ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ

Πολύ με πίκρανες ζωή μακριά θα φύγω ένα πρωί θ’ ανέβω σ’ ένα αεροπλάνο να δω τον κόσμο από κει πάνω ... Αγαπημένη μου, μην κλαις πάμε μαζί ψηλά, αν θες να δεις τη γη απ’ τη σελήνη ένα φεγγάρι είναι και κείνη ...

Ηλιόλουστη Πρωτοχρονιά στην πόλη που μεγάλωσα... Και στο τραπέζι φέτος μια θέση θα είναι κενή... Λείπεις πατέρα... Ένα πρωί θ’ ανοίξω την πόρτα και θα βγω στους δρόμους όπως και χτες. Και δεν θα συλλογιέμαι παρά ένα κομμάτι από τον πατέρα κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα -αυτά που μ’ άφησαν- και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν. Και τους φίλους μας που χάθηκαν. ... Κατερίνα Γώγου