Θάλασσες...

Ό,τι αγαπούσα αρνήθηκα για το πικρό σου αχείλι
τον τρόμο που δοκίμαζα πηδώντας το κατάρτι
το μπούσουλα, τη βάρδια μου και την πορεία στο χάρτη,
για ένα δυσεύρετο μικρό θαλασσινό κοχύλι.

Τον πυρετό στους Τροπικούς, του Ρίο τη μαλαφράντζα

την πυρκαγιά που ανάψαμε μια νύχτα στο Μανάο
Τη μαχαιριά που μου 'δωσε ο Μαγιάρος στην Κωστάντζα
και "Σε πονάει με τη νοτιά;" –Όχι από αλλού πονάω.

Του τρατολόγου τον καημό, του ναύτη την ορφάνια
του καραβιού που κάθισε την πλώρη τη σπασμένη
Τις ξεβαμένες στάμπες μου πούχα για περηφάνεια
για σένα, που σαλπάρισες, γολέτα αρματωμένη.

Τι να σου τάξω ατίθασο παιδί να σε κρατήσω
Παρηγοριά μου ο σάκος μου, σ' Αμερική κι Ασία
Σύρμα που εκόπηκε στα δυο και πως να το ματίσω;
Κατακαημένε, η θάλασσα μισάει την προδοσία.

...



[Γέρο, σου πρέπει μοναχά το σίδερο στα πόδια,
δύο μέτρα καραβόπανο, και αριστερά τιμόνι.
Μια μέδουσα σε αντίκρισε γαλάζια και σιμώνει
κι ένας βυθός που βόσκουνε σαλάχια και χταπόδια.]

Απόψε βρέχει...

Requiem νεκρών λιμνών (τάφρος ή τάφος;)

Κοιτάζω παλιούς χάρτες και βλέπω μπλέ κηλίδες, λίμνες που χρόνια πια δεν υπάρχουν...

Μια οικολογική καταστροφή στην Ελλάδα που έχει χάσει με τις αποξηράνσεις πάνω από τους μισούς της υγροβιότοπους στην απλή λογική του "χάνεις λίμνη παίρνεις χωράφι" και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Μέχρι και σχέδια για αποξήρανση των Πρεσπών είχαν γίνει στη διάρκεια του μεσοπολέμου με σήρραγγα που θα τρύπαγε τα βουνά. Ευτυχώς δεν υλοποιήθηκαν ποτέ...

Τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες για την αποκατάσταση κάποιων λιμνών.

Η Κάρλα και η Μαυρούδα γεμίζουν και εμφανίζονται πουλιά. Είναι απίστευτη η δύναμη της φύσης που αναγεννιέται. Για την Ξυνιάδα και την λίμνη Νεζερού γίνονται σχέδια αποκατάστασης επίσης... Όμως κάποιες άλλες λίμνες είναι για τα καλά νεκρές πια...

Μια απο αυτές είναι η λίμνη των Γιαννιτσών... Την αναφέρει και η Πηνελόπη Δέλτα "Στα μυστικά του βάλτου" που διάβαζα μικρός. Ένας απέραντος βάλτος με καλαμιώνες και υφάλμυρο νερό. Ψαράδες που έφτιαχναν καλύβες και ζούσαν στην λίμνη από το ψάρεμα. Η λίμνη με έκταση 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα ήταν ένα κομμάτι από τη θάλασσα που στην αρχαιότητα έφτανε ως την Πέλλα πριν αποκοπεί από τις προσχώσεις του Αξιού και του Αλιάκμονα και μείνει αυτό το απομεινάρι, η λίμνη των Γιαννιτσών που εκτείνονταν βόρεια από την πεδιάδα που είναι γνωστή ως Ρουμλούκι έως τα κράσπεδα της πόλης των Γιαννιτσών.

