ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ

Τι ω ρ α ί α που είν’ η αγάπη μου με το καθημερνό της φόρεμα κι ένα χτενάκι στα μαλλιά. Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία. Κοπέλες του Άουσβιτς, του Νταχάου κοπέλες, μην είδατε την αγάπη μου; Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι, δεν είχε πιά το φόρεμά της ούτε χτενάκι στα μαλλιά. Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου, η χαϊδεμένη από τη μάνα της και τ’ αδελφού της τα φιλιά. Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία . Κοπέλες του Μαουτχάουζεν, κοπέλες του Μπέλσεν, μην είδατε την αγάπη μου; Την είδαμε στην παγερή πλατεία μ’ ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι, με κίτρινο άστρο στην καρδιά. Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου, η χαϊδεμένη από τη μάνα της και τ’ αδελφού της τα φιλιά. Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία .

Ναι Λέων είναι επειδή γεννήθηκα 28/8 και ως γνωστόν τότε ο ήλιος είναι στον Λέοντα και όχι στην Παρθένο όπως λένε οι αστρολόγοι που αμφιβάλλω αν ξέρουν να δείξουν στον ουρανό τον καθένα από αυτούς τους αστερισμούς ή άν έχουν βάλει το μάτι τους στον προσοφθάλμιο να παρατηρήσουν οποιονδήποτε πλανήτη καλοί μου αναγνώστες. Η θέση του ήλιου στις 28/8 είναι καταμεσίς στο Λέοντα όπως θα διαπιστώσετε Είναι γεγονός πως με εκνευρίζει η θρησκευτική πίστη στην αστρολογία πολλών συνανθρώπων μας που φτάνει σε ακρότητες πολλές φορές (α καλό παιδί ο .... αλλά είναι Δίδυμος κι εγώ Ταύρος και δεν ταιριάζουμε και το λένε και σοβαρά!). Η επιστημονική πρόοδος και η λογική δεν έχει μπορέσει ακόμα να ξεριζώσει τέτοιες δοξασίες από τα μυαλά πολλών συνανθρώπων μας... Ας είναι... Είναι πια άνοιξη και ο αστερισμός του Λέοντα είναι ψηλά. Το λαμπρότερό του άστρο ο Βασιλίσκος κατάλευκος δεσπόζει στον αστερισμό του Λέοντα ενώ μια γραμμή από άστρα σε σχήμα δρεπανιού όντως θυμίζει το λαιμό και το κεφάλι Λιονταριού. Μα...

Αναρωτιέμαι κάποτε πόσες ώρες έχω φάει κάτω από τον ουρανό... Πόσα βιβλία και πόσες ιστοσελίδες έχω διαβάσει... Πόσο εξοπλισμό έχω χειριστεί... Πόσο αρχαία φωτόνια έχουν πέσει στον αμφιβλιστροειδή μου... Ναι ξέρω πια τις τεχνικές, το δρόμο μέσα στον ουρανό, ξέρω το πως... Θυμάμαι κάποιες νύχτες με ιδιαίτερη σημασία για μένα. Νύχτες γλυκές σαν παλιές αγάπες... Ένα ανοιξιάτικο βράδυ του 1981 που είδα πρώτη φορά τον Δία και τον Κρόνο στην Παρθένο με το πρώτο τηλεσκόπιο των 60 χιλιοστών... Δίας και Κρόνος, Απρίλιος 1981 τον Μιζάρ στην Μεγάλη Άρκτο τον πρώτο μου διπλό αστέρα... Το 1984 που αναγνώρισα με κυάλια τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα σαν αστεράκια στον ουρανό που μετακινούνταν αργά από νύχτα σε νύχτα... Τις νύχτες καλοκαίρια στο χωριό στην Εύβοια που έφηβος που χάζευα με γυμνο μάτι Αύγουστο τους Περσείδες να πέφτουν με τις μακριές πορτοκαλί ουρές τους και την Ανδρομέδα με τον Περσέα χέρι χέρι να ανεβαίνουν... Τις νύχτες στον Πάρνωνα, δεκαετίες πια αργότερα, με φίλους να έχουμε κατασκην...

Ό,τι αγαπούσα αρνήθηκα για το πικρό σου αχείλι τον τρόμο που δοκίμαζα πηδώντας το κατάρτι το μπούσουλα, τη βάρδια μου και την πορεία στο χάρτη, για ένα δυσεύρετο μικρό θαλασσινό κοχύλι. Τον πυρετό στους Τροπικούς, του Ρίο τη μαλαφράντζα την πυρκαγιά που ανάψαμε μια νύχτα στο Μανάο Τη μαχαιριά που μου 'δωσε ο Μαγιάρος στην Κωστάντζα και "Σε πονάει με τη νοτιά;" –Όχι από αλλού πονάω. Του τρατολόγου τον καημό, του ναύτη την ορφάνια του καραβιού που κάθισε την πλώρη τη σπασμένη Τις ξεβαμένες στάμπες μου πούχα για περηφάνεια για σένα, που σαλπάρισες, γολέτα αρματωμένη. Τι να σου τάξω ατίθασο παιδί να σε κρατήσω Παρηγοριά μου ο σάκος μου, σ' Αμερική κι Ασία Σύρμα που εκόπηκε στα δυο και πως να το ματίσω; Κατακαημένε, η θάλασσα μισάει την προδοσία. ... [Γέρο, σου πρέπει μοναχά το σίδερο στα πόδια, δύο μέτρα καραβόπανο, και αριστερά τιμόνι. Μια μέδουσα σε αντίκρισε γαλάζια και σιμώνει κι ένας βυθός που βόσκουνε σαλάχια και χταπόδια.]