Παίζοντας με τη Λύρα...

Τα ευχάριστα νέα το 12 ιντσών καινούργιο μου τηλεσκόπιο χώρεσε στο αυτοκίνητο! Έβαλα οριακά το σωλήνα στο πόρτ μπαγκάζ τυλιγμένον σε ένα πάπλωμα και τη βάση στο πίσω κάθισμα ρίχνοντας την πλάτη του καθίσματος του συνοδηγού μπροστά και ξεκίνησα για το γήπεδο του χωριού στην Εύβοια.
Σούρουπο και περιμένοντας το κάτοπτρο να κρυώσει είδα την Αφροδίτη, παρότι έβραζε στον προσοφθάλμιο έβαλα ένα φίλτρο βιολέ και νομίζω πως κάτι διέκρινα σαν σχηματισμό νεφών κοντά στην ορίζουσα του πλανήτη. Η νύχτα έπεσε η μπαλαντέζα άρχισε να δίνει ρεύμα στα μοτέρ του autotracking από τη μπαταρία του αυτοκινήτου ενώ το ραδιόφωνο έπαιζε λαϊκά (τουτέστιν μερακλώθηκα).
Άρχισα να παρατηρώ στην Λύρα, το γνωστό πλανητικό νεφέλωμα M57 με έναν προσοφθάλμιο Eudiascopic 7.5mm που μεγεθύνει 200 φορές. Μεγαλοπρεπές όπως πάντα αλλά οι κακές ατμοσφαιρικές συνθήκες δεν επέτρεπαν μεγαλύτερες μεγεθύνσεις για να αποπειραθώ να δω το κεντρικό του άστρο. Λίγες μοίρες πιο κάτω το μικρό σφαιρωτό σμήνος M56 σπάζει σε αμέτρητα άστρα με τον ίδιο προσοφθάλμιο... η όρεξη άνοιγε σιγά σιγά για πιο δύσκολους στόχους.
Κοίταγμα στο χάρτη (ναι με το φως του πορτ μπαγκάζ μου που είναι κόκκινο για να μην επηρεάζει την νυχτερινή μου όραση... ναι σας ακούω καλοί μου αναγνώστες "Γιώργο είσαι μανιακός αστρονόμος για δέσιμο" χαχα) και εντοπισμός ενός ακόμα πλανητικού νεφελώματος στη Λύρα του NGC6765... Σαρώθηκε εύκολα με έναν Koenig 12mm. Ένα μικρό κυκλικό νεφελωματάκι σαν γαλαξίας. Άγνωστο αντικείμενο, κανείς δεν σκέφτεται πως υπάρχουν κι άλλα πλανητικά νεφελώματα στη Λύρα πέραν του πασίγνωστου Μ57... Υπάρχουν κι άλλα αλλά χρειαζόμουν πιο λεπτομερείς χάρτες για να τα εντοπίσω.
Τρίτος στόχος στη Λύρα το αρχαίο ανοικτό σμήνος NGC6791. Μεγάλο και αμυδρό στο πεδίο ενός προσοφθάλμιου Meade SWA 18mm. Μια κυκλική θαμπάδα με μερικά από τα εκατοντάδες άστρα του να ξεχωρίζουν με δυσκολία μιας και το seeing δεν ήταν καλό...
Και η περιπλάνη στη Λύρα έληξε με δύο αμυδρούς γαλαξίες τους NGC6703 και 6702. Ο NGC6703 αρκετά πιο λαμπρός με τον 6702 λίγο πιο κεί αμυδρότερο και διακρινόμενο πιο δύσκολα.
Η πληθώρα των άστρων στο πεδίο δείχνει πως είναι κοντά στο επίπεδο του Γαλαξία μας. Εντύπωση μου κάνει να υπάρχουν γαλαξίες τόσο κοντά στο επίπεδο του δικού μας. Η απορόφηση πρέπει να είναι αρκετά μεγέθη...
Σταματώ και καπνίζω ένα τσιγάρο χαζεύοντας τον ουρανό με το μάτι κι ακούγοντας το ραδιόφωνο να παίζει Ελένη Βιτάλη "...καράβια αραγμένα τα όνειρα τα περασμένα κοιτάς..."



Χαμογελώ και στο βάθος βλέπω φώτα αυτοκινήτου που πλησιάζει στο γήπεδο. Είναι ο φίλος μου ο Γιώργος από το χωριό με το γιό του το δεκάχρονο Δημήτρη που έχει πάρει κι αυτός ένα μικρό τηλεσκόπιο και ήθελε να δει από το δικό μου. Η "σοβαρή" παρατήρηση σταματάτει και κάνω ένα τουρ του ουρανού στο φίλο μου και το γιό του. Εκστασιασμένοι παρατηρούν το σφαιρωτό σμήνος του Ηρακλή Μ13 να σπάζει σε αναρίθμητα άστρα, το νεφέλωμα πέπλο στον Κύκνο, το Μ57 στη Λύρα, το Μ27 στον ασαφή αστερισμο της Αλεπούς, το γαλαξία της Ανδρομέδας με τους δυο συνοδούς του και τέλος το Δία που ανατέλλει μεγαλοπρεπής.
"Μπαμπά τώρα που θα πάμε σπίτι θα δω το Δία και με το δικό μου" λέει ο μικρός Δημήτρης εκστασιασμένος. Νιώθω πως ο μικρός "κόλλησε" αστρονομία... Χαίρομαι να νιώθω πως αυτή τη νύχα κάτω από τα άστρα θα τη θυμάται για όσο ζει...
Ο φίλος με βοηθάει να μαζέψουμε το τηλεσκόπιο και συμφωνούμε να τον φωνάζω όταν παρατηρώ. Μιά όμορφη βραδιά κάτω από τα άστρα έφτασε στο τέλος της.