Στο σπίτι...
του κρεμασμένου...
Ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να μιλάνε!
δεν μιλάνε για σκοινί!
Ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να μιλάνε!
Σκοινί...
και σαπούνι...
Άνοιξη...
Σπίτι απόγευμα και ένα τηλεφώνημα. Ο αριθμός γνώριμος... Στην άλλη άκρη της γραμμής η χαρακτηριστική φωνή που ποτέ δεν ξέχασες. "Είμαι στην πόλη σου αλλά σε λίγες ώρες πετάω" Δεν το σκέφτεσαι δεύτερη φορά παίρνεις ταξί... Κι ένα χαμόγελο "Κι από 1.000.000 μίλια μακριά θα ξεχώριζα τη μορφή σου". Κι ας πέρασε τόσος καιρός... Στο ίδιο καφέ πάλι με το πολύχρωμο πλήθος να περπατάει στην ανοιξιάτικη Αθήνα (το πρόσεξες πως είναι άνοιξη) κι ο χρόνος να περνάει τόσο γρήγορα... Ένα φιλί μαζί με το καλό ταξίδι... Και τόσα ακόμα που θά 'θελα να πω... Δευτέρα... Σχεδόν δώδεκα ώρες στη δουλειά κι όμως στα χείλη μου είχα ένα χαμόγελο. Σ' ευχαριστώ που μου 'φερες την άνοιξη...
Σχόλια
Η δεύτερη εικόνα απλά άψογη.
Να προσέχεις ναι;
Λες να μην το ξέρω καλή μου φίλη;
Γι αυτό τους χρειάζεται σκοινί και σαπούνι!
Αστειεύομαι (χμμ όχι και τόσο)
Καλή σου μέρα!
@Ερατώ
Σαφής είμαι Ερατώ μου. Συχνά συναντώ ανθρώπους που κατηγορούν τους άλλους για πράγματα που κάνουν οι (συνεχώς) οι ίδιοι!
Φιλιά και καλή σου μέρα!
@jacki
Καμιά φορά το ποτήρι ξεχειλίζει καλή μου φίλη...
Προσέχω (όσο γίνεται :-) ) μην ανησυχείς.
Καλημέρα, φιλιά!
@ανώνυμος
Καλημέρα ανώνυμε/η τώρα το γέλιο είναι για τον κρεμασμένο ή για το σκοινί και σαπούνι; Χμμμ θα μείνω με την απορία :-))
Καλή σου μέρα!
:ΡΡ
φιλιά βρόχινα μωρό μου...
Φιλιά και καλά να περνάς!