ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ

Κυριακή και Αθηνα-Χαλκίδα και πισω με railbus...  Ούτε παράθυρα που ανοίγουν...  Ούτε ALCO να σέρνουν παλιά βαγόνια με κουπέ...  Ούτε οι γερασμένες ταχείες Esslingen "να κάνουν Χαλκίδες" στα τελευταία τους...  ούτε μια γκανάτσα ως τη Χαλκίδα...  "Βελτιωμένη ποιότητα κύλισης" ονομάζεται...  Νοσταλγώ όμως... γκανάτσα,  καπνιά  και μυρωδιά καμένου λαδιού... I'm a train I'm a train I'm a chook-a train yeah ! Look at me gotta load on my back ...  antianemikos

Πολλές φορές σου μίλησα Με χ ρ ώ μ α τ α στο στόμα Στο είπα, όσα έμαθα… …τα έμαθα με το σώμα Μισός ψυχή μισός κορμί Κι η πείνα μου θηρίο Μισή ζωή σπατάλησα να ζήσουν και τα δύο Όσα κομμάτια κι μπορέσεις να ενώσεις… Δε θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις Στα είπα όλα… Φίλα με τώρα     Με αγαπούσε το νερό Μα ο ουρανός με ζούσε   Κι όταν μετρούσα τι μπορώ Η γη δε με χωρούσε Κυνήγησα τις ομορφιές Μα μ’ έκλεψε η λύπη Οι αλήθειες μου: ΕΣΥ όταν κλαις   Και της καρδιάς μου οι χτύποι... Όσα κομμάτια κι μπορέσεις να ενώσεις Δε θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις Στα είπα όλα...   ΦΙΛΑ ΜΕ ΤΩΡΑ!                

Γενέθλια σήμερα άλλος ένας χρόνος στην πλάτη... Στιγμές αποτυπωμένες σε ασπρόμαυρο και χρώμα... Δώριο Μεσσηνίας 28/8/1967 τα πρώτα μου γενέθλια... από τότε μου άρεσε η μπύρα μάλλον Καλαμάτα 1968 περπατώντας στην οδό Αριστομένους... Καλαμάτα 1971 παρέλαση 28ης Οκτωβρίου με το νηπιαγωγείο. Με αναγνωρίζετε;  Παραμονές Χριστουγέννων 1973 κοιτάζω το δώρο μου στην σχολική γιορτή αντί για τον φακό Καλαμάτα συνοικία "νησάκι" το σπίτι που κατοικούσαμε τότε καταστράφηκε από το σεισμό του 1986 Σημαιοφόρος στο δημοτικό 1978 ΣΣ Κορίνθου καλοκαίρι 1980 (ίσως και 1981) στο ρυμουλκούμενο όχημα της θρυλικής αυτοκινητάμαξας De Dietrich στο μακρύ (7.30-8 ώρες) ταξίδι Αθήνα-Καλαμάτα   Σχολική εκδρομή στον Πόρο Απρίλιος 1983 Πολεμική Αεροπορία 120 ΠΕΑ 1995 Κωνσταντινούπολη, ανάκτορο Τοπ Καπί Μάιος 2013 Αρκετά περιαυτολόγησα καλοί μου αναγνώστες γνωστοί και άγνωστοι. Αν και μια μέρα το χρόνο το δικαιούμαι.... Φφφφφ ας σβήσω τα κεριά κι α...

Μη φοβάσαι... ... Είμαι κοντά σου σε νανουρίζω Τα όνειρα σου όλα γνωρίζω Καληνύχτα ψυχάκι μη φοβάσαι Κοντά σου θα ‘μαι όταν κοιμάσαι ...

Εσύ που δίνεις την δύσκολη προσωπική σου μάχη... ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ!

