Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

Αυτούς που βλέπεις...


Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
θα τους γνωρίσεις πάλι
άλλον θα λένε Κωνσταντή κι άλλον Μιχάλη

Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
θα τους γνωρίσεις πάλι
σ'αυτόν τον κόσμο θα γυρνούν


με περηφάνια πιο μεγάλη


Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
θα τους μισήσεις πάλι
έναν μονάχα δε θα βρεις
τον πιο μικρό, τον πιο πικρό, τον πιο αγαπημένο
τον μοναχό, τον δυνατό και τον αντρειωμένο


Αυτόν δε θα τον ξαναΐδείς να τόνε βασανίσεις
και την μεγάλη του καρδιά να τήνε σκίσεις


αυτόν δε θα τον ξαναβρείς τι τον φυλάνε τ' άστρα


τι τον φυλάει ο ήλιος του...


....τόνε φυλάει το φεγγάρι



Αυτόν που 'χει τη χάρη τον πιο μικρό
τον πιο πικρό και τον αγαπημένο
αυτόν μονάχα εγώ, μονάχα εγώ, εγώ προσμένω...

5 σχόλια:

Antianemikos είπε...

Μπορεί και να τον ξαναϊδείς...

jacki είπε...

Στεναχωρέθηκα τόσο πολύ..
Γιατί θέλω να τον ξαναδώ..
Μα τον φυλάει ο ήλιος και το φεγγάρι..
Με το υστερόγραφό σου με καθησύχασες λιγάκι.
Καλημέρα.

Antianemikos είπε...

Καλή μου jacki πρόσωπα που αγαπήσαμε... και μας λείπουν... κι ίσως μας πλήγωσαν... Κι όμως ακόμα νοιαζόμαστε γι αυτά... Και κάτι μέσα μας μας λέει πως θα τα ξαναδούμε...
Μη στενοχωριέσαι θα τον ξαναδείς αρκεί να το θέλεις πολύ...
Σε φιλώ να έχεις μια όμορφη μέρα!

Ερατώ είπε...

Ωραίο τραγούδι, και το έδωσες με πρωτότυπο τρόπο μέσα από τις εικόνες.
Καλό σου απόγευμα.

Antianemikos είπε...

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Ερατώ μου.
Καλή σου μέρα!