Rolleicord IV! Η πλανεύτρα!

Η φωτογραφία πάντα μου άρεσε και μου αρέσει ωστόσο είχα παραμείνει στο φορμά των 35mm οι μηχανές μεγαλύτερου φορμά είχαν απαγορευτική τιμή. Μια μηχανή θρύλος ήταν και είναι η Rolleiflex TLR (twin lens reflex) και η ερασιτεχνική εκδοχή της το ξαδερφάκι της η Rolleicord. Παλιά στιβαρή με μια ξεχωριστή μαγεία. Ο πάνω φακός είναι για στόχευση και εστίαση και ο κάτω για τη λήψη. Βασικά τις είχα ξεχάσει, όταν μια βόλτα στο Μοναστηράκι -Θησείο με έκανε να ρίξω το βλέμα μου σε έναν πάγκο με φωτογραφικές μηχανές. Παλιές Pentax, Miranda και Olympus μαζί με Zeiss Ikon τράβηξαν την προσοχή μου. Άρχισα να τις περιεργάζομαι και να ρωτάω τιμές. Έδειχναν σε καλή κατάσταση, ώσπου το μάτι μου έπεσε σε μια παλιά καφέ δερμάτινη θήκη με τη μαγική λέξη Rolleicord επάνω. Άνοιξα τη θήκη και ναι, την είδα μια παλιά Rolleicord IV. Το ερασιτεχνικό ξαδερφάκι της θρυλικής Rolleiflex του γνωστού κατασκευαστή Franke and Heidecke... Με τρεμάμενα χέρια άρχισα να την περιεργάζομαι, ταχύτητες, διαφράγματα εξέταση των φακών για πιθανές χαραγματιές και μύκητες που θολώνουν και αχρηστεύουν το φακό αν η μηχανή έχει πάρει υγρασία. Τίποτα, πεντακάθαρη! Άνοιξα το σκόπευτρο και εστίασα... στο θαμπόγυαλο φάνηκε πεντακάθαρη η φιγούρα του απέναντι δένδρου. Ρώτησα τον πωλητή... "Πόσο;" "100" ήταν η απάντηση.... "Α πολλά είναι! 80 έχω επάνω μου", "άντε κύριε αφού έκατσες τόση ώρα στο λιοπύρι να την εξετάζεις και φαίνεσαι και μερακλής πάρτην". Έδωσα τα χρήματα και έφυγα 80 ευρώ φτωχότερος και κατά μια Rolleicord IV μοντέλο του 1953-54 πλουσιότερος. 'Ενα κομμάτι φωτογραφικής μαγείας έγινε δικό μου. Σπίτι καθάρισα προσεχτικά τους φακούς και έβαλα ένα από τα παλιά μεγάλα φιλμ 120 στη μηχανή. Η γριά μάγισσα Rolleicord χαμογέλασε... "Καλά φωτογραφικά ταξίδια αφέντη..." Μαζί σου μάγισσα!" της απάντησα. Ο φακός της σαν να άστραψε με την ίδια λάμψη που είχε και στη πρώτη του νιότη. Θα αρχίσει να καταγράφει πάλι κομμάτια ζωής...