χρονια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο βρετανικός ιμπεριαλισμός... Βάζει στο κάδρο και την Τουρκία σαν ισότιμο εταίρο και κατορθώνει να διασπείρει τη διχόνοια ανάμεσα στις δυο κοινοτητες του νησιού (διαίρει και βασίλευε παλιά μου τέχνη κόσκινο). Τυφλοί εθνικιστές... Ανδρείκελα... Και εγχώριοι καραγκιόζηδες... Φροντίζουν να ολοκληρωθεί το έγκλημα... Τα αποτελέσματα γνωστά σε όλους μας... 4000 νεκροί, 1587 αγνοούμενοι (βλέπε σχεδόν σίγουρα νεκροί και αυτοί), βιασμοί, πλιάτσικο και διακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες... 39 χρόνια μετά η μαρτυρική μεγαλόνησος αντιμετωπίζει έναν άλλο κατακτητή οικονομικό αυτή τη φορά... Ας είμαστε όλοι στο πλευρό της! Φύσα αερούδιν δροσερόν Πέρνα τζιαί που το σπίτιν μου Χάδεψε το ορφανόν το γιασεμούδιν μου Τζι’ έλα πέμου ότι ζιεί για να χαρώ ... Κάτασπρον πεζουνούδιν μου Θάλασσα μου γειτόνισσα Ο τόπος μου εν γονιός αρφή τζιαί γιούδιν μου Εν ο κόσμος ούλλος που αγάπησα ...

ο χειρότερος γιατρός.... Ένα τ α ξ ί δ ι που ποτέ δεν τελειώνει  Κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός  Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι  ... Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν Ποια ελπίδα σ’ οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού Πες μου... Ποιος φόβος σε νίκησε πάλι;

Το πρωί στο γκρίζο χάραμα τα έλατα κατουράνε, και τα ζωύφιά τους τα πουλιά αρχίζουν να φωνάζουν Κείνη την ώρα αδειάζω το ποτήρι μου στην πόλη πετάω τ’ αποτσίγαρό μου και ανήσυχος κοιμάμαι Απ’ αυτές τις πολιτείες θα απομείνει εκείνος που διάβηκε από μέσα τους Ο ΑΝΕΜΟΣ δίνει χαρά το σπίτι σ’ αυτόν που τρώει, τ’ αδειάζει Ξέρουμε ότι είμαστε περαστικοί κι ότι ύστερα από μας ΤΙΠΟΤΑ   τ’ αξιόλογο δε θα ρθει. Ελπίζω στους σεισμούς που μέλλονται για να `ρθουν, να μην αφήσω τη Βιρτζίνιά μου απ’ την πίκρα να μου σβήσει Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ από τα   ΜΑΥΡΑ ΔΑΣΗ ξερασμένος στις πολιτείες της ασφάλτου μέσα στη μάνα μου σε πρώιμη εποχή

Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί... κι η βροχή ακούγεται που πέφτει μονότονη και βαριά... Όμως εσύ που δε σε χόρτασα ποτέ μου είσαι μια πόλη που δεν έζησε κανείς είν’ η ανάσα σου το φύσημα του ανέμου και το κορμί σου δυο σταγόνες της βροχής  ... Όμως εσύ που δε σε γνώρισα ποτέ μου είσαι μια λέξη που δεν άκουσε κανείς κάτι σαν ήχος που μου λέει άνοιξε μου κάτι σαν χτύπημα στο τζάμι, της βροχής

Άνοιξη 1948 και ο εμφύλιος πόλεμος μαίνεται... Στα αστικά κέντρα τα έκτακτα στρατοδικεία καταδικάζουν σε θάνατο και σε εκτοπισμό χιλιάδες. Το Μακρονήσι είναι γεμάτο όμως έξω από τα τείχη των πόλεων οι ανάρτες του Δημοκρατικού Στρατού έχουν διεισδύσει στον Κιθαιρώνα και την Πάρνηθα φτάνοντας σχεδόν ως τα κράσπεδα της Αθήνας. Το αθηναϊκό κράτος ενισχυμένο με την άπλετη αμερικανική βοήθεια που έχει αρχίσει πια να έρχεται αποφασίζει να χτυπήσει την Ρούμελη, την καρδιά της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Εθνικής Αντίστασης ήδη από τα χρόνια της κατοχής. Το σχέδιο "Χαραυγή" ετοιμάζεται. Θέατρο των επιχειρήσεων θα είναι ένα τετράπλευρο με περίμετρο 350 χιλιομέτρων του οποίου νότια πλευρά ειναι ο Κορινθιακός κόλπος στο οποίο οι αντάρτες θα εγκλεισθούν και θα εξοντωθούν. Χάρτης της επιχείρησης "Χαραυγή" Στο μεταξύ έχει ήδη αρχίσει η εκκένωση της υπαίθρου από τις κυβερνητικές δυνάμεις ώστε οι αντάρτες να μην βρισκουν υποστήριξη και πληροφορίες. Είναι η τακτική δημιουργί...

