Σάββατο σήμερα και είμαι στο γραφείο... Χωρίς να το καταλάβω έχω κλείσει πια χρόνια σε αυτή τη δουλειά.
Πέντε χρόνια στην Αθήνα, τρισήμισι στο γραφείο κι οι γιορτές δεν με χαλαρώνουν πια. Συνήθισα σκληρή δουλειά όταν οι άλλοι σχεδιάζουν τις διακοπές τους. Ατελείωτα καλοκαίρια στην έρημη Αθήνα. Παραμονές γιορτών δουλειά ώς αργά ενώ οι άλλοι έχουν αφήσει πια την πόλη... κι ώρες ατέλειωτες μοναξιάς στο σπίτι μπρος στην οθόνη του υπολογιστή ή βυθισμένος σε ένα βιβλίο ή κοιτάζοντας τηλεόραση.
Πάλι έρχονται Χριστούγεννα φέτος. Η πόλη παρά την βαθιά κρίση φοράει σιγά σιγά τα γιορτινά της κι εγώ ήδη σχεδιάζω ταξίδια... ταξίδια άλλων σε μέρη μακρινά. Σηκώνω τηλέφωνα κάνω κρατήσεις φτιάχνω λίστες... Κι ονειρεύομαι... αναπολώ
Και σκέφτομαι κι αυτούς που δεν μπορούν καν να κάνουν όνειρα...
Πέντε χρόνια στην Αθήνα, τρισήμισι στο γραφείο κι οι γιορτές δεν με χαλαρώνουν πια. Συνήθισα σκληρή δουλειά όταν οι άλλοι σχεδιάζουν τις διακοπές τους. Ατελείωτα καλοκαίρια στην έρημη Αθήνα. Παραμονές γιορτών δουλειά ώς αργά ενώ οι άλλοι έχουν αφήσει πια την πόλη... κι ώρες ατέλειωτες μοναξιάς στο σπίτι μπρος στην οθόνη του υπολογιστή ή βυθισμένος σε ένα βιβλίο ή κοιτάζοντας τηλεόραση.
Πάλι έρχονται Χριστούγεννα φέτος. Η πόλη παρά την βαθιά κρίση φοράει σιγά σιγά τα γιορτινά της κι εγώ ήδη σχεδιάζω ταξίδια... ταξίδια άλλων σε μέρη μακρινά. Σηκώνω τηλέφωνα κάνω κρατήσεις φτιάχνω λίστες... Κι ονειρεύομαι... αναπολώ
Και σκέφτομαι κι αυτούς που δεν μπορούν καν να κάνουν όνειρα...
Χρόνια χελιδόνια που πετάξατε
πού ‘ναι η ευτυχία που μου τάξατε
πού ‘ναι η ευτυχία που μου τάξατε
