Γέλα πουλί μου γέλα...
Πάνω από χρόνος που έχω να γράψω στο ιστολόγιό μου... Αμφιβάλλω αν περνάει κανείς πια από εδώ. Χάθηκαν οι παλιοί φίλοι γνωστοί και άγνωστοι... χάνεται και το online λεύκωμα-κατάθεση ψυχής που ήταν το ιστολόγιο. Όλοι και όλες πια στο φατσοβιβλίο όλα ανοιχτά και επώνυμα. Πάει το μυστήριο, η περιέργεια για τον άγνωστο φίλο / φίλη που κρύβεται πίσω από ένα ψευδώνυμο.
Όχι δεν θα το κλείσω το ιστολόγιό μου φίλοι και φίλες μου θα το κρατήσω ζωντανό. Με συντρόφεψε σε σημαντικά χρόνια της ζωής μου. Θα συνεχίσει. Αν είσαι κάποιος περαστικός κυβερνοναύτης κάτσε λίγο στη μικρή γωνιά του αντιανεμικού να ξαποστάσεις...
Όχι δεν θα το κλείσω το ιστολόγιό μου φίλοι και φίλες μου θα το κρατήσω ζωντανό. Με συντρόφεψε σε σημαντικά χρόνια της ζωής μου. Θα συνεχίσει. Αν είσαι κάποιος περαστικός κυβερνοναύτης κάτσε λίγο στη μικρή γωνιά του αντιανεμικού να ξαποστάσεις...
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
και τίποτα δεν είναι όπως παλιά
μένει όμως ακόμα ένα πείσμα
που δεν είναι συνήθεια μοναχά...
Γέλα, γέλα πουλί μου γέλα
γέλα, κι είν’ η ζωή μια τρέλα...
Σχόλια
Ευτυχώς, δεν υπάρχει μόνο το φατσοβιβλίο...
Κι εγώ είχα να γράψω στο δικό μου κανά χρόνο, και πέρισυ το ξανάρχισα - μα ποτέ δεν το κλείνω.
Καλά κάνεις και δεν το παρατάς το ιστ(ι)ολόγιο. :) :)