... Της πρώτης μου αγάπης τις ωραίες τις στιγμές πού να τις βρω κοντά μου πάντα θα’ ναι στο δρόμο στο λιμάνι στο σταθμό Στο παγωμένο χέρι στον αποχωρισμό στα θλιμμένα τα βράδια στον καφέ τον πρωινό...

15ος αιώνας και η πάλαι ποτέ κραταιά Βυζαντινή αυτοκρατορία είναι πια μια σκιά του εαυτού της... Η Κωνσταντινούπολη μια νησίδα μέσα σε μια θάλασσα τούρκων. Ουσιαστικά μια πρωτεύουσα χωρίς αυτοκρατορία. Όμως ενώ η Πόλη ζούσε τον επιθανάτιο ρόγχο της στο Μωριά και στο Δεσποτάτο του Μυστρά άρχισε να σχηματίζεται η συνείδηση του σύγχρονου ελληνισμού και να δημιουργείται μια αναγέννηση των γραμμάτων και των τεχνών. Ο Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων γράφει στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο πως πρέπει να αποκαλείται αυτοκράτωρ των Ελλήνων και όχι των Ρωμαίων. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος αφού στεφθεί αυτοκράτορας στον Μυστρά αναχωρεί για την Πόλη όπου έπεσε μαχόμενος ηρωικά σαν απλός στρατιώτης δίπλα στην Πύλη του Ρωμανού στις 29/5/1453. Το Δεσποτάτο του Μυστρά που ο Κωνσταντίνος το είχε εξαπλώσει σε όλη την Πελοπόννησο εκτός από τα Κάστρα Μεθώνης, Κορώνης και Ναυπλίου, παραδομένο στα αδέρφια του Θωμά που ήταν δυτικόφιλος και Δημήτριο που ήταν τουρκόφιλος σπαράσσονταν από τη διαμάχη των δυο α...

... κλαίω για την ώρα που δε θα `χω πια ψυχή να σου πω σ’ αγαπώ...

Πρωτομαγιά πέρασε... ... Κι ήσουν ωραία όταν γελούσες μοσχοβολούσες σαν πασχαλιά ... Τώρα που πέρασε κι αυτή η Πρωτομαγιά καινούργια όνειρα σε πήραν μακριά...

antianemikos στον προσοφθάλμιου του τηλεσκοπίου των 25" Παρασκευή και δεν έχω να πάω πουθενά... Πουθενά; λάθος! Ο αστρονομικός σταθμός Πεντέλης έχει "Ανοικτές θύρες" απόψε. Δεν το σκέφτομαι και πολύ ανεβαίνω στο αυτοκίνητό μου και βάζω μπρος για την Πεντέλη... Ο φύλακας μου ανοίγει την πόρτα και το αμάξι μου σκαρφαλώνει στο παλιό ασφαλτόστρωμένο δρομάκι στο λόφο "Κουφού" που οδηγεί στο θόλο του παλιού αστεροσκοπείου... Ο θόλος που στεγάζει το τηλεσκόπιο έτοιμος να δεχθεί επισκέπτες Το τηλεσκόπιο κατασκευασμένο από τον Thomas Cooke για τον πλούσιο άγγλο ερασιτέχνη αστρονόμο Robert Stirling Newall to 1869 ήταν για πολλά χρόνια το μεγαλύτερο διοπτρικό τηλεσκόπιο στον κόσμο! R. S. Newall (1812-1889) Το τηλεσκόπιο μετά το θάνατο του Newall πέρασε στο αστεροσκοπείο του Cambridge όπου δεν χρησιμοποιούνταν και ιδιαίτερα και τελικά το 1958 δωρίστηκε στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και εγκαταστάθηκε στον Αστρονομικό σταθμό Πεντέλης. Αναμνηστική...