Στο γραφείο στην πόλη που έχει αρχίσει να αδειάζει... Σηκώνω τηλέφωνα, κανονίζω ταξίδια ανθρώπων για τις διακοπές τους κι εγώ εδώ άλλον έναν Αύγουστο στην πυρωμένη Αθήνα...
Κουράστηκα να ακούω για ταξίδια και δεν τους ζηλεύω... Δεν θέλω μακρινά κι εξωτικά μέρη... Μια γωνιά στην ελληνική φύση... Μια πηγή... δάσος...
...
Ξεκίνησα το καλοκαίρι
-να στοχαστείς-
Κι ήρθε και μ' ήβρε ο χειμώνας
μεσοστρατίς.
Πάλι Αλωνάρης και λιοπύρι!
Πότε ήρθε; Πώς;
Άγιε, σταμάτησε το λόγγο,
που τρέχει εμπρός.
...
"Η κατάρα του πεύκου", Ζαχαρίας Παπαντωνίου
-να στοχαστείς-
Κι ήρθε και μ' ήβρε ο χειμώνας
μεσοστρατίς.
Πάλι Αλωνάρης και λιοπύρι!
Πότε ήρθε; Πώς;
Άγιε, σταμάτησε το λόγγο,
που τρέχει εμπρός.
...
"Η κατάρα του πεύκου", Ζαχαρίας Παπαντωνίου
2 σχόλια:
Το θυμάμαι αυτό το κομμάτι!
Το είχα διαβάσει στα "Ψηλά Βουνά" του Παπαντωνίου αν θυμάμαι καλά...
Πολύ χαρακτηριστικό ποίημα...
Να ένα στέναγμα γι'αυτούς που μ'αγαπάνε
Κι ένα χαμόγελο γι'αυτούς που με μισούν.
Κι όποιος κι αν είναι ο ουρανός, ετοιμασμένη
Για κάθε μοίρα την καρδιά μου θε να βρουν.
Λόρδος Μπάιρον
Δημοσίευση σχολίου