Η περιοχή που εκτείνονταν η λίμνη των Γιαννιτσών ώς το 1930

Η έλευση των προσφύγων από τη Μικρά Ασία η ανάγκη για καλλιεργήσιμη γη σε συνδυασμό με την ελονοσία που μάστιζε την ύπαιθρο πριν την ανακάλυψη του DDT που την εξάλειψε, οδήγησαν στην απόφαση για την αποξήρανση της λίμνης. Το 1930 η λίμνη αντιμετώπισε τις μπουλντόζες και τις αντλίες...

Εργασίες αποξήρανσης της λίμνης των Γιαννιτσών

Το 1935 όλα είχαν τελειώσει. H λίμνη άφησε την τελευταία της πνοή... Κανείς δεν την αναζήτησε ξανά... Εύφορη γη, μεγάλη γεωργική παραγωγή, πλούτος για την περιοχή ενώ τα πουλιά που κούρνιαζαν στα καλάμια του "βάλτου" έφυγαν για πάντα.

Μέσα δεκαετίας του '30... Η λίμνη των Γιαννιτσών ξερή πια...

Πέρασαν σχεδόν ογδόντα χρόνια, αμφίβολο αν υπάρχουν ακόμα στη ζωή ηλικιωμένοι κάτοικοι της περιοχής που τη θυμούνται... Και πέρυσι η "Τάφρος 66" που από το 1935 αποστραγγιζει τη λίμνη γέμισε νεκρά ψάρια... Τα απόβλητα που ρίχνουν οι βιομηχανίες της περιοχής καθώς και τα λιπάσματα από τα γύρω χωράφια σκοτώνουν ότι απέμεινε...

Διάβαζα πως το ρυπαντικό φορτίο της Τάφρου 66 ισοδυναμεί με αυτό μιας πόλης 600.000 κατοίκων!

Τάφρος 66

Κάποτε θα καταλάβουμε πως ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με λεφτά... φοβάμαι πως θα είναι αργά... πολύ αργά...

...

Who are those hooded hordes swarming
Over endless plains, stumbling in cracked earth
Ringed by the flat horizon only

(Ποιες είναι αυτές οι ορδές που συνωστίζονται κουκουλωμένες
Σ' απέραντες πεδιάδες, σκοντάφτοντας στη ραγισμένη γη
Ζωσμένες απ' τον χαμηλό ορίζοντα μονάχα)

...

T. S. Eliot "Wasteland"

Beauty is in the eye of the beholder...

Ηλιόλουστη Κυριακή στο Μοναστηράκι... Περπατώ με την Rolleicord IV στο χέρι και το φωτόμετρο κρεμασμένο στο λαιμό... Φωτογραφίζω ότι μου τραβάει την προσοχή... εστιάζοντας προσεχτικά στο θαμπόγυαλο ήρεμα χωρίς βιασύνη... Κλικ και τα φωτόνια παγιδεύονται στο φωτογραφικό γαλάκτωμα του καταπληκτικού Kodak Ektar 100.

Τρεις χαρακτηριστικές φιγούρες της πλατείας παγώνουν για πάντα στις φωτογραφίες μου...

Η παλιά Rolleicord IV από τη δεκαετία του 50 έκανε το χρέος της... Γιατί πάντω όταν έχω αυτή τη μηχανή στο χέρι νιώθω πως φωτογραφίζω πραγματικά;...

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει...

Όμορφη μέρα ηλιόλουστη... Κι εγώ κλεισμένος στο γραφείο να ετοιμάζω ταξίδια άλλων... Κι η σκέψη μου ταξιδεύει...

Αποστάσεις...

Τραίνα... αεροπλάνα... αγάπες...

Δυο ποτήρια κόκκινο κρασί το ένα είναι το δικό σου...

Κι έρχονται Χριστούγεννα...

...
Αχ Μαρία, αχ Μαρία
μόνος μου στην μπιραρία
ονειρεύομαι τη νύχτα που σε πρωτοφίλησα
...
θα μου κρυώνεις που θα ’σαι μόνη
...

