Δύναμη, πίστη, ελπίδα...

Εσύ που δίνεις την δύσκολη προσωπική σου μάχη...

ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ!

Σχεδον 40 πια...

χρονια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Ο βρετανικός ιμπεριαλισμός...

Βάζει στο κάδρο και την Τουρκία σαν ισότιμο εταίρο και κατορθώνει να διασπείρει τη διχόνοια ανάμεσα στις δυο κοινοτητες του νησιού (διαίρει και βασίλευε παλιά μου τέχνη κόσκινο).

Τυφλοί εθνικιστές...

Ανδρείκελα...

Και εγχώριοι καραγκιόζηδες...

Φροντίζουν να ολοκληρωθεί το έγκλημα...

Τα αποτελέσματα γνωστά σε όλους μας... 4000 νεκροί, 1587 αγνοούμενοι (βλέπε σχεδόν σίγουρα νεκροί και αυτοί), βιασμοί, πλιάτσικο και διακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες...

39 χρόνια μετά η μαρτυρική μεγαλόνησος αντιμετωπίζει έναν άλλο κατακτητή οικονομικό αυτή τη φορά...

Ας είμαστε όλοι στο πλευρό της!

Φύσα αερούδιν δροσερόν
Πέρνα τζιαί που το σπίτιν μου
Χάδεψε το ορφανόν το γιασεμούδιν μου
Τζι’ έλα πέμου ότι ζιεί για να χαρώ

...

Κάτασπρον πεζουνούδιν μου
Θάλασσα μου γειτόνισσα
Ο τόπος μου εν γονιός αρφή τζιαί γιούδιν μου
Εν ο κόσμος ούλλος που αγάπησα...

Ο χρόνος είναι...

ο χειρότερος γιατρός....

Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει 

Κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός 

Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι 

...
Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ’ οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
Πες μου...

Ποιος φόβος σε νίκησε πάλι;