνείς
τώρα πέφτουν οι θρόνοι
και τραντάζει η γης.
Η αυγή χαράζει
πάνω στα βουνά
ο εχθρός λουφάζει
φτάνει η λευτεριά!
μάνα μη θρηνείς
τώρα πέφτουν οι θρόνοι
και τραντάζει η γης.
Η αυγή χαράζει
πάνω στα βουνά
ο εχθρός λουφάζει
φτάνει η λευτεριά!
7 σχόλια:
"Αδερφοκτόνος πόλεμος".Ετσι , με... γενναιότητα, ένας αετός να τρωει τις σάρκες του.Από τις στιγμές της ιστορίας μας που με κάνουν να ντρέπομαι βαθύτατα.Ευτυχώς υπάρχουν και οι άλλες.Το θέμα όμως ΔΕΝ είναι αυτό.Το θέμα είναι οτι ήδη ο ελληνικός λαός ξαναγράφει ιστορία.Μένει να δούμε στο απώτερο (αλλά και στο εγγύς!)μέλλον ποιές θα είναι οι απόψεις των σχολιαστών.Ενας νέος εμφύλιος ή μήπως μια αναγέννηση από τις στάχτες? Αποφεύγω να σχολιάσω τη συγκεκριμένη ανάρτηση Γιώργο, όχι γιατί μ'αφήνει αδιάφορο-τουναντίον μάλιστα- αλλά γιατί πολλές από τις ιδέες που θα συγκρουστούν μόνο κατ'όνομα τις θεωρώ "ιδέες".Να ξέρεις πάντως πως τη διάβασα πολυ προσεκτικά.
"Αδερφοκτόνος πόλεμος".Πάλι καλά που το συνειδητοποιήσαμε.Γιατί 25 χρόνια πριν θυμάμαι κάποιους ν'αποκαλούν τους αντάρτες "κομμουνιστοσυμμορίτες" και τους φαντάρους "πουλημένα κ%λ&παιδα της Φρειδερίκης".Υπάρχουν στιγμές της Ιστορίας μας που με κάνουν περήφανο αλλά και κάποιες άλλες για τις οποίες σκύβω βαθειά το κεφάλι από ντροπή.Το παρελθόν όμως ΔΕΝ αλλάζει.Μένει τώρα να δούμε αν πήγε χαμένο τόσο Ελληνικό αίμα.Πώς θα σχολιάσουν άραγε οι επόμενες γενιές αυτά που θα συμβούν το 2014 και το 2015?Πώς θα το σχολιάσουμε εμείς οι δύο 20 χρόνια μετά(ελπίζω)? Πάντως ΣΗΜΕΡΑ ΕΜΕΙΣ γράφουμε την Ιστορία.Οσον αφορά την συγκεκριμένη ανάρτηση αποφεύγω όπως βλέπεις να σχολιάσω γιατί άλλες από τις ιδέες που θα συγκρουστούν δεν τις θεώρησα ποτέ ιδέες και αλλές πάλι έχω πάψει προ πολλού να τις θεωρώ.Τη διάβασα πάντως πολύ προσεκτικά.Να είσαι καλά κι ευχαριστούμε που μας τα θύμησες.Μας χρειαζότανε.
Οι ιδέες υπήρχαν και θα υπάρχουν ωστόσο στη λαίλαπα του πολέμου που επικρατεί η ανάγκη της επιβίωσης και το μίσος μπαίνουν τελικά στο περιθώριο... Ο ηρωισμός ωστόσο δεν εκλείπει και στις πιο μαύρες στιγμές της ιστορίας που δυστυχώς είναι άγνωστες στους (νεο)έλληνες. Γι αυτό και αν το έχεις αντιληφθεί φίλε Βασίλη πολλές φορές καταπιάνομαι με "δύσκολα" θέματα. Το τι θα κάνουμε σήμερα οι έλληνες δεν το ξέρω... Η προσπάθεια να διατηρηθεί δια πυρός και σιδρήρου η τότε τάξη πραγμάτων χωρίς να ληφθεί υπόψιν η κοσμογονία που ειχε συντελεστεί στην ελληνική κοινωνία στα χρόνια της κατοχής οδήγησε στον εμφύλιο πόλεμο τον οποίο ο λαός τον αντιμετώπισε με δέος, ποτέ δεν είχαν οι αντάρτες τη μαζικότητα που είχαν στα χρόνια της κατοχής, γεγονός που είναι εξηγήσιμο για μια σειρά από λόγους που δεν είναι της παρούσης. Σήμερα το πρόβλημα ειναι τελείως διαφορετικό δεν τίθεται ένα κομμάτι του ελληνικού λαού στο περιθώριο αλλά όλοι με άλλες συνθήκες οικονομικής υποδούλωσης και δυστυχώς δεν διακρίνω και ουσιαστικά δείγματα αντίστασης μάλλον κόπωσης και αποδοχής διακρίνω...
