ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ

Πέφτουν τα ψέματα βροχή... μα η αλήθεια σώζει κι η μόνη αλήθεια είσαι εσύ η πιο γλυκιά ανταμοιβή Εδώ οι κακίες ντύνονται λευκό αγγέλου ντύμα πάρε με απόψε πάρε με ζεστό αγάπης κύμα Και σε περιμένω τσιγάρο αναμμένο και σε περιμένω στην αγκαλιά σου να σωθώ Λυσσομανάει ο άνεμος μα ο άνεμος δεν ξέρει πως το κορίτσι που θα ‘ρθει την άνοιξη θα φέρει Και σε περιμένω τσιγάρο αναμμένο και σε περιμένω σαν ακρογιάλι θα ανοιχτώ Και σε περιμένω τσιγάρο αναμμένο και σε περιμένω Πάρε με απόψε πάρε με στα μαγικά φτερά σου βάλε με απόψε με βάλε με μέσα στην αγκαλιά σου...

Η κρίση κρίση αλλά τα πάθη πάθη! Έτσι ύστερα από εντελώς... ανώριμη σκέψη αποφάσισα να αποκτήσω τους προσοφθάλμιους φετίχ Brandon. Οι Brandon είναι οι μόνοι προσοφθάλμιοι που κατασκευάζονται πια εξ ολοκλήρου στις ΗΠΑ και τους φορά ένα τηλεσκόπιο επίσης φετίχ το θρυλικό Questar. O Chester Brandon σχεδίασε τους προσοφθάλμιος που φέρνουν το όνομά του το 1949 και συνέχισε να τους κατασκευάζει ως το 1962 που πούλησε τα δικαιώματα και όλα τα εργαλεία που είχε για την κατασκευή οπτικών οργάνων στον Don Yeier ο οποίος συνεχίζει ανελλιπώς να τους κατακευάζει μέχρι σήμερα. Οι προσοφθάλμιοι είναι αρίστης ποιόητας με δύο από τα τέσερα οπτικά τους στοιχεία φτιαγμένα από κρύσταλλο με λανθάνιο... Επειδή όπως λέει ένα γνωστό ρητό ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις έναν πειρασμό είναι να υποκύψεις μετά από μερικά email που αντάλλαξα με τον πάντα πρόθυμο να απαντήσει σε απορίες και εξυπηρετικό κύριο Yeier φόρτωσα την πιστωτική μου κάρτα μερικές εκατοντάδες δολλάρια και παράγγειλα δύο Brandon 24 ...

Μάιος κι άνοιξη πια για τα καλά... Όχι δεν πήγα πουθενά το σαββατοκύριακο έμεινα στην Αθήνα. Μοναστηράκι... ήλιος και πολυκοσμία. Μόνος στο καφέ παρατηρώ το πλήθος, πίνω τον καφέ μου και διαβάζω ένα βιβλίο... Άνοιξη και σιωπή... σπίτι δουλειά κι έχω τόσο ανάγκη να ξεφύγω... Άνοιξη κι ο κόσμος παγωμένος από τη σκληρή οικονομική κρίση... 'Ανοιξη και θυμάμαι... παλιότερες ά ν ο ι ξ ε ς ... Τελειώνω τον καφέ μου κι αφήνω το αντίτιμο στο μαρμάρινο τραπεζάκι. Σβήνω το Lucky Strike παίρνω το μετρό και γυρίζω σπίτι. Είναι τόσο άδειο... Χρώματα κι αρώματα... αγαπημένα...