Παρασκευή πρωί και έτοιμος για αναχώρηση ανεβαίνω στο λεωφορείο που ξεκινάει στην αγουροξυπνημένη Αθήνα. Μουσική και το λεωφορείο μας περνάει δίπλα από τη θάλασσα προς Ισθμό, Ακράτα γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου ώσπου σταματάει στην όμορφη Αμφιλοχία στο μυχό του ομώνυμου όρμου. Στάση για φαγητό και ξεμούδιασμα και στη συνέχεια Άρτα. Περνάμε δίπλα από το ονομαστό γεφύρι της και στρίβουμε για Τζουμέρκα. Ο δρόμος ανεβαίνει δίπλα στον ποταμό Άραχθο το σύνορο της Ελλάδας με την Οθωμανική αυτοκρατορία έως το 1912. Ο δρόμος στενός και δύσκολος... ανεβαίνει αφήνοντας πίσω μας την τεχνητή λίμνη του Άραχθου που λάμπει καταγάλανη χαμηλά... Καθισμένος στη θέση του συνοδηγού με τον χάρτη κάνω χρέη αρχηγού εκδρομής κατευθύνοντας τον οδηγό. Περνάμε ξυστά σε γκρεμούς, μέσα από γραφικά χωριουδάκια, σιδερένιες γέφυρες φτιαγμένες από το μηχανικό του στρατού κάποτε ώσπου φτάνουμε στο ονομαστό γεφύρι της Πλάκας πάνω στα παλιά σύνορα. Σταματάμε και πηγαίνω με τα πόδια προς το πέτρινο γεφύρι. Δίπλα του το κάπο...