Πάντως ουδέτερος στην σκοπιά που βλέπω τα ιστορικά γεγονότα δεν ειμαι και δεν ειναι αυτός ο σκοπός μου. Δεν κρύβω ποτέ τις "συμπάθειές" μου... Εξάλλου εδώ δείχνω ένα κομμάτι της ψυχής μου... Σε ευχαριστώ για τα σχόλιά σου (μπας και ο blogger έκανε τα δικά του; τα δυο σχόλια ειναι παρεμφερή και το τρίτο που έσβησα ολόιδιο με το ένα από αυτά που δημοσίευσα).
Το ότι ο λόγος σου είναι αυθεντικός μου είναι γνωστο! Γι αυτό και του δίνω σημασία άλλωστε.Ναι, είναι γεγονός οτι οι Ελληνες "βγαζανε" ήρωες ακόμη και στα πιο μαυρα χρόνια τους.ΟΛΟΙ, όσοι πεθάνανε γι αυτό που πιστεύανε είναι ήρωες για μένα.Απλά, κρίμα,Ελληνας εναντίον Ελληνα, η χειρότερη κατάρα, ο πιό μαυρος εφιάλτης.Τί θα συμβεί, κανείς δεν γνωρίζει.Μου θυμίζει το ανέκδοτο με τον βάτραχο.Πόσο μπορούμε να βράσουμε ακόμη? Οσον αφορά τις λέρες που μας κυβερνούν-για να φτάσουμε κι εκεί, θα φτάναμε ούτως ή άλλως- τα κατεβασμένα κεφάλια των νέων ΔΕΝ θα τους τα συγχωρήσω ποτέ.Από την άλλη ζητώ έναν υγιή και ρωμαλέο αντιπολιτευτικό λόγο και δεν τον βρίσκω.Η ανάρτηση ήταν πολύ καλή Τζωρτζ.Η σεςιρά του Μάρκου τώρα! Οσον αφορά τα σχόλια... εγώ φταίω!Γέρικο σκυλί! Αλλά τί να περιμένεις από κάποιον που γράφει με πένα και του αρέσουν τα τραίνα???
Δυστυχώς οι λεπτομέρειες που χτίζουν τις μαύρες στιγμές της ιστορίας μας μένουν συνήθως άγνωστες. Ήρωες σ αυτό το τόπο πάντα υπήρχαν γιατί η ευαισθησία μας σε ότι πιστευουμε είναι έντονη αν και τα τελευταία χρόνια κι αυτή έχει καταλαγιάσει, ίσως από κούραση, ίσως από τις αντιφάσεις της ζωής. Σίγουρα Γιώργο, η ευαισθησία σου παραμένει πάντα σε πολύ υψυλό επίπεδο και μας ταξιδεύεις από τη Κύπρο στο Πυργούλι.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σου φίλε Ανδρέα! Τα ταξίδια μου αν μη τι άλλο ειναι σε τόπους εποχές και στην ιστορία και σίγουρα δεν είναι πληκτικά! θα έχει κι άλλα!
πολύ καλό και εμπεριστατωμένο άρθρο!
συνέχισε...
μια φιλική παρατήρηση μόνο: "Το αθηναϊκό κράτος ενισχυμένο με την άπλετη αμερικανική βοήθεια"
άπλετο -στην ελληνική γλώσσα- είναι μόνο το φως, ούτε ο χώρος, ούτε οι ποσότητες
Δημοσίευση σχολίου