Πάει κι...

αυτός ο χρόνος...

Το 2009 ψυχοραγεί πια κι όλοι αναπολούμε τον χρόνο που πέρασε... σκέψεις, σχέδια (που ξέρουμε πως δεν θα τα πραγματοποιήσουμε κατά πάσα πιθανότητα) κι ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε με πρόσωπα που αγαπάμε...

Σκέφτομαι το χρόνο που πέρασε... ταξίδια, χαρές, πίκρες... επιτέλους μια σταθερή δουλειά...

Μέρες που περνάνε βαριά και κουρασμένα... τις δυο τελευταίες βδομάδες είμαι στη δουλειά 11 και 12 ώρες την ημέρα, ακόμα και Σάββατα και Κυριακές... Κάνω κουράγιο να περάσει η Πρωτοχρονιά και να μπορέσω να πάρω επιτέλους άδεια...

Μέρες που αναρωτιέμαι τι κάνουν άνθρωποι που έχω χάσει... που δεν ξέρω αν είναι καλά (κι εύχομαι να είναι καλά!)

Κι ο χρόνος που περνάει είναι ο καλύτερος γιατρός...

Ή μήπως δεν είναι;

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

...
Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλυτώνει

...
Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι