Ναι Λέων είναι επειδή γεννήθηκα 28/8 και ως γνωστόν τότε ο ήλιος είναι στον Λέοντα και όχι στην Παρθένο όπως λένε οι αστρολόγοι που αμφιβάλλω αν ξέρουν να δείξουν στον ουρανό τον καθένα από αυτούς τους αστερισμούς ή άν έχουν βάλει το μάτι τους στον προσοφθάλμιο να παρατηρήσουν οποιονδήποτε πλανήτη καλοί μου αναγνώστες.
Η θέση του ήλιου στις 28/8 είναι καταμεσίς στο Λέοντα όπως θα διαπιστώσετε
Είναι γεγονός πως με εκνευρίζει η θρησκευτική πίστη στην αστρολογία πολλών συνανθρώπων μας που φτάνει σε ακρότητες πολλές φορές (α καλό παιδί ο .... αλλά είναι Δίδυμος κι εγώ Ταύρος και δεν ταιριάζουμε και το λένε και σοβαρά!). Η επιστημονική πρόοδος και η λογική δεν έχει μπορέσει ακόμα να ξεριζώσει τέτοιες δοξασίες από τα μυαλά πολλών συνανθρώπων μας...
Ας είναι... Είναι πια άνοιξη και ο αστερισμός του Λέοντα είναι ψηλά. Το λαμπρότερό του άστρο ο Βασιλίσκος κατάλευκος δεσπόζει στον αστερισμό του Λέοντα ενώ μια γραμμή από άστρα σε σχήμα δρεπανιού όντως θυμίζει το λαιμό και το κεφάλι Λιονταριού. Μακριά από το επίπεδο του Γαλαξία μας ο Λέων είναι ένα παράθυρο να δούμε βαθιά στο σύμπαν. Δεν έχει άλλα αντικείμενα βαθέως ουρανού πέρα από γαλαξίες πολλοί από τους οποίους είναι πολύ ενδιαφέροντες!
Πολύ γνωστοί οι Μ65-66, Μ95-96 και ο ραβδωτός NGC2903.
'Ομως υπάρχει και ο γαλαξίας νάνος Leo I ή UGC5470 αν προτιμάτε που ανήκει στην τοπική ομάδα γαλαξιών. Ένα παιχνίδι της τύχης τοποθέτησε τη θέση του στον ουρανό μόλις 20' από τον λαμπρό αστέρα Βασιλίσκο (α του Λέοντα) με αποτέλεσμα η θέαση του να είναι πολύ δύσκολη. Ο Leo I ανακαλύφθηκε φωτογραφικά μόλις το 1950 με το τηλεσκόπιο Schmidt 48" στο αστεροσκοπείο Palomar.
Μέχρι μερικά χρόνια πριν θεωρούνταν απολύτως απρόσιτος στόχος για οπτική παρατήρηση ειδικά από ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Τα πράγματα έχουν αλλάξει όμως... Ο αείμνηστος W. S. Houston έγραψε για κάποιον ερασιτέχνη στις ΗΠΑ που παρατήρησε τον γαλαξία Leo I με ένα τηλεσκόπιο 17 ιντσών... Μιάμιση φορά μεγαλύτερο από το δικό μου...