Ελλάδα 2013 (αστρονομία της δραχμής)

Ελλάδα 2013, η χώρα χρεοκοπεί και επανερχόμαστε στη δραχμή. Αρχική ισοτιμία 1 ευρώ=700 δραχμές. Διπλάσια και από τις 340 που ήταν όταν πρωτομπήκαμε στο ευρώ. Σε λίγους μήνες διολισθαίνει στις 1000 δραχμές ενώ ο πληθωρισμός κυμαίνεται σταθερά σε διψήφια νούμερα.

Οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων εκτοξεύονται στα ύψη μαζί με αυτές και οι τιμές τηλεσκοπίων, προσοφθαλμίων κλπ αστρονομικών προϊόντων. Σαν να μην έφτανε αυτό ειδικός φόρος πολυτελείας της τάξεως του 100% κάνει πραγματικά "αστρονομικά" τα προϊόντα αυτά.

Φυσικά ενα πρωτόγνωρο "bank run" αδειάζει όλες τις τράπεζες από καταθέσεις με τις πρώτες φήμες περί επιστροφής στη δραχμή μιας και κανένας δεν είναι κορόιδο να θέλει να αποχωριστεί τα ευρώ του. Το κράτος ίσα που προφταίνει να παγώσει μερικές καταθέσεις πριν τα σηκώσουν όλα οι πολίτες. Επίσης απαγορεύονται και τα ταξίδια στο εξωτερικό προς αποφυγήν της εκροής πολύτιμου συναλλάγματος (έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι έχουν πια την οικονομική δυνατότητα να κάνουν τέτοια ταξίδια ο γράφων μένει άνεργος).

Στους πάγκους στο Μοναστηράκι πεινασμένοι ερασιτέχνες αστρονόμοι πουλάνε εξωτικά πράγματα Nagler, Panoptic, Pentax XW, Brandon... Οι τυχεροί που έχουν κρατήσει ευρώ αγοράζουν θησαυρούς για ένα κομμάτι ψωμί...

Όσοι θέλουν να ασχοληθούν με την αστρονομία ούτε που μπορούν να διανοηθούν να αποκτήσουν ένα τηλεσκόπιο που το 2010 έκανε 350 ευρώ. Η τιμή του έχει φτάσει πια πάνω από 700.000 δραχμές... Μιλάμε για 5-6 από τους (μειωμένους) μισθούς στον ιδιωτικο τομέα (δώρο Πάσχα; Χριστουγέννων; τι είναι αυτό;).

Κάποιοι επιστρέφουν στις ρίζες. Ξεσκονίζουν τα παλιά βιβλία "The amateur's telescope", "Make your own telescope", "Standard handbook of telescope making" και άλλα παλιά και ξεχασμένα και τρίβουν γυάλινους δίσκους σε υπόγεια μαθαίνοντας την όντως ευγενή επιστήμη και τέχνη της κατασκευής κατόπτρων... Λίγοι υπομονετικοί τα κατεφέρνουν ενώ κανιβαλλίζουν παλιά κυάλια για να βρουν προσοφθάλμιους...

Τα φώτα στα χωριά πάντως έχουν μειωθεί για λόγους οικονομίας και ο νυχτερινός ουρανός βελτιώνεται...

Έχεις λεφτά δεν έχεις ουρανό, έχεις ουρανό δεν έχεις λεφτά... Να τα έχεις όλα; Ε δεν γίνεται!

"Εφιάλτης" και "Οργιάζει η φαντασία σου Γιώργο" θα μου πείτε καλοί μου αναγνώστες...

Κάποιοι άλλοι "Καλά μα ο κόσμος θα πεινάει κι εσύ σκέφτεσαι την αστρονομία; τρελλός είσαι;" 

Χμμ μπορεί να έχετε και δίκιο! Πάντως έχω προνοήσει έχω καλό απόθεμα από τηλεσκόπια και εξοπλισμό... Το κακό είναι πως δεν τρώγονται... Λέτε να σκεφτώ τη λύση του πάγκου σε κανένα παζάρι;