ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ

Το πρωί στο γκρίζο χάραμα τα έλατα κατουράνε, και τα ζωύφιά τους τα πουλιά αρχίζουν να φωνάζουν Κείνη την ώρα αδειάζω το ποτήρι μου στην πόλη πετάω τ’ αποτσίγαρό μου και ανήσυχος κοιμάμαι Απ’ αυτές τις πολιτείες θα απομείνει εκείνος που διάβηκε από μέσα τους Ο ΑΝΕΜΟΣ δίνει χαρά το σπίτι σ’ αυτόν που τρώει, τ’ αδειάζει Ξέρουμε ότι είμαστε περαστικοί κι ότι ύστερα από μας ΤΙΠΟΤΑ   τ’ αξιόλογο δε θα ρθει. Ελπίζω στους σεισμούς που μέλλονται για να `ρθουν, να μην αφήσω τη Βιρτζίνιά μου απ’ την πίκρα να μου σβήσει Εγώ ο Μπέρτολτ Μπρεχτ από τα   ΜΑΥΡΑ ΔΑΣΗ ξερασμένος στις πολιτείες της ασφάλτου μέσα στη μάνα μου σε πρώιμη εποχή

Ένα ποτήρι κόκκινο κρασί... κι η βροχή ακούγεται που πέφτει μονότονη και βαριά... Όμως εσύ που δε σε χόρτασα ποτέ μου είσαι μια πόλη που δεν έζησε κανείς είν’ η ανάσα σου το φύσημα του ανέμου και το κορμί σου δυο σταγόνες της βροχής  ... Όμως εσύ που δε σε γνώρισα ποτέ μου είσαι μια λέξη που δεν άκουσε κανείς κάτι σαν ήχος που μου λέει άνοιξε μου κάτι σαν χτύπημα στο τζάμι, της βροχής

Άνοιξη 1948 και ο εμφύλιος πόλεμος μαίνεται... Στα αστικά κέντρα τα έκτακτα στρατοδικεία καταδικάζουν σε θάνατο και σε εκτοπισμό χιλιάδες. Το Μακρονήσι είναι γεμάτο όμως έξω από τα τείχη των πόλεων οι ανάρτες του Δημοκρατικού Στρατού έχουν διεισδύσει στον Κιθαιρώνα και την Πάρνηθα φτάνοντας σχεδόν ως τα κράσπεδα της Αθήνας. Το αθηναϊκό κράτος ενισχυμένο με την άπλετη αμερικανική βοήθεια που έχει αρχίσει πια να έρχεται αποφασίζει να χτυπήσει την Ρούμελη, την καρδιά της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Εθνικής Αντίστασης ήδη από τα χρόνια της κατοχής. Το σχέδιο "Χαραυγή" ετοιμάζεται. Θέατρο των επιχειρήσεων θα είναι ένα τετράπλευρο με περίμετρο 350 χιλιομέτρων του οποίου νότια πλευρά ειναι ο Κορινθιακός κόλπος στο οποίο οι αντάρτες θα εγκλεισθούν και θα εξοντωθούν. Χάρτης της επιχείρησης "Χαραυγή" Στο μεταξύ έχει ήδη αρχίσει η εκκένωση της υπαίθρου από τις κυβερνητικές δυνάμεις ώστε οι αντάρτες να μην βρισκουν υποστήριξη και πληροφορίες. Είναι η τακτική δημιουργί...

... Της πρώτης μου αγάπης τις ωραίες τις στιγμές πού να τις βρω κοντά μου πάντα θα’ ναι στο δρόμο στο λιμάνι στο σταθμό Στο παγωμένο χέρι στον αποχωρισμό στα θλιμμένα τα βράδια στον καφέ τον πρωινό...