antianemikos στοχεύοντας με το τηλεσκόπιο των 12 ιντσών
Το Σββατο στην Εύβοια πήγα στο γήπεδο του χωριού με τον φίλο Λευτέρη που είχε έρθει από την Αθήνα για παρατήρηση. Ύστερα από την προθέρμανση σε εύκολους και εντυπωσιακούς στόχους (Μ65-66, Μ3, Μ13, τον εντυπωσιακό γαλαξία "με την κόψη" NGC4565 στην Κόμη της Βερενίκης κι ενώ ο Λέων ήταν ψηλά λέω θα παρατηρήσω κάτι πραγματικά δύσκολο... Στοχεύω με το τηλεσκόπιο τον Βασιλίσκο στον Λέοντα με έναν φτηνό προσοφθάλμιο 25mm. Νάτος στο πεδίο ένα λευκό διαμάντι με τέσσερις ακτίνες περίθλασης από τα ελάσματα της βάσης του δευτερεύοντος κατόπτρου... Σιγά σιγά μετακινώ το τηλεσκόπιο βόρεια του Βασιλίσκου ώστε να τον βγάλω από το πεδίο... Κοιτώ προσεκτικά ναι με περιφερειακή όραση διακρίνεται μια μεγάλη ασαφής λάμψη ωοειδούς σχήματος. Μετακινώ το τηλεσκόπιο αργά και προσεκτικά να δω αν αλλάζει θέση σε σχέση με τα άστρα του πεδίου. Σε αυτήν την περίπτωση πρόκειται για κάποια εσωτερική ανάκλαση στον προσοφθάλμιο μιας και ο Βασιλίσκος είναι τόσο κοντά. Όχι η λάμψη μένει στο ίδιο σημείο σε σχέση με τα άστρα πεδίου. Αλλάζω προσοφθάλμιο και βάζω τον Brandon 25mm που έχει εξαιρετικό κοντράστ. Ναι η λάμψη είναι στο ίδιο σημείο και κάπως καλύτερα ορατή. Απομνημονεύω το πεδίο να το τσεκάρω με βάση κάποια φωτογραφία της περιοχής. (Ναι το έκανα την επόμενη μέρα η θέση που είδα είναι η σωστή ο Leo I κατακτήθηκε!)
Ο γαλαξίας νάνος Leo I ή UGC5470
Σε απόσταση 850.000 έτη φωτός και μάζα 20 εκατομμύρια φορές την μάζα του ήλιου είναι ένας γαλαξίας νάνος από τους μάλλον πολυάριθμους που υπάρχουν στο σύμπαν αλλά δύσκολο να εντοπιστούν σε μεγάλες αποστάσεις...
Πανυγηρίζω και στρέφω το τηλεσκόπιο μου με τη βοήθεια του χειριστηρίου GOTO σε άλλους στόχους. Διαβάζω από τον χάρτη και λέω στο Λευτέρη να δίνει εντολές... Ένας ένας σαρώνονται τρεις γαλαξίες στον αμυδρό αστερισμό του Κρατήρα, το εντυπωσιακό πλανητικό νεφέλωμα NGC3242 γνωστό και ως "φάντασμα του Δία" γιατί μοιάζει με μια αμυδρή εκδοχή του συγκεκριμένου πλανήτη. Βάζω ένα φίλτρο O-III στον προσοφθάλμιο και το παρατηρώ πάλι ανεβάζοντας μεγεθύνσεις... ναι παρουσιάζει δομή. Το 12" είναι τηλεσκόπιο σεβαστών διαστάσεων! Συνεχίζουμε με γαλαξίες στην Κόμη της Βερενίκης ώσπου καταλήγουμε στον γαλαξία Μ51 στους Θηρευτικούς Κύνες. Ναι οι σπείρες του ειναι ορατές σαν μια τεράστια κοσμική δίνη... και από κεί στο νεφέλωμα Μ97 στην Μεγάλη Άρκτο γνωστό και ως "νεφέλωμα κουκουβάγια" γιατί στις φωτογραφίες παρουσιάζεται σαν δίσκος με δύο τρύπες που θυμίζουν τα μάτια του γνωστού συμπαθούς πτηνού της νύχτας. Ναι με το φίλτρο τα "μάτια" είναι ορατά.. Η ώρα έχει περάσει και σιγά σιγά μαζεύουμε τον εξοπλισμό...
M97 στην Μεγάλη Άρκτο (γνωστό και ως "νεφέλωμα κουκουβάγια")
Μια ακόμη αστροφώτιστη νύχτα έφτασε στο τέλος της. Δεν πειράζει πολλές άλλες μας περιμένουν καθώς ο καιρός φτιάχνει!
την πυρκαγιά που ανάψαμε μια νύχτα στο Μανάο
